หน้าส่วนตัว
หลังจากรัตติกาลผ่านพ้นไป ดวงตะวันก็ลอยเด่นขึ้นมาขับไล่
ความมืดมนออกจากพื้นโลก สิ่งมีชีวิตทั้งหลายเริ่มมีชีวิตชีวาอีกครั้ง
ในยามรุ่งอรุณต่างก็รื่นเริงไปกับแสงทองที่เฉิดฉันแห่งวันใหม่
ผิดกับฉัน ที่จมชีวิติอยู่กับความมืดมนดั่งรัตติกาล
จนหาหนทางสว่างเพื่อเริ่มชีวิตใหม่ไม่ได้ เพกราะหัวใจและวิญญาณฉันมืดมนไร้ความหมาย แต่...ในส่วนลึกของหัวจฉันนั้นยังต้องการ ดวงตะวันสำหรับทางชีวิตใหม่ และรอเวลาว่าเมื่อใด..อรุณจะรุ่ในดวงใจของฉันอีกสักครั้ง
..ฉันจะรอ..
598
