25 กันยายน 2550 21:54 น.
				
												
				
								ตรากลม
		
					
				
 ..............ไม่เข้าใจเหมือนกันที่ฉันเป็น
 ..............มันยากเย็นอกเอ๋ยหากเอ่ยบอก
 ..............ความรู้สึกนึกฝันเหมือนตันตรอก
 ..............คล้ายกับหลอกตัวเองให้งมงาย
 ..............ทั้งที่ถามอุราบ่อยคราครั้ง
 ..............แต่ก็ยังเหมือนเดิมไม่เบี่ยงบ่าย
 ..............พอเจอเธอทีไรใจมิวาย
 ..............ต้องอ่อนไหวพลันง่ายเสียเร็วจริง
 ..............ไม่เป็นอย่างตัวเองที่เคยคุ้น
 ..............มันว้าวุ่นข้างในใจมากยิ่ง
 ..............เปลี่ยนแปรปวนเกินอาจจะประวิง
 ..............ให้แน่นิ่งเมินเฉยที่เคยเป็น
 ..............ก็เพราะเธอรู้ไหมที่ใจหวั่น
 ..............ทำให้ฉันระทกมันอกเข็ญ
 ..............เปลี่ยนเป็นคนละคนอย่างชัดเจน
 ..............กลายเป็นเกณฑ์ตัวฉันคนใหม่ไป 
 ..............				
			 
			
				23 กันยายน 2550 00:53 น.
				
												
				
								ตรากลม
		
					
				
..................วันที่ห่างปลายทางเราต่างแยก
..................มันดูแปลกเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า
..................ความรู้สึกระหว่างของสองเรา
..................มีเส้นคั่นเข้ามาในหัวใจ
..................ทั้งที่รู้อะไรกันไปหมด
..................เรายังอดกลั้นใจไว้ไม่ไหว
..................ยังทะเลาะเบาะแว้งกันเรื่อยไป
..................เหมือนกับว่าไม่เคยรู้จักกัน
..................ต้องอธิบายขยายไขความ
..................พยายามครองไว้ให้คงมั่น
..................ปลอบโยนเมื่อปัญหามาพัวพัน
..................สลัดมันออกไปให้ไกลตัว
..................แต่แล้วมันก็ยังไม่พออีก
..................มีข้อย้อยปลีกตามมายวนยั่ว
..................เป็นเส้นแบ่งหัวใจให้ระทัว
..................ขีดขั้นหัวใจไปคนละทาง
..................แล้วในที่สุดเกินจุดจะเยื้อยุด
..................ไม่อาจฉุดใจไว้ได้ดั่งเอ่ยอ้าง
..................มันจบลงร้าวรานแบบลาร้าง
..................ที่แตกต่างกันไปไม่ลงรอย 
.