24 กุมภาพันธ์ 2548 14:09 น.
นกกาเหว่า
ไม่มีเลย...........ฉันไม่มีใคร
เนิ่นนานเท่าไหร่ที่ต้องทนเหงาอย่าง...อ้างว้าง
เนิ่นนานเหลือเกินกับก้าวเดินที่ไร้คนร่วมทาง
เปล่าเปลี่ยว.....เคว้งคว้าง......มันทรมานเสียเต็มที.....
..........................................
จะมีใครไหม...จะเข้าใจฉัน
คนไม่สำคัญ......ไม่มีใครเห็นค่ากัน....คนนี้...
จะมีสักวันไหม.....ที่จะมีใครมาอาทรไยดี
อยู่อย่างเดียวดายตรงนี้......ใจแหว่ว้าที่มี......
.........เจียนจะขาดรอน-รอน .......
24 กุมภาพันธ์ 2548 14:05 น.
นกกาเหว่า
ไม่เห็นต้องทำแบบนี้.........
แค่กลับมาบอกกันดี ๆ ก็ได้........
ภาษาคนฉันฟังแล้วคงเข้าใจ.....
หากคิดจะมีใครใหม่..ก็ไม่เห็นเป็นไร..
...........ถ้าบอกกัน.............
.........................................
แต่นี่เธอเล่นหายไปเงียบ ๆ .....
ไม่เคยคิดว่าเธอจะเอาเปรียบกันอย่างนั้น
มันเสียเวลามากใช่ไหม.....
.....กับการจะบอกใครว่าเลิกกัน
เธอถึงได้ทำกับฉัน...อย่างกับฉันโง่งันซะเหลือเกิน
..............................................
ที่ฉันยังรอเธอได้......
แม้จะถูกหลอกให้ตายใจแต่ก็ไม่คิดห่างเหิน
ถ้ามันลำบากเธอมากนัก....ที่จะบอกฉันสักคำว่าหมางเมิน
ฉันก็ยินดีสับคำ รัก ให้ยับเยิน......ด้วยมือฉันเอง
24 กุมภาพันธ์ 2548 14:01 น.
นกกาเหว่า
.........กลับมาหาฉันได้ไหม
หากวันนี้ท้องฟ้าใสมันปรเปลี่ยน
ยังเต็มใจพาความรักมาเยี่ยมเยือน
เธอยังเป็นหนึ่งเดียวในวิถีหมุนเวียนของหัวใจ
.........เธอรู้ไหมว่าใครคอย
นับรอยแผลอีกกี่รอยก็คอยได้
กลับมานะให้รักฉันได้โอบกอดใจ
ให้หัวใจได้บอกเล่าถึงรักแท้อันยิ่งใหญ่ด้วยตัวของมัน
24 กุมภาพันธ์ 2548 13:56 น.
นกกาเหว่า
......มองหน้าเธออีกครั้ง
มีบางอย่างที่อยากให้ฟัง...อยากให้รับรู้
กับบางเรื่องในหัวใจ...ที่ติดค้างเอาไว้นานพอดู
ถึงเวลาแล้วที่เธอควรอยู่...เพื่อรับฟัง
...ฟังฉันให้ชัด ๆ นะคนดี
อยากบอกว่าวันนี้...ฉันเหนื่อยเต็มทีกับความหวัง
เหนื่อยกับความรัก..ที่นับวันยิ่งเริ่มพัง
เหนื่อยกับทุก ๆ อย่าง รวมทั้งความอ้างว้างในหัวใจ
...อยากขอให้ . . เ ลิ ก ร า . .
จบทุกอย่างที่ผ่านมาจะได้ไหม
อยากให้เธอลืมฉัน...หากความสำคัญมันหมดไป
อย่าฝืนรั้งความรักเอาไว้...ทั้งที่ในหัวใจไม่เคยมีเลย
22 กุมภาพันธ์ 2548 17:04 น.
นกกาเหว่า
เ มื่ อ ชี วิ ต มั น ไ ม่ มี สิ่ ง ใ ด จี รั ง
เ สี ย น้ำ ต า เ ป็ น ถั ง ก็ ไ ร้ ค่ า
สิ่ ง ที่ สู ญ เ สี ย ไ ป ค ง ไ ม่ ไ ด้ ก ลั บ ม า
น อ ก จ า ก หั ว ใ จ ด อ ง น้ำ ต า . . . เ น่ า ต า ย.....
หน้าส่วนตัว
1024
