30 สิงหาคม 2547 14:22 น.
				
												
				
								ธารินทร์
		
					
				
บางคราที่เวลาเดินอย่างเชื่องช้า
จนเกือบเหมือนว่าจะหยุดหมุน
รู้ไหม.. ฉันกำลังคิดถึงคุณ
คิดถึง.. จนว้าวุ่นไปทั้งใจ
          บางคราที่ฟ้าไร้สีสัน
                ช่างเป็นวันที่หัวใจมันหวั่นไหว
          อบอุ่นทุกทีที่นึกถึงคนไกล
                แม้ว่าจะวุ่นว้าไปทั้งใจก็ตามที
แปลกนะ.. ทั้งทั้งที่เราห่าง
แต่เหมือนคุณเคียงข้างอยู่อย่างนี้
อุ่นใจที่ได้นึกถึงความรู้สึกดีดี
เราต่างมีให้กันเมื่อห่างไกล
          คุณรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า
                ที่บางครั้งมันก็เหงาจนหวั่นไหว
          เวลาที่ฉันกำลังคิดถึงคุณ.. คนคุ้นใจ
                คุณจะกำลังคิดถึงฉันไหม.. อยากรู้จัง
				
			 
			
				29 สิงหาคม 2547 22:20 น.
				
												
				
								ธารินทร์
		
					
				
          เพียงเพราะฉันมีคุณ
หัวใจฉันจึงอบอุ่นได้.. ในวันเหงา
          ความรู้สึกระหว่างเรา
คือสายใยบางเบาที่ผูกพัน
          เพียงเพราะฉันมีคุณ
                     ฉันจึงอบอุ่นทุกความฝัน
          ถ้อยคำรักที่คุณเคยบอกกัน
                     ฉันยังจดจำ.. ไม่เลือนลาง
เพียงเพราะเรามีกัน
          คืนและวันไม่เคยทำให้เราห่าง
หากชีวิตคือการเดินทาง
          เราจะเดินเคียงข้างกันตลอดไป..