หน้าส่วนตัว
ฝนตกพร่างพรายกระทบพื้น
กายยืนกลางฝนหม่นหนาว
ทำไมมืนมิดไร้หมู่ดาว
ลมหนาวร้าวใจมืดมัว
หรือเพราะเราสองต้องห่าง
ราร้างแยกไกลไม่หวน
เหลือเพียงน้ำคำคร่ำครวญ
ไม่สรวญเพียงสดับและรับฟัง
วันนี้มีไหมใคร่จะเห็น
ฉันเป็นคนสำคัญวันสุขสม
เธอเป็นของคนใหม่อย่างรื่นรม
ส่วนฉันอกตรมเพียงเดียวดาย
ขอเพียงต่อไปจากนี้
เธอที่เคยอยู่ไม่หาย
ได้รักคนใหม่จนตาย
ส่วนฉันจักหายไป..พร้อมสายลม
1045
