8 พฤษภาคม 2546 18:23 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  **..ฉันจะสอน  เธอนะ  น้องน้อยน้อย
       จงนั่งคอย  ฟังคำ  อันล้ำค่า
       เป็นบทเรียน  สอนใจ  ไว้เรื่อยมา
       ถึงคำว่า  เพื่อนใจ  ให้เธอฟัง
  **..เขาว่าแท้  น้ำใจ  ในเพื่อนผอง
       ช่างงามผ่อง  ใสแท้  แม้ความหวัง
       เพื่อนคือหลัก  แห่งชัย  ให้กำลัง
      พอพลาดพลั้ง  เพื่อนก็ฉุด  รุดขึ้นมา
  **..พี่เคยมี  เพื่อนรัก  และรักมาก
      แต่เราพราก  ห่างกัน  ด้วยปัญหา
      ยังเสียใจ  ในความหลัง  ครั้งผ่านมา
      หยดน้ำตา  หลายหยด  มิทดแทน
  **..ความเข้าใจ  อาจต่างกัน  นั้นมีแน่
       ฉันเลวแท้  หัวใจฉัน  มันชั่วแสน
       หัวใจเธอ  อาจอยู่กับ  ความคับแค้น
       ใจฉันแล่น  ลอยล่อง  หมองฤทัย
  **..พี่ต้องเสีย  เพื่อนรัก  ไปอีกหนึ่ง
       ความในซึ่ง  อยากให้เห็น  เป็นไหนไหน
       ยังรักเพื่อน  เปี่ยมท้น  ล้นดวงใจ
       แม้เขาไกล  แต่ยังใกล้  ดวงใจกัน
  **..พวกเธอควร  รักษา  มิตรภาพ
       ให้นานตราบ  ฟ้าดิน  จะสิ้นฝัน
       มิตรภาพ  ให้เคียงข้าง  นานนิรันดร์
       มีเพื่อนมิตร  ชิดชีวัน  อย่างมั่นใจ
  **..ฟังแล้วควร  จดจำ  นำไปคิด
       จงมีมิตร  อย่างยืนยง  อย่าสงสัย
       อย่าเหมือนพี่  นั่งอาวรณ์  ตอนเพื่อนไกล
        วันนี้ไซร้  มาต่อกลอน  สอนตัวเอง
           ***... รักเพื่อนเสมอ..***
           ก.ประแสร์  ศิษยาพร
           ก.นพดล  รักษ์กระแส
    				
			 
			
				8 พฤษภาคม 2546 14:43 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  **..โอ้หัวอก  ใยเลย  ไม่เคยนิ่ง
      เจ้าวนวิ่ง แต่ความรัก  มักขมขื่น
       มีแต่เศร้า  เหงาช้ำ  สุดกล้ำกลืน
       วันและคืน  เหมือนทางเดิน ที่เนิ่นาน
  **..เจ้านับวัน  ผ่านเดือน  เลื่อนปีแล้ว
      ยังคงแผ้ว  ทางใจ  ไว้เดินผ่าน
      หวังรักคืน  อยู่รอด ตลอดกาล
      และหวังหวาน  หวามไหว  ใจเรื่อยมา
  **..ใจเจ้ากรรม  ทำไม  เขาไม่รัก
       ไยเขาหัก  ทิ้งขว้าง  อย่างไร้ค่า
       เป็นซ้ำแล้ว  ซ้ำเล่า  เศร้าอุรา
       เขาคงว่า  หัวใจ  ไม่รักดี
            ด้วยความหวังดี
 
       ก.ประแสร์  ศิษยาพร
      ก.นพดล รักษ์กระแส				
			 
			
				7 พฤษภาคม 2546 11:09 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  
  **..ตั้งแต่วัน  ยันค่ำ  ฉันจำได้
      เธอตั้งใจ  ทำงาน  อย่างขยัน
      จากหัวค่ำ  จนเข้า  เช้าอีกวัน
      เธอบากบั่น  ตรากตรำ  จำได้ดี
  **..แต่ควรพัก  เสียบ้าง  อย่างละนิด
       พักดวงจิต  ผ่อนสบาย  ช่วยคลายคลี่
      ฟังสำเนียง  เสียงมนต์ กลอนดนตรี
      กล่อมชีวี  เย็นใจ  ให้เบิกบาน
  **..เธอเหนื่อยหนัก  นับไม่ถ้วน  ควรพักผ่อน
      อกสะท้อน  ดวงจิต  คิดสงสาร
       ว่ายังมี  คนหนึ่ง ซึ่งทรมาน
       เขาร้าวราน  ดวงใจ ไม่เกินคุณ
  **.. ระหว่างเธอ  อ้างว้าง  ขาดที่พึ่ง
        จงคิดถึง  ความห่วงใย  โอบไออุ่น
        ทอฟากฟ้า  ด้วยสายใย  ละไมละมุน
         ทอเมฆน้อย  ลอยเป็นนุ่น  ให้หนุนนอน
  **..  พักเสียบ้าง  พักกาย  และใจด้วย
         ก่อนจะป่วย  ฤทัย เกินถ่ายถอน
         ฟังสำเนียง เสียงหัวใจ  ในบทกลอน
         ฝากไปวอน เธอนะ  **...ทะเลรัก..**
                 ด้วยความหวังดี
          ก.ประแสร์ ศิษยาพร
   
          ก.นพดล  รักษ์กระแส
      
 
				
			 
			
				5 พฤษภาคม 2546 09:57 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  **..เสียงเอย  เสียงคนร้อง  ก้องไปว่า
       โชคชะตา  ไยมิเที่ยง  ลำเอียงฉัน
       เป็นคนจน  แล้วไย  ไม่สำคัญ
       คนเขาทำ  เมินกัน  นั้นเหตุใด
  **..ฉันผิดไย  ฟ้าจ๋า  เมตตาด้วย
       หวังคงช่วย  เปิดทาง  บ้างได้ไหม
       เห็นผู้คน  ทำดี  มีอะไร
       ทำชั่ว กลับ  เติบใหญ่  จนได้ดี
  **..แว่วแว่วเสียง  วิงวอน  คนอ่อนล้า
       หยาดน้ำตา  คือรัก  แห่งศักดิ์ศรี
       ฟ้าจะเห็น  ใจบ้างไหม  คนอย่างนี้
       ฉันไม่มี  สิ่งใด  จะให้ฟ้า
  **..เงินทอง  กองใหญ่  ไม่มีแน่
      เครื่องแต่งกาย  มีแต่  แค่เศษผ้า
      บ้านที่รก  ผุพัง  ไร้หลังคา
      กับเงินตรา  ศูนย์บาท  มิอาจมี
  **..ฟ้าตอบสิ  ตอบมา  ฟ้าที่รัก
       อย่ามัวหัก  หน้าไกล  คิดหน่ายหนี
       ฟ้าอยู่สูง  เกินกว่า  ค่าความดี
       และหน้าที่  มีไว้ช่วย  คนรวยพอ...       
             
         เฮ้ออออออออออออออออออออ
               ช่วยคนจนบ้างน้า
          				
			 
			
				5 พฤษภาคม 2546 09:06 น.
				
												
				
								ต่อง (ต้อง) ksg
		
					
				
  **..โอ้ดอกรัก  ร่วงโรย  ระโหยไห้
      ดอกไม้  ในใจ  ไยเหี่ยวเฉา
      ฟ้ามืด  เมฆครึ้ม  สีทึมเทา
      ความเศร้า  เคียงข้าง  ไม่ห่างไกล
  **..ที่ใดมีรัก  ที่นั่นมีทุกข์
       จะหาสุข  ความรัก  จากที่ไหน
       ถ้าเธอกล้า  ที่จะรัก  ปักฤทัย
       เธอจงกล้า  เสียใจ  ไปกับมัน
  **..ทางเดินนั้น  ยาวไกล  ในจุดหมาย
       หนทาง  อันตราย  ใดขวางกั้น
       เหมือนความรัก  ที่ว่าหวาน  ไม่นานวัน
       ร่วงโรย  จาบัลย์  สะบั้นลง
  **..เผื่อดวงใจ  ไว้บ้าง  อย่างละนิด
       อย่ามั่นจิต  รสรัก  จักลุ่มหลง
       อะไรบ้าง  ที่มัน   จะมั่นคง
       ถ้าเธอปลง  ลงได้  สบายใจ
  **..ที่ใดมีรัก  ที่นั่นมีทุกข์
       จะหาสุข  ความรัก  จากที่ไหน
       ถ้าเธอกล้า  ที่จะรัก  ปักหทัย
       ก็ขอให้  รักนั้นหวาน  นานนิรันดร์
        
   ปล.ช่วยวิจารณ์หน่อยนะครับ  ว่าควรแก้ไขอะไรตรงไหน
      กลอนนี้เขียนให้สมาชิกท่านนึงและสมาชิกทุกๆท่านด้วย
     ถ้าหากจะมีรัก  ลองอ่านกลอนเรื่องนี้ก่อนจะเป็นไรไป
              ด้วยความหวังดี
        ก.ประแสร์  ศิษยาพร
        ก.นพดล  รักษ์กระแส