23 มีนาคม 2547 19:10 น.

รอ...เพื่อให้ผ่านเลย...

ตุ๊กตาไล่เหงา


ในคืนอันเงียบเหงา
แสงเศร้าเงาสลัว
เสียงฟ้าฟังน่ากลัว
จะมัวคิดถึงใคร
     เวลาความคิดถึง
     ลึกซึ้งสักเพียงไหน
     ยาวนานสักปานใด
     หัวใจยังฝังจำ
เวลาที่อยู่ใกล้
ถามไถ่สักถ้อยคำ
เสียงบอกยังตอกย้ำ
จดจำไว้นานนาน
    เพลิดเพลินกับความสุข
    สนุกกับความฝัน
    ซาบซึ้งถึงวิมาน
    ไม่นานกลับผ่านเลย..
				
23 มีนาคม 2547 19:08 น.

ลมฝน...คนรอ

ตุ๊กตาไล่เหงา


แสงสุดท้ายในวันที่มีฝน
แสงสีหม่นกล่นเกลื่อนแล้วเจือนหาย
เมฆปกคลุมทั่วฟ้าตาพร่าลาย
หยดเป็นสายกระหน่ำซ้ำลงพลัน
    แม้ตอนนี้ไม่มีฝนเป็นเพื่อน
    ลมที่คอยเตือนใจจนไหวหวั่น
    ทั้งฝนลมถมทับจับประจัน
    ขอพลิกผันแผ่นดินสิ้นวีรกรรม
แสงสุดท้ายในวันที่มืดมน
แสงสีหม่นส่องมาให้ข้าช้ำ
ปิดเปลือกตาลบภาพความทรงจำ
ที่ตอกย้ำคำเก่าแสนเศร้าใจ
    มาตอนนี้ยังมีกำลังฝัน
    จะฝ่าฟันไปถึงซึ่งจุดหมาย
    จะยังทนอย่างนั้นจนวันตาย
    จะท้าทายลมฝนจะสิ้นใจ...
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตุ๊กตาไล่เหงา