21 มิถุนายน 2550 13:46 น.
ดินกระดาษ
ล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน
แดดรอนรอนอ่อนแสงยิ่งอ่อนไหว
เป็นอย่างไรบ้างนะคนไกล
ทำไมไม่มีแม้ข่าวเธอ
7 มิถุนายน 2550 15:29 น.
ดินกระดาษ
เธอเขียนให้ฉันรักเธอด้วยหัวใจ
แต่ทำไม่เธอจึงลบมันลงด้วยเท้า
ความผูกพันที่เรียงร้อยเรื่องเรา
กลายเป็นเพียงผ้าที่เคยขาว...แปดเปื้อนโคลน
ความมีเหตุผลเป็นพื้นฐานของชีวิตคน
แล้วความมีเหตุผลของเธอไปอยู่ไหน
ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมตามใจใคร
ถ้ามันไม่ได้มีเหตุผลมากเพียงพอ
ความอดทนของคนเรามีจำกัด
ถ้าผูกมัด..มากไป...ทนไม่ไหว
ฉันไม่ใช่สิ่งของ...ของใครๆ
ที่จะเป็นอย่างไรก้อได้ตามใจเธอ
เธอตาม...หวง..ฉันเมื่อยามคุยกับเพื่อน
ฉันเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองเธอรู้ไหม
ทั้งที่ฉันและเธอก้อไม่ได้เป็นอะไร
ฉันให้เธอได้แค่....คนรู้จักกัน
24 พฤษภาคม 2550 14:49 น.
ดินกระดาษ
เพียงไอดินกลิ่นดาวพราวพร่างฟ้า
ดวงจันทราทอสอแสงส่องพริ้วไหว
นั่งเม่อมองดาราบนฟ้าไกล
หัวใจรอนอ่อนไหวคิดคนึง
หากวันนี้เจ้าจันทร์ไม่ลาไกล
เราคงไม่ต้องมานั่งห่วงคิดถึง
แต่ก่อนเก่าเราไม่เคยคิดคำนึง
จึงทำให้เจ้าจันทร์....ลาพี่ไกล
หัวใจของพี่ยังรอเจ้า
ห้องน้อยที่เรา....เคยนอนจำได้ไหม
โอ้ยอดรักพี่คิดถึงเจ้าจับใจ
พี่ไปตาม..น้องไยไม่กลับมา
เจ้าคงโกรธเคืองแค้นพี่มากนัก
ที่พี่หักหาญน้ำใจ....เจ้ามากหนา
โอ้ยอดรักจงกลับเถิดจงกลับมา
พี่สัญญา....จะรักเจ้าเพียงหญิงเดียว
5 พฤษภาคม 2550 16:26 น.
ดินกระดาษ
....ขอบคุณกับความหวังดีที่เธอให้
...... ขอบคุณหัวใจอันอบอุ่น...ที่ให้ฉัน
.......ขอบคุณที่เป็นแสงสว่างชีนำทางให้กัน
.......ขอบคุณเธอนั้น...ด้วยหัวใจของฉันเอง
....อยากเอ่ยคำว่าขอโทษ
.......ถึงเธอจะบอกว่าไม่โกรธอะไรฉัน
.......ขอโทษวั้นนั้นไปจากเธอโดยไม่ได้ลากัน
.......ขอโทษที่ทำให้เธอนั้นซ้ำใจตลอดมา
...ในวันก่อน...ฉันอาจจะผิด
......ที่ฉันคิดจากเธอไม่มีคนใหม่
......ทำอะไรหลายอย่างให้เธอเจ็บซ้ำน้ำใจ
......แต่เธอยังมาบอกว่า..."ไม่เป็นไรไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนก้อรอเธอ"
....ฉันไปจากเธอได้ 2 ปี
......แต่เธอก้อยังรอฉันคนผิดคนเลวคนนี้เสมอ
......วันนี้ฉันกลับมาและได้พบกันเธอ
......เธอยังเหมือนเมื่อก่อนเสมอไม่เปลี่ยนแปลง
....รูปที่เราเคยถ่ายด้วยกันในวันก่อน
......ท่ามกลางแดดอ่อนๆ ...ในเช้าที่สดใส
......ของที่ฉันเคยให้ยังเก็บไว้ที่เดิมไม่เปลี่ยนไป
......เธอบอกว่าฉันคือคนของใจเธอ
...เมื่อก่อนฉันยังเด็กยังโง่นัก
.....ที่ไม่รู้จักรักษารักแท้ที่เธอมอบให้ไว้
.....เมื่อฉันได้จากเธอไปไกล
.....จึงได้ค้นพบว่าใครคือคนในหัวใจของตัวเอง
...ต่อจากนี้ "คนคนนี้จะไม่จากเธอไปไหน"
....สัญญาด้วยหัวใจ...ว่าจะรักเธอเสมอ
... จากนี้ต่อไปจะดูแลเธอ
...ด้วยหัวใจของฉันเอง....สัญญา..
.....
21 เมษายน 2550 17:56 น.
ดินกระดาษ
ยิ้มให้เธอทุกเช้าอย่างคนคุ้นเคย
แต่เธอคงรู้เฉยๆเพราะไม่เคยมีใจให้ฉัน
เธอคงคิดว่าฉันแค่เพื่อนที่นั่งติดๆกัน
กำแพงคำว่าเพื่อนขั้น ..ฉันไม่กล้าปีนข้ามไป
หน้าส่วนตัว
880
