
เคยวาดฝันละเมอและเพ้อพก
น้ำตาตกเมื่อเธอไปกับใครเขา
คนปวดร้าวจะเป็นใครต้องใช่เรา
ทนนั่งเศร้าเฝ้าวันอันช้ำทรวง
จะตีอกชกตัวก็กลัวเจ็บ
ต้องหนาวเหน็บสูญเสียซึ่งสิ่งหวง
สูญเสียไปไกลตามิกล้าทวง
ถูกเธอลวงหลอกใจให้ช้ำตรม

วันนี้เธอมาบอกว่าจะไป
เพราะหวั่นไหวกับใจใครคนนั้น
เธอรักเขาคิดถึงเขาทุกวัน
เธอหลับฝันถึงเขาอยู่ทุกคืน
ถ้าหากเธอต้องการจะจากลา
แค่พูดว่าจบกันไม่ต้องฝืน
มาพูดจาทำร้ายให้หยัดยืน
ยากจะขืนใจฟังคำพร่ำมา
ในเมื่อเธฮจะไปในวันนี้
แล้วคนดีพูดทำไมให้หนักหนา
ให้รีบไปอย่ามาเสียเวลา
พูดว่าลาแล้วจากไป..ยิ่งไกล..ยิ่งดี

ฉัน รู้ดีว่าฉันนี้ไม่มีความหมาย
รู้ ว่าข้างกายของเธอมีเขาคนนั้น
ดี แค่เพียงเมียงมองดูอยู่ห่างกัน
แล้ว เก็บภาพเธอไปฝันยามค่ำคืน
เธอ เองคงไม่รู้ว่าฉันคนนี้
ไม่ รู้ว่ามีใครจำใจฝืน
รัก ครั้งนี้เหมือนไร้ซึ่งจุดยืน
ฉัน ไม่อาจขัดขืนยืนยันฝันรักเธอ

ถึงเวลาต่อไปใจระทึก
ดวงจิตนึกหวั่นไหวหัวใจสั่น
จับครั้งนี้มีอะไรข้างในกัน
แสนไหวหวั่นใจฉันเต้นโครมคราม
เมื่อถึงเราล้วงมือลงบรรจงหยิบ
เสียงกระซิบอื้ออึงคะนึงหู
พอจับได้ให้เขาเปิดออกอ่านดู
ซวยแล้วกูนี่ใบแดงแสนแทงใจ

เพราะหน้าที่มาจึงต้องจำจาก
จักต้องพรากจากไปในแห่งหน
ออกเดินทางลาไปไกลตำบล
สู้อดทนฝืนฝึกระทึกใจ
อีกสองปีฉันนี้จะกลับมา
แม่แก้วตาจะรอพี่นี้ไหวไหม
ถ้าไม่รอไม่ขอต่อว่าใคร
เรื่องหัวใจในเวลาไม่ว่ากัน
หากว่าใครทำใจเธอไหวหวั่น
และเชื่อมั่นในใจใครคนนั้น
ให้เธอลืมว่าเราเคยมีกันและกัน
ส่วนตัวฉันจะหันเหินเดินจากไป