26 พฤษภาคม 2545 09:58 น.
ณธีร์
๏ สองพันหกร้อยยี่-..............สิบห้าปีผ่านพ้น
โลกเกิดแก้วแววล้น................ค่าล้ำในไตร
ส่องสว่างไปทั้งสิ้น...............สุดแผ่นดินแผ่นฟ้า
ทรงเสด็จมายังหล้า..............โปรดผู้ทุกข์ทน
ประชาชนชาวโลก................ระงับโศกเนื่องด้วย
แสงแห่งพระธรรมท้วย........พุทธเจ้าทรงแสดง
ดั่งดินแล้งได้ฝน..................ที่ร่วงหล่นจากฟ้า
แผ่พระคุณยังข้าฯ................เหล่าผู้นรชาติ
เกินเอื้อมอาจประมาณ..........พระคุณท่านช่วยชี้
ทางแห่งหลุดพ้นนี้..............สุดสิ้นสังสาร
อธิษฐานกรานกราบ.............ศิโรราบจิตน้อม
ทุกเหล่าชาวพุทธพร้อม.......ทั่วนั้นวันวิสาข์ ๛
21 พฤษภาคม 2545 16:40 น.
ณธีร์
บทกลอนสะท้อนชีวิต
สะท้อนความคิดความฝัน
ทุกทั่วตัวคนชนชั้น
ล้วนวรรณพรรณนาว่าไว้
กลอนใดนิยมชมชื่น
ระรื่นตื้นตันหวั่นไหว
เสพพลันบันเทิงเริงใจ
นั่นไซร้กลอนดีที่ควร
กลอนใดได้ยลชนชัง
เกลียดจังใจพลันปั่นป่วน
มั่วไปไม่เป็นกระบวน
คือควรทิ้งขว้างร้างไร้
กลอนใดกลอนดีมีอยู่
อ่านดูว่าชอบตอบใหม
สัมผัสจัดนอกออกใน
สัมผัสที่ใจจึงดี ฯ
21 พฤษภาคม 2545 10:13 น.
ณธีร์
เธอเป็นใคร มาจากไหน ใยน่ารัก
อยาก รู้ จัก ทักทาย ว่าใครหนอ
อยาก คู่เคียง คลอเคล้า เฝ้าพะนอ
อยาก จะขอ เป็นเพื่อนใจ ได้ใหมเธอ
มาจากไหน บอกหน่อย เฝ้าคอยถาม
รู้ ว่างาม แล้วหรือไม่ พาใจเผลอ
รู้ ตัวเอง แล้วหรือไม่ ใครอยากเจอ
รู้ ใหมเธอ ฉันระทม ตรมฤทัย
ใยน่ารัก เป็นนักหนา จ๊ะจ๋าหน่อย
จัก เฝ้าคอย คิดถึงเธอ ไม่เผลอไผล
จัก เฝ้าคอย อ่านกลอนเธอ ที่กลอนไทย
จัก รักเธอ เสมอไป ได้ใหมเธอ?
20 พฤษภาคม 2545 11:17 น.
ณธีร์
บางเอ๋ยบางแสน
เคยเนืองแน่นแสนสนุกทุกสมัย
เคยเที่ยวท่องล่องทะเลเห่คลื่นใจ
เคยเที่ยวไปตามตะวันอันตระการ
จากบางแสนไปแสนไกลให้ร้าวจิต
เคยใกล้ชิดเคยรักมั่นสัมพันธ์หวาน
เสียงเรียกร้องของหัวใจในวันวาน
ให้มาสานรักใหม่สุขใจเอย ฯ
20 พฤษภาคม 2545 11:00 น.
ณธีร์
ก่อตัวขึ้น จากสายน้ำ อันฉ่ำชื่น
เป็นฟองคลื่น ซัดสาด บนหาดขาว
ต้องไอแดด แผดระยับ ดั่งกับดาว
ซัดสาดทราย พรายพราว ทอดยาวไป
เป็นละลอก สาดซ้ำ ทุกค่ำเช้า
โอบอุ้มทราย แผ่วเบา อย่างรักใคร่
แล้วไม่นาน ก็หันกลับ เลือนลับไป
เหลือแต่เพียง รอยทราย ไกลสุดตา
ดั่งความรัก จากหัวใจ ในวันก่อน
ช่างยอกย้อน คลอนคลาย ร้ายนักหนา
กระทบใจ แล้วเลือนกลับ พลันลับลา
ทิ้งร่องรอย น้ำตา ไว้ที่ใจ...
เป็นเพียงคลื่น กระทบฝั่ง ดังครืนครั่น
ทุกคืนวัน ซัดสาด หาดทรายใส
ไม่เคยคิด จะเลิกร้าง จืดจางไป
แค่กายไกล กันชั่วยาม ไช่ตามทวง
คลื่นสลาย หายไป ในสายน้ำ
ทรายพึงจำ ไว้ว่า อย่ามัวหวง
มอบความรัก ฝากผืนทราย ไว้ทั้งปวง
คลื่นไม่ลวง รอยทราย ให้ตรอมตรม
รอยน้ำตา ของใคร ที่ไหลหลั่ง
คลื่นเจียนคลั่ง ดังจะเห่ ทะเลขม
กลับมาแล้ว เพื่อผืนทราย คลายระทม
คลื่นจะพรม จูบรับ ซับน้ำตา...
เมื่อเกลียวคลื่น ห่างทราย ยามไกลฝั่ง
เหมือนรักพัง ตอกย้ำ ช้ำนักหนา
ปล่อยลมพัด พาไป ไกลลับตา
นึกอยากหวน คืนมา หน้าไม่อาย
จะเรรวน ถึงไหน นะทะเล
มากล่อมเห่ รักหวาน ให้หวั่นไหว
เหมือนเราเขลา ให้เขาทำ อยู่ร่ำไป
เจ็บเจียนตาย ไม่อยากช้ำ ซ้ำอีกครา
ไปเห่กล่อม ถนอมใจ ให้ใครอื่น
ขออย่าคืน มาเล่นเล่ห์ เสน่ห์หา
อยู่เดียวดาย ให้เดือนดับ ซับน้ำตา
ยังดีกว่า โดนหลอกซ้ำ อยู่ร่ำไป...
ใครนะใคร แกล้งหลอก ให้ชอกช้ำ
ใครนะใคร แกล้งทำ น้ำตาไหล
ใครนะใคร แกล้งซ้ำ อยู่ร่ำไป
ใครนะใคร แกล้งเธอ ให้เพ้อครวญ
เมื่อเกลียวคลื่น ห่างทราย ไปไกลฝั่ง
เพียงผินหลัง ก็โศกเศร้า เฝ้ากำสรวล
อนิจจา ยาใจ ใยรัญจวน
พี่คงหวน คืนมาหา อย่าร่ำไร
ไม่เรรวน หันเห ไปเห่อื่น
จะคงชื่น รักเก่า ของเราไว้
หากอยู่เดียว คงเปลี่ยวเหงา เศร้าฤทัย
ขาดทรายไป คลื่นคงคลั่ง ทั้งทะเล...
หน้าส่วนตัว
718
