เกลื่อนห้อง ทรัพย์เคยมองหลากล้วนหวนคิดถึง กลับเสมือนกรวด..ทราย..คลายคะนึง เสื่อมจากซึ้ง.ทิ้ง.ขว้าง.ห่างทุกวัน มีสิ่งใดแบกไปชาติใหม่เล่า สิ่งทั้งหลาย เรา..เขา..เคยเสพสันต์ โลภะ..อยาก..ส่งมาคร่าประจัญ บาปจึงพันห้อมกาย..คลายฤทธิ์แรง ล้วนแต่เลื่อนผ่านหล่นบนเส้นด้าย ล้วนชีวิตผิดพ่าย สิ่งหน่าย..แหนง ล้วนชีวิต ..อภิสิทธิ์.ผิดสำแดง ล้วนกำแพงเงินตรา..ตีค่าคน ทิกิ เขียนไว้เมื่อ ศุกร์ ๔พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๘ คอนโดกลางเมืองกรุงเทพมหานคร
หน้าส่วนตัว
1115
