11 กุมภาพันธ์ 2551 13:21 น.
ตลิงปลิง
รีบเดินไปไม่ต้องสนคนข้างหลัง
เมื่อไม่ฟังเหตุผลคนอย่างฉัน
เลิกกันแล้วก็ต้องแน่อย่าแคร์กัน
ไม่ต้องหันยื่นหน้ามามองตา
เมื่อเราต่างเลิกคบจบแบบนี้
ก็อย่ามีเศษใจให้ห่วงหา
หากเลือกเดินจากไปไม่ต้อง
เชิญเถอะหนาฉันพอใจให้จบลง
11 กุมภาพันธ์ 2551 13:11 น.
ตลิงปลิง
เราห่งกันเธอบอกว่าเธอก็เจ็บ
มันก็เหน็บหัวใจไม่น้อยกว่า
เจ็บจริงเหรอเธอที่เป็นเห็นตำตา
มีเวลาคบคนอื่นชื่นหัวใจ
นี่นะเหรอบอกว่าเจ็บเหน็บและหวั่น
ที่จริงนั้นคนช้ำน้ำตาไหล
ก็คือฉันเจ็บกว่าเธอเสมอไป
เพราะต้องใช้เวลากว่าลืมเธอ
5 กุมภาพันธ์ 2551 14:55 น.
ตลิงปลิง
Everyday Say Hello Oh Daring
Speaking กับเธอเผลอหวั่นไหว
จังหวะหนึ่งดันร้องก้องหัวใจ
คำว่า I Love You เพียงผู้เดียว
28 มกราคม 2551 14:02 น.
ตลิงปลิง
เป็นแค่เพียงคนใกล้ชิดหมดสิทธิ์รัก
ถูกชะงักคำว่าแฟนแสนหวั่นไหว
ขีดเส้นใต้คำว่าเพื่อนเตือนหัวใจ
เป็นคนใกล้แต่ห่างทางของเธอ
ยืนบนทางปวดร้าวช่างหนาวเหน็บ
ส่วนลึกเจ็บรับรู้อยู่เสมอ
ต้องเจียมใจทุกเวลาเมื่อมาเจอ
แล้วอย่าเผลอทำตาซึ้งหวงหึงกัน
18 มกราคม 2551 17:53 น.
ตลิงปลิง
เล่นมือถือรอเพียงเสียงเรียกเข้า
กับความเหงาห่วงหาเข้ามาโผล่
จึงต้องยอมเพราะเธอกดเบอร์โทร
เสียงฮัลโหลเป็นเธอเผลอดีใจ
ทั้งที่ฉันพยายามหักห้ามจิต
จงอย่าคิดอ่อนแอแพ้หวั่นไหว
ก็เพราะความคิดถึงจึงโทรไป
ฉันจึงได้เป็นฝ่ายง้อ...ขอคืนดี
หน้าส่วนตัว
1125
