8 กรกฎาคม 2547 09:50 น.
ต.โต้ง
ขอบคุนครับทุกๆคน
ขอบคุนจนหมดหัวใจ
ไม่ว่าวันไหนๆ
ยังมีเธออยู่ห่วงใย
ขอบคุนในน้ำใจ
ที่มอบไว้ในบทกลอน
ความเศร้าที่หลอกหลอน
คงถึงตอนต้องจากไป
ขอบคุณครับ
6 กรกฎาคม 2547 11:48 น.
ต.โต้ง
จากไปแล้วกับกาลเวลา
ความซ้ำเอยไม่หวนคืนมา
จากไปแล้วกับดวงแก้วตา
ไม่ไขว่คว้ากลับมาอีกครั้ง
อยู่ตรงนี้กับใจลำพัง
เพื่อความหวังในวันเวลา
ให้มันหวลกกลับมาที่เดิม
เพื่อเติมพลังในวันข้างหน้า
6 กรกฎาคม 2547 11:39 น.
ต.โต้ง
ยังมีอีกมาก มายนัก
ความรักฝันใหม่ วันหน้า
เลิกท้อเหี่ยวแห้ง โรยลา
ไขว่คว้าความฝัน วันหน้า พยายาม
5 กรกฎาคม 2547 11:39 น.
ต.โต้ง
อ้างว้าง เหน็บหนาว ว้าเหว่
ลมหนาว พัดผ่าน ห่างหาย
ไร้ร่าง ไร้คน เคียงกาย
รักห่าง จางหาย กับสายลม
หน้าส่วนตัว
1113
