10 กันยายน 2545 22:55 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*.....ฉันไม่ชอบที่ฉันต้องอยู่เดียวดายในยามค่ำคืน
ฉันไม่อยากได้ยินว่า ฉันเป็นคนผิด ทั้งที่ ฉันทำถูกแล้ว
ฉันไม่อยากให้หยาดน้ำตาร่วงหล่นดุจสายฝน
แต่ที่แน่นอนนั้น คือฉันรักเธอ.....*
*.....ฉันไม่อยากเห็นฟากฟ้าทาบทาด้วยสีเทา
ฉันไม่ชอบเลย เวลาที่ทุกสิ่งไม่เป็นไปอย่างใจฉันสักอย่าง
ฉันไม่อยากเป็นคนที่เปี่ยมล้นความเศร้า
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ฉันก็รักเธอ ที่แน่นอนคือ ฉันรักเธอ.....*
*.....ฉันไม่ชอบเลยเวลาที่ฉันเพิ่งเปิดวิทยุขึ้นมา
แล้วรู้ว่าเพลงโปรดของฉันเพิ่งจะจบลงไป
ฉันไม่ชอบเป็นคนสุดท้ายที่ได้รู้ในทุก ๆ เรื่อง
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ฉันก็รักเธอ ที่แน่นอนคือ ฉันรักเธอ.....*
*.....ฉันรักเธอในทุก ๆ อย่างที่เธอแสดงให้ฉันรู้ว่าเธอรักฉัน
ยามที่เธอหลับใหลแล้วแอบอิงใบหน้าเธอมาซุกไว้ที่ไหล่ฉัน
และฉันก็รักชั่วขณะที่ฉันจุมพิตเธอกลางละอองพร่างของม่านฝน
ฉันรักเธอในทุก ๆ การกระทำของเธอ ฉันรักเธอมากเหลือเกิน.....*
9 กันยายน 2545 16:50 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...ไม่เคยมีใครเล่าให้ฟังถึงตำนาน
นิทานของดวงดาวกับท้องฟ้า
แต่ก็รู้ว่าสองสิ่งอยู่ด้วยกันนานมา
นานก่อนที่ฉันจะลืมตา...หลายร้อยวัน
เราสองคนก็คบกันได้ไม่นานนัก
แต่ก็ไม่เร็วสำหรับคำรักที่ผูกฝัน
ไม่อยากเคยสร้างตำนานหรือสืบเล่ากัน
ขอแค่ทำทุกวัน...ทุกวันให้ดี - ดี
เคยอยากถามฟ้า...ว่าคิดเบื่อดาวไหม?
ที่วันเวลายาวไกลยังเจอกันเรื่อยไปอย่างนี้
เช่นเดียวกับอยากถามเธอสักที
เคยเบื่อฉันไหมคนดี...
...ตลอดที่ได้คบมา...*
8 กันยายน 2545 06:49 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...รักเธอเหมือน MANCHESTER
ห่วงสุขภาพเธอเหมือน แบรนด์ ซุบไก่
รักเธอยิ่งกว่าการบินไทย
รักเธอและห่วงใยยิ่งกว่าใครๆ ที่ชอบเธอ...*
7 กันยายน 2545 16:55 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...เราไหลไปตามกระแสน้ำ
ซึ่งไหลเรื่อยลงสู่ลำธาร
ณ ที่แห่งนั้น ความฝันของฉันบังเกิดขึ้น
ฉันทิ้งความทุกข์ทั้งหลายไว้กับผู้คนที่เฝ้ามอง
และฝันไปตามใจฉัน
*...
และนั้นฉันก็จะอยู่เคียงข้างเธอ อยู่เพื่อเฝ้าดูคืนและวัน
และรอฟังเสียงแห่งดวงอาทิตย์สาดแสง
และเราจะรู้สึกได้ถึง แสงอาทิตย์ที่ค่อยแผดส่อง
*...
ความสงบสุขจะค่อย ๆ คืบคลานมาอย่างช้า ๆ
*...
ฉันไม่รู้หรอกว่าเรากำลังจะไปที่ไหน
ถึงผ่านไปล้านปี รักของเรายิ่งเพิ่มทวี
ในแต่ละวัน ความลึกลับในความรักจะยิ่งลึกล้ำ
แต่เชื่อในความรักของฉัน และคำพูดของฉันก็พอ...*
3 กันยายน 2545 22:30 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*.....เป็นสาวน้อยน่ารักคนโปรดของพ่อ
เมื่อแต่งตัวต้องใช้สร้อยไข่มุกเส้นโปรดของแม่
คอยเสรฟ์อาหารเช้าให้พ่อแม่ด้วยนะลูก
แล้วพ่อแม่จะจูปประทับบนหน้าผากเป็นรางวัล
สาวน้อยเอย เธอต้องเป็นทั้งน้ำตาลแสนหวาน
อีกทั้งเธอต้องเป็นผงชูรสให้ชีวิตมีรสชาติให้ได้
เธอต้องเติบโตเป็นสาวน้อยสวยใส
ประจงแต่งเติมสีสรรให้เล็บมือสวยสุดใจ
ทั้งใบหน้าก็งดงามด้วยเครื่องสำอางชั้นดี
เธอต้องแต้มแต่งทุกที่ที่เธอพร้องให้เต็ม
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
มองหาชายหนุ่มที่จะมาดูแลเธอได้
เขาผู้ซึ่งจะมาเติมเต็มความว่างเปล่าภายในหัวใจ
ด้วยครอบครัวและบ้านใหม่ที่แสนอบอุ่น
แล้วเธอก็บอกตัวเองว่าเธอจะไม่ได้อยู่เดียวดาย
เจ้าความทรงจำเก่าๆ ที่เป็นตัวเธอแท้จริง
ถูกเก็บใส่กล่องรองเท้าโยนไว้บนชั้นวางของที่ถูกลืม
แต่สาวน้อยเอย รู้ไว้เถิดนะ เธอเองก็ควรค่าจะเป็นที่รัก
เธอควรค่าจะได้ทุกสิ่งที่เป็นจริงมิใช่เพียงภาพมายา
ถึงเวลาจะเยียวยารักษาตัวเองแล้ว
ได้เวลาที่เธอจะรู้สึกอะไรแท้จริงด้วยหัวใจเธอเองเสียที.....*
หน้าส่วนตัว
691
