10 กุมภาพันธ์ 2556 20:57 น.

มิตรภาพ-อาบยาพิษ

เราต่างโอบกอดกัน ทว่าฉันมิได้อุ่น
เห็นรอยยิ้มจากคุณ สิเผลอยิ้มก็ไม่เคย
ครั้นเมื่อได้มองตา เสน่ห์หาบ่มีเลย
มากมายสุดเปรียบเปรย วจีหวานจะกลั่นมา
เอ่ยถ้อยร้อยความคิด มิใช่มิตรภาพหนา
ถ้อยคำล้วนตบตา และสีหน้าก็ต่างไป
คอยจ้องแทงข้างหลัง ประดุจดั่งจะชิงชัย
ปากว่าคำปราศรัย ไฉนใจจะเชือดคอ
นี่หรือควรเรียกมิตร จะชั่งจิตพินิจหนอ
จริงใจไม่สอพลอ ตรลบแสร้งแสดงไป
ภัยอาจมาสู่ตัว สหายชั่วสิสร้างให้
ชอกช้ำที่กลางใจ ถลำไปจะพาซวย
ควรเลือกคบผูกมิตร ผนึกจิตประคองช่วย
มิตรน้อยแต่สุขรวย เพราะมิ่งมิตรมิบิดเบือน
ค่าควรคำว่ามิตร ประโลมจิตสนิทเอื้อน
ตราบนานไม่ลบเลือน สิตรึงแน่น ณ แกนใจ