28 มกราคม 2546 20:05 น.
ณัฐ
ถึงวันนี้...ลืมเลย..เคยมีรัก
เคยอกหักเจ็บนัก..จากคนนั้น
เห็นเป็นเรื่องธรรมดา..สามัญ
จะไม่มีวันเป็นเช่นนั้น..พอกันที
แค่ไม่รู้แน่ใจ..ในความหมาย
ก็เผลอไจมากมาย..ขนาดนั้น
ไม่แม้แต่เคยคิด..สักนิดวัน
ต้องมาทำลืมกัน..เรื่องวันวาน
ผิดพลั้งครั้งแค่นี้..มีเพียงพอ
จะไม่ขอสัมผัส..ในรักหวาน
ไม่กลับช้ำย้ำให้ใจ..ทรมาน
ขอขึ้นคานรักเลิก..เบิกบานใจ
25 มกราคม 2546 00:19 น.
ณัฐ
ไม่เห็นมีอะไรหนักหนา
แค่เธอมาเพื่อบอกลาฉัน
อย่างมากก็เสียใจให้ห้าวัน
ก็แค่นั้นฉันว่ามันมากพอ
............
ขอบใจที่มาบอกให้ได้รู้
ขอบใจที่เป็นครูสอนรักให้
ขอบใจที่อุตส่าห์ลาก่อนไป
ขอบใจถ้าไปไม่ย้อนกลับมา
25 มกราคม 2546 00:11 น.
ณัฐ
มีใครเคยบ้างไหม
เรียนรู้ความเจ็บปวดใจ
จากคนที่คิดว่าใช่
คิดว่าได้รักแท้แน่จริง
มีใครเคยบ้างไหม
ถูกปล่อยคว้างอ้างว้างใจ
ต้องสู้ไปด้วยใจเดียว
มีใครเคยบ้างไหม
ที่จะช่วยให้กำลังใจฉัน
ให้มีกำลังพลังจะฝ่าฟัน
กับสิ่งที่คิดว่าฝัน แต่มัน
คือ ความจริง...
...................................
24 มกราคม 2546 23:56 น.
ณัฐ
ถามถึงความรัก....
ฉันรู้จักและอธิบายได้
ถามว่า รู้สึกอย่างไร
เหมือนว่าโลกสดใสงดงาม
ถามถึงความเศร้า.....
ฉันเหลือเพียงเงาเคียงข้าง
ถามถึงเพื่อนร่วมเดินทาง
มีเพียงความอ้างว้างข้างตัว
ถามถึงความสุข....
ฉันแค่สนุกกับความเหงา
ถามถึงเหตุการณ์เก่า เก่า
มีเพียงภาพจางระหว่งเรา
....ก็เท่านั้น...
24 มกราคม 2546 23:46 น.
ณัฐ
ช้ำใจ จากคนเคยรัก
เจ็บหนัก รักใครของเขา
เปล่าเปลี่ยว แล้วสิใจเรา
กอดเข่า เศร้าเหงาลำพัง
... ... ... .. ... .. ..
มีไหม ใครเป็นเช่นฉัน
บอกฉัน บอกกันได้ไหม
ได้รู้ มีอยู่หนึ่งใคร
ไม่ใช่ ช้ำใจคนเดียว
หน้าส่วนตัว
615
