13 กันยายน 2548 10:45 น.
ดอกหญ้าสีขาว
"แม่" เป็นคนที่อุ้มท้องเรามาถึง 9 เดือน ทดเพราะเราแทบทุกอย่าง ไม่มีแม่คนไหนหรอกที่เวลาลูกทำผิดแล้วไม่ให้อภัย ถึงความผิดนั้นมันจะรุนแรงขนาดไหน แม่ก้อเป็นคนเดียวที่ให้อภัยเราได้เสมอ เวลาเราท้อก้อมีแม่ที่คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ คอยปลอบโยนเรา ดูแลเราเวลาไม่สบาย ตอนนี้เราอาจจะยังไม่ค่อยสนใจแม่สักเท่าไหร่ เพราะว่าท่านยังอยู่กับเรา แต่ถ้าวันใด ท่านจากเราไปโดยไม่บอกเราสักคำ เราจะทำอย่างไร แล้วเราจะตอบแทนบุญคุณของแม่เมื่อไหร่กัน
แค่แม่อุ้มท้องเรา คลอดเรามา บุญคุณนี้ก้อทดแทนไม่หมดแล้ว ไหนจะส่งเราเรียน ทนกับพฤติกรรมแย่ๆของเราอีกล่ะ
ถ้าตอนนี้ท่านอยู่กับเราขอเถอะนะ ทำตัวเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ทำตามที่แม่บอก เพียงเท่านี้ท่านก้อดีใจแล้ว ทำดีกับท่านมากๆ ในขณะที่ท่านยังอยู่
ถ้าวันใดท่านไม่อยู่ขึ้นมา เราจะเสียใจ เพราะไม่มีโอกาส ตอบแทนบุญคุณของแม่ ผู้ที่ทำให้เราเกิดมาอยู่บนโลกใบนี้
12 กันยายน 2548 16:29 น.
ดอกหญ้าสีขาว
ลูกได้ยื่นใบรายการให้แม่อ่านคือว่า
ค่าล้างจาน 2.00 บาท
ค่าทำการบ้านเสร็จ 3.00 บาท
ค่ากวาดบ้าน 4.00 บาท
ค่าเรียนได้เกรดดี 5.00 บาท
ค่าถูบ้าน2.50 บาท
ค่าตัดหญ้า 2.50 บาท
**รวมเป็นเงิน 19.00 บาท
พอแม่หยิบกระดาษอ่านก็ยิ้มๆแล้วก็หยิบปากกามาเขียนตอบที่ด้านหลังว่า
ค่าอุ้มท้องเก้าเดือน ไม่คิดเงิน
ค่าดูแลตลอดทั้งคืนเวลาไม่สบาย ไม่คิดเงิน
ค่าที่ลูกทำให้แม่เจ็บตอนคลอด ไม่คิดเงิน
ค่าอาหารจนลูกโต ไม่คิดเงิน
ค่าที่ลูกทำให้แม่ร้องไห้ ไม่คิดเงิน
พอลูกได้อ่าน ก็น้ำตาไหล แล้วก็เอาปากกามาเขียนว่า
*****จ่ายหมดแล้ว*****
หน้าส่วนตัว
830
