21 กันยายน 2547 11:10 น.
ตัวกวน
.............และแล้วก็ผ่านมากว่า 4 ปี
และแล้วก็ผ่านมากว่า 7 เดือนแล้วนะ
ที่เราห่างกัน ฉันยังรับรู้ความเป็นมาของเธอเสมอ
เธอล่ะ? รู้บ้างไหมว่าคนอย่างฉันคนนี้ที่เธอเคยบอกว่า
"บ้า" "ต๊องส์" "บ๊องส์" อิอิ....
จะยังรักเธอเสมอ แล้ววันนี้ที่นู้นเป็นยังไง
ส่งข่าวมาบ้างล่ะกันนะ
ฉันยังต้องการที่จะรับรู้ความเป็นไปของเธอเสมอ...และตลอดไป
....ยอมรับนะว่าบางครั้งที่มีบางที พื้นทรายอย่างฉันหวั่นไหว
แต่ไม่เคยมีซักทีเลยที่จะไม่คิดถึงเธอ
...."ยังคิดถึงเธอ ไม่มาก ไม่บ่อย แต่หาย "....
ไม่มีวันหายไปหรอก ...เชื่อฉันสิ
ขอแค่เธอเชื่อใจกันก็พอแล้ว
3 สิงหาคม 2547 11:56 น.
ตัวกวน
..วันนี้ทะเลแปรปรวน
จำไว้นะท้องฟ้า
ปม้ว่าทะเลจะเหือดแห้งไป
แต่พื้นทรายจะยังอยู่ที่เดิมเสมอ
ยังคงมั่นคงรอคอยให้ ท้องฟ้าหันกลับมามอง
เหมือนเดิม....
ยังรอคอยอย่างเดียวดาย ว่างเปล่า
........................
เราก็ไม่เข้าใจตัวเองนะที่เรายังรักนายเสมอ..."ท้องฟ้า"
ใครก็บอกว่าให้เรารักนายให้ครบหกปีเลย......
ตอนนี้จะเข้าปีที่ 4แล้วนะ
อิอิ
.....................................................พื้นทรายใต้ทะเล
25 มิถุนายน 2547 18:05 น.
ตัวกวน
...........ทำไมนะ............
เวลามันผ่านมากว่า 2 เดือนแล้ว
ทำไมฉันยังลืมนายไม่ได้
อยากสารภาพน่ะ ว่าที่โทรไปหานะ
เราจำเสียงนายได้เสมอ
แต่ว่าที่เราไม่อยากคุยกะนายเพราะ
เราอยากลืมนายให้ได้
....แต่ฉันทำไมได้
ขนาดเราห่างกันขนาดนี้แล้วยังคิดถึง
เพราะอะไร?
ทั้งที่นายก็คิดถึงแต่คนนั้น เสียใจจังเลยนะ
ที่นายทำแบบนี้
แต่นายไม่ผิดนิ
........อยากให้นายจำคำที่เรรราพูดไส้ก่อนที่เราจะจากมาไว้
" ถึงแม้นายจะไม่รักฉันเท่าคนนั้น แต่จำไว้ว่าฉันรักนายไม่แพ้เค้าหรอก
อย่าทำเหมือนฉันเป็นแค่คนร่วมห้องได้ไหม"
....................ท้องฟ้า
นายยังคงงดงามเสมอในสายตาของฉัน
ฉัน "พื้นทราย"ยังอยู่ทที่เดิม
หากวันใด ท้องทะเละ แปรปรวน
กลับมานะ ฉันรอเธอเสมอ
รักนายมาก ขอแค่ให้รับรู้ไว้จะไม่เสนอหน้า
ไปหา เรียกร้องความสนใจเด็ดขาด
แต่ขออย่างเดียวนะ คือ
ฉันขอรออยู่ตรงนี้ ที่เดิม
ภายใต้เงาของเขา
"พื้นทรายใต้ทะเล"
13 มีนาคม 2547 18:19 น.
ตัวกวน
หากเรารักใครซักคนแล้ว
มันคงเป็นช่วงเวลาที่มีค่านัก ว่ามั้ย
ฉันรู้สึกดีนะที่ได้รักเธอ ท้องฟ้า
ฉันรู้สึกดีนะที่ได้มองนายไกลๆแบบนี้
ฉันรักนายมากนะ รู้มั้ย
แต่ฉันเข้าใจดี
ความรักระหว่างเรามันห่างกันเกินไป
ฉันผิดเองที่ดีไม่ได้เหมือนเขา
ฉันผิดเองที่เป็นคนไร้ค่าฉันขอโทษ
แตขอให้นายรู้ไว้นะว่า
ความรักของฉัน
ไม่หายไปกับน้ำตาที่มี
ไม่จางหายไปกับสายลมที่พัดโบก
ไม่เลือนไปจาก
...หัวใจที่คงมั่น
...หัวใจที่ ศรัทธา
และหวังว่าซ้กวัน นายจะเห็นมัน
23 กุมภาพันธ์ 2547 16:28 น.
ตัวกวน
หนึ่ง เด็กสาววัยม.3 ที่หน้าตาไม่มีอะไรน่าสะดุด
ยกเว้นหน้าตาที่ แปลก(แปลกมากไม่มีใคนอยากเหมือน)
นิสัยของเธอเป็นคนสนุก ตลกโปกฮา ใครๆก็ชอบที่
เธอเป็นคนเฮฮา พูดเก่ง
หนึ่งไปหลงรัก ตั้ม ผู้ชายนิสัยเกเร ก้าวร้าว
สร้างเรื่องให้ทางโรงเรียนปวดหัวเสมอ
แต่หนึ่งหลงรักตั้มที่ความ เป็นตัวของตัวเองของตั้ม
แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อ ตั้มเด็กหนุ่ม ม.5
ที่นิสัยอย่างว่าหาอะไรดีไม่ได้ ได้จับพลัดจับพลูกลายมาเป็น
ประธานนักเรียน ที่จะต้องเป็นผู้นำของนักเรียนทุกคน
ตั้มจึงเป้นที่ป็อปปูล่า และยิ่งทำให้เค้ากลายเป็นคนที่หยิ่งมากขึ้น
วันหนึ่ง หนึ่งตัดสินใจโทรหาตั้ม คุยกันนานมาก
ตั้มบอกกับหนึ่งว่า "พี่ไม่ใช่คนที่จะมองใครแค่หน้าตา"
หนึ่งเชื่ออย่างสนิทใจ และคิดเสมอว่าตั้มเป็นคนดี
แต่โจรยังไงก็คือโจร.........................................
วันที่ 10 กุมภา ทางโรงเรียนจัดงานปัจฉิมนิเทศให้นักเรียน
ม.3 .,6 ซึ่งจะต้องมีพีธิบายศรีสู่ขวัญ หนึ่งมีคนมาผู้ข้อมือให้มากมาย
แต่คนที่เธออยากเห็นที่สุดคือ ตั้ม ชายคนที่เธอรักมากที่สุด
แต้ไร้วี่แวว ไม่มีแม้แต่เงา "พี่เค้าคงจะเกลียดเรามากเนอะ "
หนึ่งพูดกับแอ๊ฟเพื่อนรัก ทั้งน้ำตา
ตอนเย็นทางโรงเรียนจัดงานเลี้ยงส่งให้ ตั้มจึงโผล่หน้ามา แต่ไม่ได้มาอวยพรหนึ่งหรอก เค้ามาสนุกกับงานเลี้ยงที่ทางโรงเรียน
จัดขึ้นให้เท่านั้น " ตั้มนายใจร้ายมากนะ"
วันที่ 14 กุมภา วันวาเลนไทน์ ฉันฝากดอกกุหลาบ
ไปให้ตั้ม แต่"ไม่ พี่ไม่อยากได้" ตั้มตอบปฏิเสธอย่างไร้เยิ่อใย
พอหนึ่งทราบเรื่อง เธอร้องไห้ย่างไม่อายใคร
นับตั้งแต่นั้นมาหนึ่งก็ไม่เคยแวะเวียนไปเจอหน้าตั้ม
หรือแม้แต่หลีกเลี่ยงที่พบหน้า
..ตั้มเองก็เช่นกัน เค้ามีอดีตรักที่ขมขื่น เค้ามีความรักตั้งแ
ม.1 กับรู่นพี่ ม.3 ตั้มรักพี่คนนั้นมาก
ผู้หญิงคนนี้ ชื่อ "เอา" เป็นผู้หญิงที่น่ารักมากแม้แต่หนึ่งเอง
ที่เคยรู้จักยังรัก"เอาด้วยความน่ารักของเธอ
(เอาเป็นรุ่นพี่ หนึ่ง 3 ปี รุ่นพี่ตั้ม 2 ปี)
ทุกวันนี้ (ตั้มอยุ่ม.5 เอา อยู่ ปี 1) ตั้มยังคง
ลืมเอาไม่ได้.......ยังคงรักเดียวใจอยู่เสมอ
แต่ตั้มก็เป็นผู้ชาย เค้ายังคงไปจีบคนนั้นคนนี้โดย
ที่รักจริงมีคนเดียวเท่านั้น
หนึ่งทราบดีว่าตั้มคงไม่มีวันที่จะรักเธอได้เธอจึงพยยามที่
จะตัดใจจากชายคนนี้ให้ได้
เหลือเวลาที่หนึ่งจะเรียนอยู้โรงเรียนแห่งนี้ แค่5 วัน
เท่านั้น เธอใช้เวลาที่เหลือเก็บความทรงจำที่ดี
ก่อนที่จะไปเรียนต่อที่อื่น..............แต่หนึ่ง.
ไม่มีวันทำได้หรอก .หนึ่งเธอรักตั้มอย่างมากมาย
มอบใจให้ไปโดยไม่เหลือไว้ ยามที่ต้องเจ็บ
..วันนี้เป็นวันสุดท้าย มีพิธีสวนสนามกลับบ้าน
เพื่อทำการลาคณะครูอาจารย์ของนักเรียนทุกคน
ตั้ม ในฐานะประธานนักเรียนจึงเป็นตัวแทนกล่าวลาอาจารย์
...หนึ่งยืนฟังตั้มพูดด้วยน้ำตา เธอร้องไห้เงียบๆ
เมื่อปิดเทอมเธอคงไม่ได้พบหน้าตั้มอีกแล้ว
คงจะไม่ได้ยินเสียงตั้มอีกแล้ว
แต่หนึ่งยอมกัดฟันเดินจากตั้มมาอย่างเงียบ ๆ
ไม่อยากพบหน้าอีกแล้ว ไม่กล้าสู้หน้า
หนึ่งสัญญากับตนเองแล้วว่า
"ฉันจะทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี้ ความทรงจำกับผู้ชายคนนี้"
................................................................
ลาก่อนนะ
หน้าส่วนตัว
1150
