17 เมษายน 2545 11:16 น.
ธีรธัช
อยากร้อยเรียงคำพูดนับหมื่นแสน
นำมาแทนความรู้สึกจากใจฉัน
ที่เอ่อล้นอยู่ในใจอยู่ทุกวัน
ที่มีให้เธอเท่านั้นทุกนาที
อยากแต่งเพลงให้เธอสักเพลงหนึ่ง
ให้เธอซึ้งกับความรักในใจนี้
แต่ทำไงไม่สันทัดการดนตรี
มีแต่ความจริงใจที่ไม่เคยเลือน
อยากบอกรักสักล้านคำให้เธอยิ้ม
ให้เอิบอิ่มกับความรักเสน่หา
แต่ตอนนี้มีให้เธอแค่แววตา
ด้วยสรรหาคำใดเปรียบเธอไม่มี
16 เมษายน 2545 22:19 น.
ธีรธัช
จากรอยร้าวแห่งรอยรักที่เจ็บแปลบ
จิตใจแทบรอนราญขาดสะบั้น
ความมืดมิดครอบคลุมใจอยู่นานวัน
สุดจะพรรณาความระทม
อยากมีปีกสีขาวบริสุทธิ์
เพื่อบินรุดขึ้นไปเหนือเมฆฝน
ให้พ้นจากความเจ็บปวดที่ทุกข์ทน
จักไม่มีสักหนที่หวนคืน
อยากกำเนิดเกิดใหม่หัวใจนี้
หัวใจที่มีความฝันและฟูฟื้น
บริสุทธิ์ภาคภูมิได้หยัดยืน
ทุกวันคืนจะผ่องแผ้วในหัวใจ
สักวันหนึ่งที่ได้พบซึ่งตัวฉัน
ที่เห็นค่าตัวเองนั้นสว่างไสว
ณ วันนั้นที่รอยยิ้มเต็มหัวใจ
ฉันจะเป็นนางฟ้าได้วันนั้นเอย
*กลอนบทนี้ผมได้แรงบันดาลใจมาจาก
เพลง Itsuka Tenshi Ni Nareru
เป็นเพลงอิมเมจของตัวละครตัวหนึ่งในการ์ตูนเรื่อง
Magic Knight Rayearth
ผมชอบความหมายของเพลงนี้มากเลยครับ
รู้สึกฟังแล้วมีกำลังใจมากขึ้นมากๆ เศร้าอะไรมาก็หายเศร้า^^
เลยลองดัดแปลง เป็นกลอนเผื่อเพื่อนๆอาจจะชอบเหมือนผม
ใครอยากอ่านความหมายทั้งหมดก็ที่
URL นี้ครับ Click!
16 เมษายน 2545 18:57 น.
ธีรธัช
When ever the day comes to end.
The birds all fly back to their dens.
Sun rises and falls, then night conquers all.
Sets forth to my lonesome again.
เมื่อยามดวงตะวันได้ลาลับ
หมู่วิหคล้วนบินกลับสู่รังมั่น
อาทิตย์เลือนความมืดครอบครองพลัน
นำจิตฉันให้ว้าเหว่อีกครา
*ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ
นี่บทภาษาไทยครับ
แปลแบบวรรคต่อวรรคเลยนะ^^
16 เมษายน 2545 18:43 น.
ธีรธัช
จะย้อนจิตคิดคำนึงถึงเรื่องเก่า
วันที่เรายังมีสุขสำราญสานต์
ย้อนความจำย้อนได้แม้นช้านาน
แต่ย้อนกาลแก้ไขได้ไม่มี
15 เมษายน 2545 22:48 น.
ธีรธัช
วันว่างว่างนั่งเล่นไปเรื่อยเปื่อย
ทอดอารมณ์ไปเรื่อยเรือยไร้จุดหมาย
เบื่อนิดนิดเซ็งหน่อยหน่อยเฮ้อทำไง
ก็เลยได้เขียนเป็นกลอนบทนี้เลย!^^
หน้าส่วนตัว
559
