11 มีนาคม 2547 23:36 น.
ช็อกโกแล็ต
อยากยิ้มให้ทุกทีที่เจอเธอ
แต่ต้องเก็บมันเสมอเพราะข้างเธอมีใครคนนั้น
แต่ไม่เคยเสียใจแม้รักที่มีเธอมองไม่เห็นมัน
ยังแอบอมยิ้มทุกวัน..แค่นั้นก็สุขใจ
อาจโดนเขาตาขวางใส่บ้าง
แต่ก็ไม่เคยจาง..ในรักที่มีให้
ลองมองมาสิแล้วเธอจะเจอใคร
ที่พร้อมจะมอบให้ทั้งหัวใจถ้าเธอต้องการ..
มันอาจเป็นแค่การเพ้อฝัน
ถึงจะได้แต่คิดเท่านั้นก็ไม่ต้องการให้ใคร..สงสาร
เพราะการเฝ้ารอของฉัน..ไม่ทำให้ใจทรมาน
ยังพร้อมส่งยิ้มหวานๆ^___^หากเธอต้องการแค่บอกมา
11 มีนาคม 2547 15:20 น.
ช็อกโกแล็ต
ตอนนี้รู้ดีมีเธอเป็นคนของใจ
แต่เธอคงอยากรู้ว่าทำไมฉันถึงเฉยชาขนาดนี้
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตอบเธอยังไงดี
ไม่รู้ว่าความหวานที่เคยมีหายไปได้ไง
ตอนเธอถามว่าคิดถึงหรือเปล่า
ฉันก็ได้แต่ตอบเบาๆว่าอือ...คิดว่าใช่
ขอโทษนะกับทุกสิ่งที่แสดงออกไป
เอาเถอะ..ยังไงตอนนี้ฉันก็มีเพียงเธอ
อาจเป็นเพราะเขา..ที่เอามันไป
แต่ยังไงฉันก็ยังมีความจริงใจให้เสมอ
บางคำพูดอาจไม่หวานซึ้งตรงใจเธอ
แต่ก็ยังมั่นคงเพียงเธอเสมอ...รักเธอเพียงคนเดียว
10 มีนาคม 2547 23:16 น.
ช็อกโกแล็ต
เริงร่าได้ไม่นานเท่าไร
ก็ต้องอ่อนแอล้มลงไปเหมือนเดิมอย่างนี้
ต้องร้องไห้เหมือนเรื่องเล่าซ้ำไปซ้ำมาทุกที
อยากหัวเราะให้ความโง่..ของตัวเองเต็มที่..ฉันมีดีอะไร
อยากจะได้สิ่งที่ไกลเกินคว้า
ไม่รู้จักประเมินค่า..ว่าตัวเองดีขนาดไหน
ไม่อยากแสดงความอ่อนแอต่อหน้าใครๆ
แต่ให้ทำไง...น้ำตาไม่เคยหยุดไหลซักนาที
มองสิมองตัวเองในเงาสะท้อน
คนอย่างเธอที่ตอนนี้ทำได้แต่ดิ้นรนร้องไห้
จะบีบน้ำตาถึงเมื่อไร..ในเมื่อเขาไม่มีใจ
ปัดความอ่อนแอออกไปซ่อนมันไว้ในใจ...อย่าเอาออกมาใช้อีกเลย
10 มีนาคม 2547 22:59 น.
ช็อกโกแล็ต
ตั้งแต่วันแรกที่ฉันเข้ามาที่นี่ (โรงเรียนคุณหนูแห่งหนึ่ง)
อยากจะหอบเอาเรื่องดีๆใส่ใจเท่านั้น
หวังไว้..ว่าจะมีเพื่อนดีๆมาผูกพัน
ใครซักคนที่เชื่อฉัน.และจริงใจ
แต่เมื่อก้าวเข้ามาความรู้สึกเหงาเข้าแทนที่
ทุกวันอย่างดีได้แต่นั่งร้องไห้
คิดถึงเพื่อนเก่าๆที่เข้าใจ
แล้ววันนี้ทำไมหายไปไม่เหลือสักคน
ฉันดูกลายเป็นส่วนเกิน
นั่นคือความคิดที่เป็นจุดเริ่มของความสับสน
อยากออกไปเหลือเกินไม่อยากเจอใครสักคน
อ้างว้างจน..สิ่งเดียวที่ทำคือเฝ้ารอคอยให้ได้ออกไป
และในที่สุดฉันก็หลุดพ้นจากที่นี่ (เข้าสู่โรงเรียนรัฐบาล)
ได้พบกับเพื่อนที่พร้อมจะมอบความจริงใจให้
ปลอบใจฉันยามเหว่ว้าทุกข์ท้อใจ
อยากตะโกนบอกใครๆว่านี่ไงสิ่งที่ฉันรอมานาน
ขอบคุณมากนะ
ที่พวกเธอทำให้ฉันหลุดจากวันอันเหว่ว้า
ขอบคุณที่ยื่นมือมาช่วย..รองรับซับน้ำตา
และอยากบอกว่ารักพวกนายเหลือเกิน..จริงๆ
ขอบคุณจริงๆที่ทำให้หนึ่งปีที่ผ่านมารู้สึกว่ามีค่า.....ในสายตาของพวกนาย7คน
9 มีนาคม 2547 13:20 น.
ช็อกโกแล็ต
อะไรๆก็ดูดีไปหมดทั้งนั้น
ในวันที่เรามีกันและกันวันนี้
หัวใจเต็มล้น...บรรจุด้วยความรู้สึกดีๆ
ยิ้มร่าเริงได้เต็มที่เพราะมีเธออยู่ตรงนี้.....ข้างๆกัน
อะไรก็ดูเป็นสีชมพู
แค่เพียงมีเธออยู่ข้างๆฉัน
แต่วันนี้เปลี่ยนไปเพราะอะไรกัน
ทำไมทุกอย่างมันดูง่ายดาย
เธอเดินจากไป
ทิ้งไว้เพียงคนหนึ่งที่เคยมีค่ามีความหมาย
ความรักของเราเดินทางมาจรดปลาย
จึงกลับกลายเป็นเส้นขนาน ที่ไม่มีวันบรรจบกัน
โลกสีชมพูถูกบดขยี้ด้วยมือเธอ
เหลือเพียงคนไร้ค่ากับน้ำตาเท่านั้น
ไม่สามารถฝืนยิ้มต่อไปเมื่อเธอหมดใจให้กัน
โลกเก่าๆของเราใบนั้น..ไม่มีค่าควรแก่ความทรงจำของเธอ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
หน้าส่วนตัว
637
