4 กรกฎาคม 2550 19:45 น.
ดอกดินถิ่นภูหมิง
จากเธอไกลใจคิดถึง
เฝ้าคนึงห่วงหาใฝ่อาวร
อยู่แดนหลังอย่าได้ตัดรอน
พี่คนจรตามหน้าที่คนแผ่นดิน
ถึงเธอหนาวให้คิดถึงพี่กอด
อย่าอรอ้อนไปเลยเจ้ากานดา
อยู่แนวนี้ก็เฝ้าใฝ่คิดหา
จะอยู่ไกล้ตางามเมื่อหมดหน้าที่
22 มิถุนายน 2550 23:01 น.
ดอกดินถิ่นภูหมิง
คนเพียงดินหรือจะสู้คนเทียมฟ้า
มีปัญญาวุฒิต่ำกรรมหนักหนา
คนเพียงดินทำงานเหงื่อเข้าตา
มีปัญญาเพียงใช้แรงแค่รายวัน
คนเพียงดินมีรักรักระกร่ำ
มีความช้ำนำพาหัวใจปัน
คนเพียงดินหรือจะเด็ดเจ้าดอกฟ้า
มีปัญญาแค่เหลียวมอง"คนหยาดฟ้า"
16 มิถุนายน 2550 16:11 น.
ดอกดินถิ่นภูหมิง
เป็นดอกดินเพียงหญ้าที่ต้อยต่ำ
มีบาปกรรมติดดินสิ้นคนมอง
ยากจะหมายอยู่ในมือผกากรอง
ขอเป็นหนึ่งในใจนางเท่านั้นเอง
14 มิถุนายน 2550 21:55 น.
ดอกดินถิ่นภูหมิง
หนึ่งทางเดินชีวิตของตัวเรา
ไม่มีเขาเดินข้างเคียงทางเดิน
จากไปไกลสุดหัวใจเจ็บเหลือเกิน
ให้เธอเดินทางใหม่ที่สรรหา
แม้เธอหวังเธอคิดแนวทางใหม่
ลืมไปเถิดทางเก่าไร้ศรัทธา
ฉันอยู่นี้ตรงนี้ที่ตรึงตรา
จะไม่เสียน้ำตาให้อดีต"ผู้ร่วมทางเดิน"
11 มิถุนายน 2550 17:29 น.
ดอกดินถิ่นภูหมิง
เธอรู้ได้ยังไง ว่าไม่มีใครสักคนรักเธอ
เพราะฉันคนนี้เพิ่งเจอคนแอบรักเธอเมื่อเช้านี้เอง
เขาฝากฉันมาบอก เขาเป็นคนเผยใจไม่เก่ง
เลยได้แต่โทรขอเพลง มอบให้เธอฟัง
เขาฝากคำพูดมา ให้ฉันบอกว่าเธอน่ารักจัง
เขาขอคิดถึงห่างๆ ส่งยิ้มให้บ้างยามเธอไม่เห็น
เขาอยากเจอเธอทุกวัน เก็บไปฝันถึงเช้าถึงเย็น
เธอทุกข์เธอสุขอยากเห็น เขาเป็นห่วงเธอทุกยาม
คือกำลังใจ...ฮืม... ที่เธอไม่รู้
แอบรักเธออยู่ กับคำที่เขาอยากถาม
เธออยากมีใคร บ้างไหมเมื่อใดก็ตาม
ที่หัวใจไถ่ถาม ถึงคำหนึ่งคำว่ารัก....
เขานั้นเป็นคนดี เป็นคนที่เธอน่ารู้จัก
ทุกคำที่เขาเคยฝาก ฉันมาบอกออกจากใจเขา
เขารักเธอมานาน พร้อมๆ กับการเป็นเพื่อนของเรา
ถ้าหากเธออยากเจอเขา ฉันพามาได้ทุกยาม
มีหลายคนที่ชอบเพลงนี้เหมือนดังผม กินใจมากเลย
หน้าส่วนตัว
1171
