13 พฤศจิกายน 2550 12:22 น.
ตะวันยามเย็น
เธอกล่าวคำ ว่าเลิกกัน ก่อนวางสาย
คำสุดท้าย ใจสลาย แหลกเหลวสิ้น
ตัวเริ่มชา น้ำตาพร่า ไหลหลั่งริน
ไอรักกลิ่น เคยหอมฟุ้ง กลับจางไป
หลังพิงตู้ เข่าทรุด มือปิดหน้า
ปาดน้ำตา หลั่งไหล ไม่ขาดสาย
มองรอบข้าง ปราศจาก ใครข้างกาย
นั่งใจหาย ล่องลอย ปล่อยรักไป
7 พฤศจิกายน 2550 18:19 น.
ตะวันยามเย็น
นั่งใจลอย..เคว้งคว้าง..ข้างหน้าต่าง
หมอกจางจาง..ขาวผ่าน..ม่านตาฉัน
มองดูเมฆ..คล้อยเคลื่อน..เลื่อนผ่านจันทร์
วอนเทวัญ..บันดล..มนต์สั่งใจ
ถึงคนรัก..ไกลห่าง..ต่างฟากฟ้า
ให้นำพา..ใจสอง..ปองไสว
แม้กายห่าง..ใจรัก..ปักดวงใจ
รักมั่นไว้..นิรันดร์..ไม่เสื่อมคลาย
7 พฤศจิกายน 2550 15:10 น.
ตะวันยามเย็น
........การแอบมองใครซักคน..........
......จำต้องทนกับรักที่ไม่มีทางสมหวัง.......
..ได้แอบยิ้มแอบหัวเราะพร้อมเธออย่างระวัง....
.....กลัวว่าจะพลั้งเผยความลับออกไป.....
........ยากนะที่ต้องเก็บความรู้สึก.....
...ทั้ง-ทั้งที่ลึก-ลึกมันแสนจะหวั่นไหว.....
.....อย่าเผลอนะ...อย่าเผลอนะ...บอกกับใจ....
..หากพลั้งความลับออกไป..จะไม่มีทางไหนได้แอบรักเธอ....
6 พฤศจิกายน 2550 13:26 น.
ตะวันยามเย็น
นอนฟังเพลงครั้งเก่าคราวเคยคุ้น
กลิ่นละมุนรักอบอวลชวนครวญฝัน
ดาวเคียงเดือนสวยเด่นเช่นนิรันดร์
เปรียบดังฉันคู่เธอเสมอกาลฯ
หน้าส่วนตัว
1026
