17 มีนาคม 2546 07:29 น.
ณัฑกาล
จับมือกันไว้
เดินไปด้วยหัวใจที่เข้มแข็ง
ใช้ความฝันเป็นแรงผลักดันให้ถึงที่หวัง
ใช้ความรักของผองเพื่อนเป็นพลัง
ให้เธอเดินไปยังจุดหมายปลายทาง
ฉันจะอยู่กับเธอตรงนี้
ไม่ว่านานนับปีจะเคียงข้าง
จะเป็นกำลังใจ..เติมเชื้อไฟตลอดทาง
จะถนอมหัวใจบาง-บาง
เก็บไว้ข้าง-ข้าง
ความผูกพัน
จะกอดคอกันไปในวันที่ลึกซึ้ง
เพื่อนจะยังเป็นที่หนึ่งในความฝัน
แม้วันเวลาจะนำพาให้ไกลกัน
แต่ความผูกพันจะยังคงไม่ขาดสะบั้น
แม้ห่างไกล
16 มีนาคม 2546 08:33 น.
ณัฑกาล
คร่ำครวญ.......โหยหา
ไขว่คว้า....ไม่อาจต้อง
ใกล้กว่า.....แค่สายตามอง
กี่เสียงก้อง.....ก็ไม่ได้ยิน
ลาแล้ว......ลาไกล
ลมหายใจ.....สูญส้น
วิญญาณ.....โบกโบยบิน
ร่างฝังดิน.......จมเรื่องราว
คนอยู่......ยังโหยหา
รินน้ำตา.....ใจเหน็บหนาว
ทรมาน.....ไปนานยาว
เจ็บร้าว....เหมือนตายทั้งเป็น
หน้าส่วนตัว
719
