**.. บทกวีเถื่อน ..**

ต่อง (ต้อง) ksg

**..  ไม่เพียบพร้อม พร่างพราว เฉกดาวน้อย
       แต่รู้ร้อย เรียงรัก สรรพอักษร
       จินตนาการ กลั่นรส สู่บทกลอน
       แนบคำสอน ซ่อนไว้ ในถ้อยคำ..

**..  กวีเถื่อน เพื่อนไพร ในดงลึก
      ท่ามเดือนดึก สงัดร้าง น้ำค้างฉ่ำ
      เขียนโลกโฉด โหดหิน ทมิฬดำ
      เตือนโลกล้ำ งามแท้ แค่นิยาย..

**..  มองขวางโลก เพราะโลกขวาง ทางความคิด
      ด้นชีวิต เนื้อตัวอาจ แทบขาดสาย
      เพื่อหมายมุ่ง สู่เหว เปลวความตาย
      แล้วความหมาย ของมนุษย์ คือจุดใด..

**..  เขียนความรัก รักย่อม น้อมบริสุทธิ์
      ใช่รักฉุด แรงทึ้ง หึงหวงไห้
      ไม่ปรารถนา รักหวาน สักปานใด
      แค่เสี้ยวรัก สลักใน ใจทุกคน..

**..  กวีเถื่อน แรมรอน นอนทุกถิ่น
      ใช่ศาสตร์ศิลป์ ล้ำค่า อย่าสับสน
       ทุกทุกถ้อย ลอยไป แต่ใจตน
       เราก็แค่  สามัญชน ... คนเขียนกลอน      


  ด้วยความหวังดี

ก.นพดล  รักษ์กระแส

ก.ประแสร์  ศิษยาพร