21 กุมภาพันธ์ 2545 13:26 น.
ณธีร์
หอบความรัก ความหวง ความห่วงหา
ให้รู้ว่า พี่รักมาก มากเพียงไหน
จงรับปาก หากน้องนี้ ยังมีใจ
อย่าปล่อยให้ พี่เศร้า เหงาตรอมตรม
ก็เห็นหวง ห่วงใย ใครไปทั่ว
ฉันก็กลัว คำหวาน จะพาลขม
หากรับรัก ออกไป หัวใจตรม
ด้วยคารม รักมาก ที่ฝากมา
ก็ห่วงหวง ทวงถาม ถึงความหวัง
กลัวจะพัง ล้มครืน ยืนผวา
กลัวใครใคร ก็ไม่รัก หักอุรา
เศร้าหนักหนา ก้มหน้าตรม ขมขื่นใจ
เก็บความรัก ความหวง ห่วงนักหนา
แนบอุรา แนบทรวง ห่วงรู้ไหม
หากมิรัก มิหวง ห่วงดวงใจ
คงจากไกล แสนไกล ใช่อยู่รอ
ถึงกายใกล ใจคนึง ถึงใจเจ้า
พี่คอยเฝ้า รอฝัน วันนั้นหนอ
นอนละเมอ เพ้อผวา ตื่นตารอ
มาเถิดหนอ มาคู่กัน อย่าหวั่นเลย
ถึงจะรอ คลอคู่ อยู่ทุกเมื่อ
แต่ก็เผื่อ เหลือใจ ไม่กล้าเผย
ยังหวั่นหวั่น หวาดหวาด ขลาดอย่างเคย
คอยพี่เอ่ย รักเดียว ทุกเสี้ยวใจ
คำว่ารัก รักนั้น สำคัญนัก
ใช่ว่ารัก เรื่อยเปื่อย ไปไหนไหน
ที่ว่ารัก รักนั้น เป็นฉันใด
อยากรู้ใจ ว่ารักแน่ มิแปรปรวน
รักแค่ไหน แค่นั้น มิหวั่นไหว
รักหมดใจ รักมั่น มิผันผวน
รักและหวง ห่วงใย ให้ทั้งมวล
รักเนื้อนวล ต้องไปขอ อย่ารอรี
จะคอยคู่ ครองเจ้า เฝ้าใฝ่ฝัน
รอนับวัน จะคู่เคียง เพียงโฉมศรี
จะหอบรัก ข้ามขอบฟ้า ในราตรี
จากธานี สู่ทักษิณ ถิ่นไทยงาม
แม้จะห่าง เพียงใด ใจคิดถึง
ความซาบซึ้ง ตรึงตรา พาใจหวาม
คอยความรัก ข้ามขอบฟ้า มาทุกยาม
สู่เขตคาม นามทักษิณ แผ่นดินทอง
จากแดนไกล สุดสายตา ขอบฟ้ากั้น
ทุกคืนวัน ผันไป ไม่หม่นหมอง
ฝากความรัก ข้ามขอบฟ้า คราสีทอง
แสงเรืองรอง ส่องสว่าง ดั่งแสงใจ
ใต้แสงจันทร์ นวลผ่อง เรืองรองนัก
ร้อยใจรัก เคียงกาย ดุจสายไหม
รับความรัก ข้ามขอบฟ้า มาแสนไกล
ผูกดวงใจ เราสอง ปองนิรันดร์ฯ
20 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ณธีร์
โคลงสี่สุภาพ
น้ำค้างพรมพร่างฟ้า ........... เพริศแพร้ว
ใสดั่งเพชรฉายแวว ........... ส่องหล้า
สาดซัดซ่าดั่งแก้ว .............. ร่วงหล่น
พืชฉ่ำเพราะน้ำฟ้า ............ หล่นหล้ามาดิน
สาลินีฉันท์สิบเอ็ด
น้ำค้างพรายพร่างแพร้ว ..... ประหนึ่งแก้วประกายสกาว
ส่องแสงวามวับวาว ............ สะพรั่งพร่างภิรมย์ชม
แสงสูรเมื่อสาดส่อง ........... นภาผ่องประโลมรมณ์
จูบไล้ไม้งามสม ................ ณ คามเขตประเวศไท
กาพย์สุรางคนางค์ยี่สิบแปด
....................................... น้ำค้างพร่างพราย
ใสดั่งเพชรฉาย ................ ประกายเพริศแพร้ว
ส่องแสงส่องหล้า .............. ซัดซ่าดั่งแก้ว
หล่นหล้ามาแล้ว ............... พืชฉ่ำชื่นใจ
....................................... แสงสูรส่องสาด
งดงามปานวาด ................ อากาศแจ่มใส
จูบไล้ไม้งาม ................... ทั่วคามเขตไท
เรืองรองยองใย ................ วิไลตาแล
กลอนแปด
หยาดน้ำค้างพร่างพรายในยามเช้า
พรมพร่างพราวเพริศแพร้วแนวพฤกษา
แสงเรืองรองยองใยวิไลตา
ส่องสาดมาจูบไล้ดอกไม้งาม
17 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น.
ณธีร์
เหนื่อยไหม ที่รัก...
เหนื่อยนัก พักหน่อย จะดีไหม
เรื่องแล้ว แล้วมา ให้แล้วไป
พักใจ ให้เย็น เช่นนที
ร้อนรุ่ม สุมทรวง ให้หน่วงหนัก
ความรัก มักเป็น เช่นฉะนี้
มีมาก เกินไป มักไม่ดี
ทรงชี้ ทางชัด มัชฌิมา
ควรไหม ที่รัก...
ควรพัก ควรผ่อน ก่อนจะล้า
ก่อนใจ ครวญคร่ำ ร่ำน้ำตา
เธออย่า แจกจ่าย กระจายใจ
มอบรัก ให้ใคร เขาไปทั่ว
รักตัว เองบ้าง รักได้ไหม
มากแล้ว พอแล้ว ที่แล้วไป
หัวใจ ให้ใคร ไปมากเกิน
พักไหม ที่รัก...
พักจัก ผ่อนใจ ให้ห่างเหิน
ห่างไกล ไปบ้าง ไม่หมางเมิน
เพียงเพลิน เจริญวัน สันโดษใจ
ฟุ้งเฟ้อ เห่อเหิม เผดิมรัก
มากนัก มักงง ลุ่มหลงไหล
มอบรัก มากล้น จนป่วนไป
ระเบียบ หัวใจ ไม่เคยมี
ผ่อนไหม ที่รัก...
ผ่อนพัก หัวใจ ให้เต็มที่
ระเบียบ หัวใจ จัดให้ดี
เสรี ร่ำไป ใจกระเจิง
คนรัก เธอแท้ แน่รออยู่
คอยดู แลใจ มิให้เหลิง
ปล่อยไป ใจคง หลงระเริง
เปิดเปิง ปะปุ จะปวดใจฯ
16 กุมภาพันธ์ 2545 16:33 น.
ณธีร์
ระย้าระยับ
ห้อยโหนโจนจับ ..... วามวับตราตรึง
โน้มกิ่งทิ้งตัว ......... กลัวเอื้อมไม่ถึง
ลมไกวไหวตึง ........ เกวไกวไหวโอน
ระย้าระยับ
หัวหางกลางกลับ ..... ประดับห้อยโหน
เหลืองแดงแสงสด ... งามงดอ่อนโยน
ผุดผ่องผาดโผน ...... พริ้มเพราพฤกษ์พรรณ
15 กุมภาพันธ์ 2545 14:24 น.
ณธีร์
นางแย้ม แย้มกลีบงาม
กลิ่นหอมตาม ชวนหลงใหล
นางแย้ม แก้มสาวใด
สวยสดใส ให้ชนชม
แย้มยิ้ม อิ่มใบหน้า
ชื่นอุรา พานิยม
นางแย้ม แซมกลิ่นพรม
เสน่หา มาลีงาม
นางแย้ม เอียงแก้มมา
ชื่นอุรา นะหวานหวาม
หอมแก้ม แย้มเยื้อนงาม
สุดหักห้าม ร่ำรัญจวน
หน้าส่วนตัว
1222
