7 กุมภาพันธ์ 2554 16:37 น.
ดาวที่เปื้อนดิน
ฉันมีอะไรอยากจะบอกที่เธอเคยถาม.เฝ้าถามว่ามันคือสิ่งไหน.อะไรที่ทำหัวใจฉันมีค่าตลอดเวลาคือสิ่งนี้.........สิ่งที่ดีที่สุดคือการได้พบเธอ..ได้หวงเธอ..ได้รักเธอหมดใจอยากบอกเธอให้เธอรู้ใจ รู้ว่าโชคดีแค่ไหนได้พบคนอย่างเธอ...ได้ยินฉันไหม...ๆๆๆๆๆ
....นั่นคือความในอยากจะบอก.....
ตลอดเวลาคือสิ่งนี้.....เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจฉันมีความสุขได้อย่างมากมาย...
.......สิ่งที่ดีที่สุด...คือการได้พบเธอ...ได้รักเธอหมดใจ...อยากบอกเธอ.บอกให้เธอรู้ใจ...ว่าโชคดีแค่ไหนได้พบคนอย่างเธอ
อยากจะบอกเธอดังๆๆๆแต่ติดตรงที่ฉันไม่มีคุณค่าเพียงพอ..ถ้าฉันนั้นดีพอฉันจะบอกเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สบตากันว่าฉันก็รักเธอไม่น้อย
จากผู้หญิงสันดานไม่ดี
(ซึ่งรักเธอมากจนไม่ยอมดึงเธอลงมาเธอคงเข้าใจ)
ถ้าบุพเพสันนิวาสมีจริงให้ฉันพบรักเธอก่อนใครๆๆ
ฉันจะคอยเธออยู่ณ.เส้นขอบฟ้านะที่รัก
4 กุมภาพันธ์ 2554 13:20 น.
ดาวที่เปื้อนดิน
รักที่ยิ่งใหญ่คือรักที่ยอมให้...ให้ได้ทุกสิ่งแม้การจากลาและทุกสิ่งก็จะเหลือไว้คือมิตรภาพและความทรงจำที่แสนดีไว้ที่เส้นขอบฟ้าและฉันจะมองมันทุกๆๆวันและเขียนคำๆๆนั้นให้กับเธอ..ทุกๆๆวันเราสองจะรู้ดีว่าคำว่าอะไรเพราะเราเพียงสบตากันเราก็จะเข้าใจกัน..ดังปฏิหารย์ของเรื่องราว....
หน้าส่วนตัว
1994
