8 กุมภาพันธ์ 2549 13:00 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
ที่สุดแห่งความรัก
๏ รักกันแต่แรกเมื้อ หนเห็น
รักเริ่มแต่การเป็น เพื่อนพ้อง
รักได้จากเทียวเข็น หาค่ำ เช้านอ
จะรักใดรึก็ร้อง เร่งเร้าเสมอกัน ฯ
๏ นวลจันทร์นวลเด่นด้าว แดนสวรรค์
ลอบเล่นรักหฤหรรษ์ หับห้อง
กรอกโกรกเกริกกระสัน กายกระเส่า
ใยเยื่อใยรักคล้อง ขาดคว้างเมื่อคลายเสียว ฯ
๏ ไออุ่นไอโอบเอื้อ แอบอก
คราบใคร่คราบไคลรก รากทิ้ง
ซากเสกสาบสกปรก ปาดปลิด ไปเนอ
คงแต่พราวพร้อมพริ้ง พร่างพร้อยรักพรหม ฯ
๏ รักใสรักขุ่นล้วน ลมหวิว
แล่นเรื่อยฉะเฉื่อยฉิว ฉาบล้อ
หลอกเล่นระเรียวริว เร้นสลับ เรียงแม่
ทำระทดทิ้งท้อ แถกเทิ้มระทมระทวย ฯ
๏ รักเทียมฤรักแท้ ท้นวิมาน
รักหน่อยฤรักนาน เนื่องน้าว
รักลูกฤรักหลาน ของลูก ท่านนอ
รักเรียบฤรักร้าว แหลกเรื้อเหลือเหลว หมดเฮย ฯ
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
14 ธันวาคม 2548 12:21 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
๏ เจ้านกขมิ้นเหลืองแก่
เจ้ายักแย่ยักย้อนไปนอนไหน
อยู่เมืองกรุงเล่าก็จัญไร
อยู่บ้านนอกไซร้ก็อัปรีย์
บินร่อนอ่อนแรงฝ่าแสงจ้า
เนิ่นนานแล้วอ้าจึ่งหมองสี
จากเหลืองอ่อนอ่อนอยู่ดีดี
บัดนี้เหลืองไหม้คล้ายนกเทียม ฯ
๏ แผ่นดินถิ่นเกิดแต่ปางเก่า
ก็ไร้เงาเจ้าเยื้อนมายาตรเยี่ยม
หรือหลงป่าฝาบ้านอะลูมิเนียม
เหนียมเหนียมอย่างเจ้าเล่าอยู่เป็น
หรือหลงใหลไพรป่าพนากว้าง
อ้างว้างโดดเดี่ยวไม่เหลียวเห็น
คืนค่ำย่ำดึกให้ลึกเย็น
ด้วยน้ำค้างแล่นเล่นอยู่บนกาย ฯ
๏ พี่เที่ยวค้นเที่ยวหาทั่วหล้าโลก
ไม่เห็นเจ้าเศร้าโศกโตรกใจหาย
แต่ค่อนคืนตื่นเช้าเข้าจำงาย
เปล่าดายเสาะหามานานปี ฯ
๏ โธ่โถโอ้เจ้านกขมิ้น
เจ้าสิ้นเสียแล้วหรือนี่
ปีกหางงามเหลืองเรืองรวี
ไป่มีงามเหลือระเรื่อแล้ว ฯ
๏ นกขมิ้นเหลืองอ่อนร่อนเวหา
จนกายาเหลืองแก่เสียแน่แน่ว
ไร้ชื่อไร้เสียงไร้วี่แวว
ไร้แก้วมณีที่เฝ้าควาน ฯ
ขณะนี้บ้านบทกวีหลังใหม่สมบูรณ์แล้วเชิญแวะเข้าไปเยี่ยมชมได้เล ยนะครับ
ที่ http://tuephar.cjb.ne
29 ตุลาคม 2548 12:47 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
๏ โอ้ดวงเอ๋ยดวงใจใช่ใจหรือ
ที่ว่าใจใจคืออะไรแน่
เฝ้าล่อหลอกลวงตนจนผันแปร
เอาใจแลดูใจให้ใจรู้
เอาใจแลดูกายให้ตายดับ
เอาใจค้นความลับที่ใจอยู่
เอาใจสอนสั่งใจไว้เป็นครู
เอาใจล้างศัตรูของดวงใจ ฯ
๏ โอ้ใจเอ๋ยเคยอยู่แต่ในกล่อง
มิได้ล่องแล่นออกไปนอกไหน
เวียนวนด้นมาแต่ไรไร
ก็ยังเวียนด้นไปอยู่ในนั้น
มืดมิดปิดฝาสนิทแนบ
แคบแคบคับแค้นด้วยแผ่นคั่น
เป็นห้องช่องชิดสนิทกัน
ผลักผันดันเล่นไม่เว้นวาย
จากห้องสู่ห้องล่องลิ่วลิ่ว
แล่นฉิวเร็วไวดั่งใจหาย
บัดดลเรืองเด่นดังเพ็ญพราย
เพริศเพริศเฉิดฉายฉ่ำฉ่ำนวล
บัดเดียวเดี๋ยววิ่งลงดิ่งดับ
บัดเดียวเดี๋ยวกลับไปคืนหวน
ร่อนร่อนเร่เร่เรเรรวน
ตามแต่กล่องจะเซซวนไปทางใด ฯ
๏ พาใจเปิดใจให้หลุดกล่อง
เพื่อใจไม่ต้องเมื่อกล่องไหว
เพื่อใจไม่เปลี่ยนเวียนห้องไป
เพื่อใจพ้นกล่องครองเสรี ฯ
เยี่ยมชมบ้านบทกวี ของ ทิวฟ้า ทัดตะวัน ได้ที่ http://tuephar.pantown.com
29 ตุลาคม 2548 12:42 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
กล่องดวงใจ
๏ โอ้ดวงเอ๋ยดวงใจใช่ใจหรือ
ที่ว่าใจใจคืออะไรแน่
เฝ้าล่อหลอกลวงตนจนผันแปร
เอาใจแลดูใจให้ใจรู้
เอาใจแลดูกายให้ตายดับ
เอาใจค้นความลับที่ใจอยู่
เอาใจสอนสั่งใจไว้เป็นครู
เอาใจล้างศัตรูของดวงใจ ฯ
๏ โอ้ใจเอ๋ยเคยอยู่แต่ในกล่อง
มิได้ล่องแล่นออกไปนอกไหน
เวียนวนด้นมาแต่ไรไร
ก็ยังเวียนด้นไปอยู่ในนั้น
มืดมิดปิดฝาสนิทแนบ
แคบแคบคับแค้นด้วยแผ่นคั่น
เป็นห้องช่องชิดสนิทกัน
ผลักผันดันเล่นไม่เว้นวาย
จากห้องสู่ห้องล่องลิ่วลิ่ว
แล่นฉิวเร็วไวดั่งใจหาย
บัดดลเรืองเด่นดังเพ็ญพราย
เพริศเพริศเฉิดฉายฉ่ำฉ่ำนวล
บัดเดียวเดี๋ยววิ่งลงดิ่งดับ
บัดเดียวเดี๋ยวกลับไปคืนหวน
ร่อนร่อนเร่เร่เรเรรวน
ตามแต่กล่องจะเซซวนไปทางใด ฯ
๏ พาใจเปิดใจให้หลุดกล่อง
เพื่อใจไม่ต้องเมื่อกล่องไหว
เพื่อใจไม่เปลี่ยนเวียนห้องไป
เพื่อใจพ้นกล่องครองเสรี ฯ
เยี่ยมชมบ้านบทกวี ของ ทิวฟ้า ทัดตะวัน ได้ที่ http://tuephar.pantown.com
26 มกราคม 2548 14:16 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
ทิวกว้าง ฟ้าไกล จิตใจ เท่าใดหรือ
๑...
ทิว ทุ่งทิวท่งท้อง ทิวทิว
กว้าง ใหญ่กว้างเวิ้งวิว กว่ากว้าง
ฟ้า ครามครอบรวงริว เรียวทุ่ง
ไกล สุดสายตาว้าง ว่างเวิ้งเวิงทิว ฯ
๒...
เหลืองงามอร่ามเรื้อ เหลือเหลือง
ทิวทุ่งทิวรองเรือง สุดหล้า
ทาทาบดุจทองเทือง ทิวทุ่ง
เรืองระยับย้อยย้า ย่าย้อยระยิบยวง ฯ
๓...
ไกลเขตไกลขอบฟ้า ไกลแสน
ไกลสุดเกือบเกินแดน เขตกั้น
ไกลจรดจบเมืองแมน เนาอยู่ นั้นนา
ไกลกว่าไกลกว่านั้น กว่านี้มีฤา ฯ
๔...
กว้างใดกว้างเท่ากว้าง แดนใจ
ไกลเท่าไกลใดไกล จิตนี้
ขอบเขตแห่งหนใด เท่าเขต ใจนา
ไกลกว่าไกลสุดชี้ ฉุดให้แลเห็น ฯ
หน้าส่วนตัว
1148
