3 เมษายน 2545 15:21 น.
ณธีร์
ฝากฝันไว้ฝั่งฟ้า
เมื่อถึงคราจะมารับ
คืนใดที่เดือนดับ
จะย้อนกลับมารับขวัญ
ฝากไว้อย่าให้หาย
ฝันสลายให้ใจหวั่น
ฝันร้ายให้เสียขวัญ
แต่ยังฝันจะฝันไป
ฝันเถิดหากจะฝัน
เพราะความฝันนั้นยิ่งใหญ่
ฝันไปที่อยากไป
ฝันให้ไกลถึงขอบฟ้า
ฝันเป็นที่อยากเป็น
ฝันเฉกเช่นปรารถนา
ฝันใฝ่ให้เธอมา
จากมายาสู่ความจริง
ฝันเถิดหากจะฝัน
เพราะความฝันสรรค์ทุกสิ่ง
ความฝันจะพลันจริง
อย่านั่งนิ่งจงฝ่าฟัน
ฝากฝันไว้ฝั่งฟ้า
เมื่อถึงครามารับขวัญ
หัวใจอย่าไหวหวั่น
ทะเลขวัญพะงันพงศ์ ฯ
3 เมษายน 2545 09:36 น.
ณธีร์
เมื่อโลก เริ่มแล้ง แรงลมร้อน
กัดกร่อน ผิวกาย ให้กลายกร้าน
ทุ่งนา ทาแดด ที่แผดผ่าน
ย่อยยับ อัประมาณ เผาผลาญแล้ง
พืชไร่ ล่มสลาย ยืนตายซาก
ลำบาก ลำบน ทุกหนแห่ง
มองฟ้า หมดฝัน ตะวันแดง
ร้อนแรง ร้อนรน ระคนทุกข์
นาปี นาปรัง พังปี้ป่น
ผู้คน หมองเศร้า จับเจ่าจุก
นาล่ม สวนแล้ง ไร่ร้อนลุก
เผาสุก เกรียมกรำ กลายดำด้าน
น้ำเอ๋ย ใครรู้ น้ำอยู่ไหน
เหตุใด น้ำหาย ไปทั้งย่าน
บึงขอด คลองแห้ง แล้งกันดาร
แดดผลาญ เผาดิน เจียนสิ้นใจ
งอมือ อยู่ใย ให้ตายปล่าว
บนบาน ศาลกล่าว แก่กอไผ่
แห่แมว แห่หมา บูชาไฟ
ล้วนไร้ ผลลัพธ์ จึงอับจน
ลุกฮือ ฮึกโหม เข้าโรมรุก
บ่าบุก ชิงตี ให้ปี้ป่น
มีน้ำ ที่ไหน จะไปปล้น
ความคน สูญสลาย กลับกลายมาร
ลามลึก ศึกใหญ่ ในโลกแล้ง
ดินแห้ง ฟ้าเหือด เผาเลือดพล่าน
แก่งแย่ง ยื้อยุด ฉุดวิญญาณ
ประหาร ผลาญพร่า กว่าครั้งใด
ก่อเกิด มลพิษ ปิดผืนฟ้า
พสุธา ย่อยสลาย เป็นทรายใส
ทะเล ล้วนเลือด เดือดเป็นไอ
โลกใหม่ เมื่อสิ้น สงครามน้ำ ฯ
1 เมษายน 2545 16:04 น.
ณธีร์
เดือนดาวแดด บอกวัน และเวลา
หากฟากฟ้า แห่งใจ นั้นไพศาล
วันเดือนปี เคลื่อนคล้อย ลอยตามกาล
ที่ยาวนาน คือไมตรี ดีต่อกัน
เกี่ยวกระหวัด มัดใจ ร้อยใยรัก
มอบใจภักดิ์ ข้ามภู ไปสู่ฝัน
สุดขอบฟ้า แห่งใจ แม้ไกลกัน
สายสัมพันธ์ แห่งใจ ไม่กลับกลาย
1 เมษายน 2545 11:45 น.
ณธีร์
เธอ...
คือนางฟ้า ลอยมา จากแดนสรวง
คือความหวัง ในหัวใจ หลายหลายดวง
คือความห่วง อาทร และอ่อนไหว
เธอ...
คือความสวย ความหวาน ผสานไว้
คือความรัก แน่ตระหนัก ในหัวใจ
คือดอกไม้ ในพนานต์ ที่บานงาม
เธอ...
คือคำตอบ ที่สงสัย เพียรไต่ถาม
คือลำแสง สว่างไสว ไปทุกคาม
คือความงาม ในหัวใจ ผู้ใฝ่ดี
ฉัน...
จะรักมั่น สัญญา ว่าแต่นี้
จะแน่ใน คุณธรรม นำชีวี
ในความดี ในหัวใจ ในนางฟ้า ฯ
หน้าส่วนตัว
884
