13 ตุลาคม 2545 07:07 น.
ตะวันทอแสง
เสียใจตน ทนได้ ไม่ช้ำนัก
เสียใจรัก หักได้ ไม่เคลิ้มหลง
แต่!!! เจ็บช้ำน้ำใจ ไม่อาจปลง
เสียใจตรง ..คนที่รัก.. ไม่ ..รักเรา..
12 ตุลาคม 2545 06:40 น.
ตะวันทอแสง
กับน้ำตาหลั่งรินสิ้นศักดิ์ศรี
เพราะรักที่ปี้ป่นจนหวั่นไหว
เสียสละทุกสิ่งด้วยจริงใจ
ผลที่ได้รับนั้นมันเจ็บจริง
จะลืมเธอ ง่าย..ง่าย ทำได้หรือ?
เมื่อใจซื่อหลงภักดิ์รักเธอยิ่ง
และซาบซึ้งตรึงจิตคิดแอบอิง
ทำทุกสิ่งเพื่อเธอเสมอมา
เพราะเสียใจจึงต้องนั่งร้องไห้
เมื่อดวงใจดวงนี้ไม่มีค่า
ชีวิตคล้ายเรือล่มจมธารา
มีน้ำตาเป็นเพื่อนปลอบใจเอย
11 ตุลาคม 2545 09:52 น.
ตะวันทอแสง
เหม่อมองน้ำกับฟ้าเวลาค่ำ หัวใจย้ำด้วยโศกโรคผิดหวัง
ความเจ็บช้ำซ้ำเป็นสิ่งให้ชิงชัง น้ำตาหลั่งพรั่งพรูอดสูใจ
ในชีวิตการศึกษาน่าอนาถ เราก้าวพลาดพลั้งผิดคิดไฉน
สิ่งหมายอยู่ข้างหน้าพร่ารำไร อยู่เสียไกลเกินกว่าคว้าครอบครอง
ท้อแท้ต่อชีวิตเกินคิดก้าว ร้าวแสนร้าวดวงกมลทนหม่นหมอง
ปวดแสนปวดดวงชีวีหมดค่าปอง ไม่ผยองหาญสู้เหมือนรู้อาย
ซมซานมาก้มเกล้ากราบเท้าแม่ ลูกขี้แยแพ้ชีวิตหมดสิทธิ์หมาย
เมื่อเดินล้มระบมเจ็บเหน็บใจกาย ลูกแสนหน่ายเหนื่อยชีวิตแทบสิ้นลม
อาจหมดสิทธิ์คิดหวังดังก่อนเก่า อาจลบเงาความสำเร็จเข็ดขื่นขม
อาจละใจไปให้พ้นทนระทม อาจต้องตรมซมกว่านี้ชั่วชีวา
เห็นรอยยิ้มพิมพ์หทัยใจสะท้าน ดุจแหวกม่านหมอกสีดำที่คลำหา
ได้พบเห็นสีแดงแห่งเมตตา ยิ้มนี้มาจากแม่แผ่อาจิณ
อุ้งมือน้อยลูบปลายผมพรหมหยาดจิต ปัดเป่าพิษร้าวกมลไปจนสิ้น
เสียงปลอบดังกังสดาลหวานครายิน ถึงหวังภินท์ก็อย่าท้อ อย่าอาลัย
ผิดพลาดนั้นมันเป็นครูให้รู้ซึ้ง เป็นสิ่งซึ่งเตือนฤดีที่ไหน..ไหน
เมื่อล้มลงก็จงลุกบุกต่อไป คงมีชัยเข้าสักวันนะ ..ขวัญยืน..
ลูกกราบเท้าก้าวย่างอย่างมานะ ลูกขอละล้อระทมข่มใจฝืน
ลูกจะสร้างหวังใหม่ให้กลับคืน ลูกขอยื่น ..ความท้อ.. ต่อสายชล
เหม่อมองน้ำกับฟ้าเวลาค่ำ หัวใจฉ่ำด้วยหวังดั่งหยาดฝน
ลืมทุกข์เศร้าตรมท้อล้อกมล ขอตั้งต้นความหวังอีก ..ครั้งเดียว..
9 ตุลาคม 2545 08:21 น.
ตะวันทอแสง
นับแต่นี้ต่อไปดวงใจฉัน จะไม่ฝันรักใครให้ใจหมอง
เพราะผิดหวังในรักที่เคยปอง ต้องหม่นหมองร้องไห้ในใจตน
กามเทพคงเล่นเห็นสนุก สร้างรอยทุกข์ให้เกิดกับใจฉัน
แม้ว่ารักครั้งนี้ต้องพ่ายมัน ทุกวี่วันปล่อยใจไปตามลม
ไม่คิดฝันสิ่งใดให้ใจช้ำ จะขอทำดวงใจไม่ใฝ่ฝัน
ต่อจากนี้..ความรัก..ไม่ยุ่งกัน เบื่อเพราะมันไม่แน่แท้แก่ใจ
โอ้ดวงจิตเจ้าเอ๋ย อย่า!!! ร้องไห้ ทั้งที่ใจโศกหนักเมื่อ..รักสูญ..
เศร้าแค่นี้อย่าเสริมให้เพิ่มพูน ขออาดูรครั้งนี้ทีเดียวเอย
8 ตุลาคม 2545 18:11 น.
ตะวันทอแสง
โลกแสนกว้าง ใบนี้ ดูสับสน
ฉันไม่มี ..ใครสักคน.. ที่ชิดใกล้
ฉันไม่มี ..ใครสักคน.. ส่งกำลังใจ
เหลียว แลแล้ว ไม่มี เลยสักคน
เธอจากไป หัวใจ ฉัน ..เคว้งคว้าง
ฉันแสน ..เหงา..อ้างว้าง และ ..สับสน..
อยู่อย่างไร้ วิญญาณ และ ตัวตน
ทุกวันนี้ เปรียบเหมือนคน ..ไร้หัวใจ..
หน้าส่วนตัว
1277
