7 สิงหาคม 2548 16:39 น.
ช็อกโกแล็ต
ก้มลงมองดูตัวเอง..
กับความรู้สึกคว้างเคว้ง..เธอหายไปไหน?
เก็บก้อนหินขึ้นมาแล้วขว้างมันออกไป..
หวังจะได้ความโล่งใจ.. เพื่อที่จะให้ลืมมัน..
แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมา..
คือความเหว่ว้า..ทับถมคนอย่างฉัน
น้ำรื้นในตา..สัมผัสได้แค่ความว่างเปล่าที่เธอให้กัน
มือที่ไขว่คว้าออกไปนั้น..บ่งบอกว่าฉันไม่เหลือใคร
รู้แล้ว..รักที่เธอให้กัน
คือการสอนให้ฉัน..เข้มแข็งไม่ร้าวไหว
คือการละเลย..ทั้งที่ฉันคิดถึงเธอกว่าใคร
คือใจทั้งใจ..ที่เสกสรรค์ให้..สินะคนดี..
.ขอบคุณที่สอนให้รู้ว่า..
ทุกอย่างแค่ภาพลวงตา..เธอไม่เหมือนเช่นก่อนนี้
ใจฉันที่เคยให้..ไม่เหลือมันอีกแล้วคนดี
..ได้เวลาตาสว่างซักที..รู้แล้วที่นี้..รักแท้ที่มี..คือตัวฉันเอง...font>
ไม่มีใครรักก้อรักตัวเองให้เป็น...
.. .... ..เราต่างก้อมีความฝัน
แต่เราไม่มีเวลาคุยกันเท่าไหร่เลยเนอะ...
ไม่เป็นไรๆ.. .. เพราะฉันก้อต้องเดิน.. ไปที่สะพานแห่งความสำเร็จเหมือนกัน
เมื่อต่างคนต่างก้าว.. ...
คิดถึงกันบ้างก็พอ....
.. T A B O N G
5 สิงหาคม 2548 17:38 น.
ช็อกโกแล็ต
เรายังมีกันเหมือนเดิม
แต่สิ่งที่เพิ่มคือความเหว่ว้า
ช่องว่าง..ที่เธออาจมองไม่เห็น..ไม่ชัดเจนในสายตา
แต่ฉันรู้ดีว่า..วันเวลา..กำลังหมดไป
ดูเหมือนยังรักกันดี
แต่เจ้าของที่ตรงนี้..ไม่ใช่ฉันแล้วใช่ไหม?
มันฟ้องทางสายตา..ฉันอ่อนล้า..เจ็บไปทั้งหัวใจ.
สิ่งที่อยู่กับฉันคืออะไร..ก้อนเนื้อที่ไร้หัวใจ..ใช่ไหมคนดี.....
อย่าแสดงท่าทีกลบเกลื่อน
ทำว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม..เช่นก่อนนี้
ไม่ใช่อีกแล้ว..ไม่ใช่ฉัน..คนสำคัญที่หัวใจเธอเคยมี
พูดออกมาตรงๆสักที...บอกลาคน-คนนี้..คนที่เคยสำคัญ..
เมื่อทุกอย่างเป็นแค่ภาพลวงตา
สิ่งมายา..ที่เธอกำลังเสกสรรค์
นี่ใช่มั๊ย..สิ่งตอบแทนที่ให้..คนรักกัน
เมื่อไม่เหลือเยื่อใยแบบนั้น..แล้วเธอจะทนมัน..ไปเพื่ออะไร....
.. ..เป็นลางหรือเปล่าหว่า เอิ๊กๆ
พักนี้แต่งแต่กลอนเศร้าๆแฮะ Y_Y
ขอบคุณที่คอมเมนต์นะคะ.. .. ..
เศร้าจัง เศร้าใจ.. ..กะแง๊..
มิสๆทุกคนเช่นเดิม
4 สิงหาคม 2548 23:05 น.
ช็อกโกแล็ต
ฉันยังไงก็ได้..
จะอยู่หรือจะไป..ก็ไม่ว่าอะไรทั้งนั้น
ถ้าเธอมีตัวเลือกที่ดีกว่า..ก็แค่บอกลากัน
แล้วก็ทางใครทางมัน..เท่านั้น..ไม่ยากอะไร
เพราะตอนนี้ฉันเข้มแข็งพอ
คงไม่นั่งง้อ..ขอให้เธออยู่ต่อได้ไหม?
..หากฉันไม่มีค่า..ในสายตา..ก็แค่ลาจากกันไป
คงไม่หนักหนาสำหรับหัวใจ..กับการลืมคนที่ไม่เคยรักกัน
ร้องไห้ไปก็เสียเปล่า
เมื่อคำว่าเรา..เธอขว้างทิ้งง่ายดายแบบนั้น
ดีนักนี่..คนรักน่าใหม่..ที่เธอให้ความสำคัญ
ก็ภาวนาให้เจออย่างฉันเข้าซักวัน..นะคนของใจ..
ไม่ฟังอีกแล้วคำแก้ตัว
ได้ยินแล้วเวียนหัว..ทำเอาคลื่นไส้
ไม่ว่า..ทุกอย่างที่เธอทำจะเป็นไปด้วยเหตุผลใด
มันก็ดีสำหรับเธอใช่ไหม..ถ้าสิ่งที่ฉันจะพูดต่อไป..คือเราจบกัน..
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เหอๆ
แบบว่าเซ็งๆ เลยแต่งขึ้นมา
ตอนนี้ก็ราบรื่นดี แต่ว่า มีบางอย่าง
ทำให้นู๋ไม่.. .ค่อย.. ..มั่นใจ Y_Y
คิดถึงทุกคนนะคะ
เธอก้อด้วยยัยฝัน.. ..^^"
3 สิงหาคม 2548 19:55 น.
ช็อกโกแล็ต
นั่งรอเสียงโทรศัพท์
วิ่งมารับหวังเป็นเธอ..โทรมาหา
ที่ไหนได้ใครก็ไม่รู้..ไม่คุ้นหู..คำพูดจา
ไม่ใช่เธอที่โทรมา..และที่คุยอยู่ก็ไม่รู้ว่า..เขาคือใคร
เลยรีบวาง..เพราะไม่ใช่เธอ
ทำไมปล่อยฉันให้รอเก้อ...เพ้อไปถึงไหน
กลับมานอนกอดหมอน..เซ็งหัวใจ
..ทำไมล่ะทำไม...ไม่เห็นโทรมา
คำหวานๆก็ไม่มีให้เหมือนเก่า
ปล่อยฉันนั่งเหงา..หายไปไม่เห็นหน้า
หมั่นไส้แล้วนะ..เมื่อไหร่..จะติดต่อมา
ก็ไม่ได้คิดถึงนักหนา..แค่อยากมีคนพูดจา....ไม่สำคัญอะไร....
..รูปเธอก็ไม่อยากมองมัน
ความผูกพันที่หล่นหายแบบนั้น..เก็บกลับมาได้ไหม
ก็ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเธอ..มันรู้สึกดีกับหัวใจ
เปล่านะฉันไม่ได้สนใจ..ก็แค่อยากให้..เธอโทรมา..
แต่งแล้วงงๆแฮะ เอิ๊กๆ ขอโทษนะคะ แบบว่านัสรีบ
ต้องไปทำการบ้านแล้วง่าส์ ^^"
คิดถึงทุกคนนะคร๊า
มิสๆเด้อ
1 สิงหาคม 2548 00:01 น.
ช็อกโกแล็ต
โลกนี้...อายุมาก..
คงลำบาก..เกินรับไหว
ทะเลาะกันเข้าไป
อุกทกภัยยังไม่พอ
สงสาร..โลกกันบ้าง
ก่อนโลกร้าง..อยากร้องขอ
อนุรักษ์...อย่ารั้งรอ
ก่อนกรรมที่ก่อ..จะตามทัน
ภาวะเรือนกระจก...
มนุษย์ซกมก..ยังหัวรั้น
สำนึกตอนนี้..ยังพอทัน
ก่อนที่มัน..จะไม่เหลืออะไร
ก่อนโลกจะดับสูญ
มาเกื้อกูลกันเอาไว้
หันหน้า..หากันไง..
อนาคตสดใส..ไม่เลือนลาง..
ตอนนี้โลกเราก็แก่มากแล้ว
คงอยู่ได้ไม่กี่ปีหรอกนะคะ
นัสไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์นะ.. ..^^"
แต่ว่า อะไรๆมันก็ไม่แน่นอนทั้งนั้น
วันนึง น้ำอาจท่วมโลก
แผ่นดินไหวไปทั่ว
ดาวตก.. ...
ฝนตกไม่หยุด
อะไรอีกมากมาย.. ..ที่เราไม่อยากให้เกิด..
เพราะงั้น.. ..วันนี้ มารักกันมากๆดีกว่าเนอะ ^^
เอิ๊กๆ พี่ๆ อย่าว่านู๋บ้านะ((กลอนนู๋ก้อมั่วๆด้วยแหละ))
แต่มันเกิดขึ้นจริงๆนะคะ
จะช้าหรือเร็วก็เท่านั้น
นี่เป็นสิ่งที่นัสเชื่อล่ะ.. ..