9 มีนาคม 2545 16:19 น.
ธ.รัตนะ
ห้องพักราคาสี่สิบรูปี
มีกระจกบานกระจิ๋ว
หน้าฉันบานกว่ากระจก
เวลาจะส่อง...
ยังต้องมองทีละครึ่ง
ผิดกับนกกระจอก
ที่บินออกมาส่องกระจก
เอียงคอร้อง จ๊อก จ๊อก..... กระจ๊ก กระจ๊ก
นกกระจอกชอบกระจก
นกไม่กลัวคนที่นอนอยู่
นกรู้....
ในห้องเท่ารูหนู
ใครที่อยู่คือคนกระจอก
คนกระจอกมักใจดี
คนกระจอกไม่ใช่คนอินทรี
จึงไม่ราวีนกกระจอก
8 มีนาคม 2545 14:38 น.
ธ.รัตนะ
ผึ้งจะแสวงหาเกสรจากดอกไม้ทุกชนิดและทุกสี
8 มีนาคม 2545 14:24 น.
ธ.รัตนะ
มนุษย์เราเกิดมาพร้อมด้วยมือที่กำแน่น
เตรียมที่จะบุกรุกและกอบโกย
แต่เวลาชีวิตออกจากร่าง
มือทั้งสองของเราจะแบออก
ไม่มีสิ่งใดในโลกที่เราต้องการ
ไม่มีสิ่งใดที่วิญญาณจะนำติตตัวไปได้
8 มีนาคม 2545 14:09 น.
ธ.รัตนะ
อุดมคตินั้นเป็นเสมือนดวงดาว
ที่เราแตะต้องมันด้วยมือไม่ได้
แต่เช่นเดียวกับคนที่เดินเรือในท้องมหาสมุทร
เขาจะใช้ดวงดาวช่วยนำทาง แล้วแล่นไปสู่
จุดหมายปลายทางได้
7 มีนาคม 2545 16:04 น.
ธ.รัตนะ
สามสิ่งที่จากไปแล้วไม่กลับมา
1.คำพูดที่หลุดออกจากปาก
2.ลูกศรที่ยิงออกไป
3.ชีวิต
สามสิ่งที่ทรมานที่สุด
1.หลังกินข้าว
2.เมื่อไม่มีอะไรทำ
3.การรอคอย
Just say no ยังไม่สายเกินไป
หน้าส่วนตัว
1004
