18 มีนาคม 2546 07:27 น.
ณัฑกาล
ดวงดาวบนฟ้า สองมากายทับ
วันแรกพบสบ พบรักทุกข์จริง
ค่ำคืนยาวนาน ร้าวรานทุกสิ่ง
ความรักยากจริง ทุกสิ่งลวงตา
ค่ำคืนโหยหา กลับมาตรงนี้
ความรักเคยมี หมดแล้วเวลา
รักเขาสุดซึ้ง คำนึงห่วงหา
วันนี้ไกลตา ห่วงหาเพียงเงา
18 มีนาคม 2546 07:20 น.
ณัฑกาล
มือของฉัน......
ทำตามใจใฝ่หาจะได้ไหม
ช่วยขยับเอื้อมไปให้สมดั่งใจหวัง
โอกาศอยู่แค่นี้..ต้องทุ่มสุดกำลัง
ได้โปรดฉุดรั้งเขาไว้ไม่ให้ไป
ปากของฉัน......
พูดตามใจคิกหน่อยได้หรือเปล่า
ฉันไม่อาจต้องทนเศร้า
เพราะไม่ยอมทำตามความฝัน
ช่วยพูดที..ได้โปรดครั้งเดียว
ตามความเรียกร้องของหัวใจ
พูดว่า......
อย่าจากไป อยู่กับฉันได้ไหม ฉันรักเธอ
18 มีนาคม 2546 07:03 น.
ณัฑกาล
ก่อนที่จะจากไป
ทำอะไรให้ฉันสักอย่างนะคนดี
โอบกอดครั้งสุดท้ายในคืนนี้
ก่อนที่เธอคนดีจะจากลา
จะเก็บความรู้สึก ดี-ดี ไว้
ความอบอุ่น ละมุนละไม...ที่โหยหา
จะจำไว้ ครั้งหนึ่ง ฉันได้รับจากเธอมา
ขอให้เธอรับรู้ว่า....
เธอยังมีค่าในหัวใจ
แต่เธอไม่ต้องกังวล
ฉันจะไม่ทำให้เธอสับสนหรือร้องไห้
ฉันจะยิ้มไห้เธอวันจากไป
แม้ข้างในจะขมขื่นแทบตาย
รู้ไหม...ฉันยินดี
17 มีนาคม 2546 07:51 น.
ณัฑกาล
ไม่อาจยกสิ่งใดมาอ้างเอ่ย
เพราะไม่มีสิ่งใดเลยที่เหมาะกับฉัน
ฉันไม่เหมือนดอกไม้...ไม่ใช้แสงตะวัน
ไม่อาจเป็นลมหายใจหรือความฝันให้ใคร
เป็นแค่เพียงคนธรรมดา
หากเธอไม่ปราถนา..ก็ไม่หวั่นไหว
หากจะโกรธที่ฉันไม่ได้ดั่งใจ
ก็ไม่เป็นไรไม่ว่ากัน
เพราะไม่อาจเปลี่ยนตังเองเพื่อใคร
ไม่อาจฝืนอะไรที่ไม่ใช้ตัวฉัน
ไม่หวานดังดอกไม้ไม่อบอุ่นอย่างตะวัน
ถ้ามันเป็นเหตุผลที่เราจะต้องเลิกกัน
ถ้าเป็นเพียงแค่นั้น.....ก็ตามใจ
17 มีนาคม 2546 07:41 น.
ณัฑกาล
ไม่รู้ว่าเธอเชื่อไหม
ว่าความรู้สึกในหัวใจของคนคนนี้
มันยังเหมือนเดิม
ไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะคนดี
กับความรู้สึกที่มีในหัวใจ
เบื่อ..แววตาและเสียงนี้หรือเปล่า
เบื่อ..คำพูดเก่า-เก่าของคนนี้ไหม
อยากบอกว่ารักเธอ
ซึ้ง-ซึ้ง อย่างนี้ตลอดไป
ไม่ว่านานเพียงใด
ฉันจะไม่เลี่ยนไป
เปลี่ยนใจไปจากเธอ
หน้าส่วนตัว
561
