
หากมนุษย์เปรียบได้ดังไม้ดอก
ที่ออกดอกแสนสวยรวยสีสัน
แต่อยู่คละระเกะระกะกัน
ด้วยต่างพันธุ์ต่างคนต่างที่มา
แม้นว่าเก็บดอกไม้มาเรียงร้อย
มาลัยน้อยงามเด่นเห็นคุณค่า
เหมือนคนที่มีวินัยไม่เฉยชา
ย่อมนำพาความร่มเย็นเป็นสุขแล

ดาวระยับประดับฟ้าเพลานี้ เพชรราตรีสุกสกาวพราวทั่วหน ประชันแสงวาววะวับจับสกนธ์ มิแผกคนแข่งค่าบารมี