11 มีนาคม 2545 23:16 น.
นกตะวัน
หนูหนูจำไว้
ปักหลักนั้นไซร้..........มีได้ถึงสี่
ท่องจำให้ได้...............จำไว้ให้ดี
ปักหลักทั้งสี่................คำดีทั้งสิ้น
ปักหลักลงไว้
ไม้รวกไม้ไผ่..............ตั้งไว้ในดิน
ตำแหน่งแห่งไหน......บอกได้หมดสิ้น
ทั่วทั้งแผ่นดิน............ถิ่นใดใครครอง
ปักหลักกับที่
ต่อสู้อยู่นี่....................มีดีอยากลอง
ไม่คิดจะหนี................ถิ่นนี้อยากครอง
อยากเป็นเจ้าของ........ขอจองถิ่นนี้
ปักหลักที่ไหน
ถิ่นฐานบ้านใด............อยู่ไกลไหมนี่
ถ้าหากไม่ไกล .............ใกล้ใกล้แค่นี้
ตรอกซอยเลขที่...........บอกทีได้ไหม
ปักหลักคือนก
โบยบินโผผก..............วิหคบินไว
บินนิ่งกับที่..................ไม่หนีไปไหน
แล้วพุ่งดิ่งไป...............ลงในนที
11 มีนาคม 2545 09:21 น.
นกตะวัน
เดินมองสองข้างถนน
แม้ไร้คนเดินไกลใกล้
แต่ฉันสบายใจ
สุขสดใสในเสียงเพลง
เสียงเธอยังกังวาน
ดังประสานให้ครื้นเครง
ไม่เงียบเหงาวังเวง
กล่อมบรรเลงตลอดทาง
ต้นไม้ช่างสวยใส
แผ่กิ่งไหวทั้งไทรกร่าง
ฉันเดินระหว่างกลาง
ไม่อ้างว้างแม้ร้างเธอ
เสียงนั้นฉันจำได้
เสียงเธอไงจำได้เสมอ
เธอเคยกล่อมปรนเปรอ
ฉันพร่ำเพ้อเพราะเธอไง
ถนนนี้ไม่เงียบเหงา
เสียงเธอเคล้ามาจากใจ
แม้ฉันต้องเดินไป
ไม่มีใครเดินใกล้เคียง
นกตะวัน
กังวานขับขานกล่อม
ใจยังพร้อมไม่ยอมลืม
เสนาะซึ้งซึ่งเคยปลื้ม
ฝังด่ำดื่มลืมใดใด
ไม่เหงาไม่เคยเหงา
แม้ไร้เงาเขารู้ไหม
ด้วยล้นท้นหัวใจ
เพลงหวานใสในวันวาน
ถนนที่ร่มครึ้ม
แม้อึมครึมเวลาผ่าน
เพลงเก่าเฝ้ากังวาน
ถึงจะนานสักกี่ปี
ต้นไม้ทั้งสองฝั่ง
เป็นเพื่อนฟังที่แสนดี
แกว่งใบคล้ายใจที่
วันไม่มีเขาเดินเคียง
beautyangle
10 มีนาคม 2545 21:50 น.
นกตะวัน
ณ แดนดินถิ่นนี้ที่แสนสุข
เคยปลอบปลุกความฝันอันเหงาหงอย
ความทุกข์จมหายไปไร้ร่องรอย
กับรสถ้อยวันชื่นกับคืนเนาว์
ประกายไมตรีที่พราวพร่างกลางใจนั้น
จินตนาสานฝันไม่เงียบเหงา
กระท่อมน้อยไม่เดียวดายได้ร่มเงา
ไม่อับเฉาเพื่อนมาชวนพาที
.............................
มีโอกาสเยี่ยมแอนน์ในวันนี้
แสนโชคดีดีใจเป็นอย่างยิ่ง
เพราะได้เห็นเรือนไทยสวยจริงจริง
ของยอดหญิงคนดีศรีทัวร์ไทย
เห็นเพียงแค่หน้าเรือนน่าเยือนนัก
คงเพราะรักเรือนนี้ไม่สงสัย
อยากจะบอกเรือนนี้ความในใจ
อยากจะได้เรือนไทยไว้ครอบครอง
เรือนหลังนี้ทรงไทยของใครแน่
สร้างตั้งแต่สมัยใดใครเจ้าของ
เป็นทรัพย์สินผู้ใดใครครอบครอง
หรือจำนองที่ไหนกับใครกัน
งานก่อสร้างชิ้นนี้ช่างดีแท้
เรือนเก่าแก่ทรงไทยเหมือนใจฝัน
อยากสมัครมาอยู่ในสักวัน
ไม่เดียดฉันท์ยินดีคงปรีดา
ได้แต่มองจ้องเรือนเตือนให้รู้
ด้วยอยากอยู่อยากพักเป็นนักหนา
หากเรือนไม่รังเกียจคนจรมา
ประตูอ้าเปิดให้ได้เข้าชม
รอเวลาผ่านมากว่าปีแล้ว
ยังคลาดแคล้วมีทุกข์ไม่สุขสม
ด้วยเรือนนี้มอบใจใครอื่นชม
จึงตรอมตรมเพราะเรือนยังเชือนแช
....................
นำเรือนไทยมาให้ได้ถึงบ้าน
ตามต้องการของเจ้าของรับรองหนา
ไม่มีใครเป็นเจ้าของแน่นำมา
ฝากนกตะวันหวังว่าจะชอบใจ
เรือนไทยหลังนี้เจ้าของยังรองฝัน
ยังผูกพันกานท์กลอนขอวอนไว้
รักษาและดูแลแม้ยามไกล
อย่าปล่อยให้เรือนรกปกป้องกัน
วันหนึ่งเจ้าของจะมาขออาศัย
บ้านเรือนไทยที่นี่คงสุขสันต์
ฝากเรือนให้ดูแลด้วยนะนกตะวัน
วันนี้ต้องจากพลันเพราะดึกเอย
10 มีนาคม 2545 20:38 น.
นกตะวัน
ฤดูกาลผันเปลี่ยนเวียนอีกครั้ง
ลมหนาวพรั่งพรูมาพาใจเหงา
ใบไม้ต่างเปลี่ยนสีดูซึมเซา
มองยิ่งเศร้าโอ้เราเหงาจริงจริง
เป็นเพราะเราหลงเพ้อเธอคนนั้น
ไม่กี่วันเปลี่ยนไปได้นะใจหญิง
เปรียบใบไม้สีเขียวเคยแอบอิง
ไม่เฉยนิ่งเปลี่ยนใบไปเป็นแดง
10 มีนาคม 2545 17:16 น.
นกตะวัน
หยาดฝนหล่นรินหลั่ง
สายน้ำพรั่งพรูทั่วป่า
ม่านฝนงามจับตา
ต้องพฤกษาพาสดใส
ใบไม้ได้ฝนชุ่ม
เขียวชอุ่มอุ้มน้ำไว้
หยดฝนบนช่อใบ
เกาะกันไว้ให้ใบงาม
น้ำฝนใช่น้ำตา
จากฟากฟ้าสู่เขตคาม
แม้ฝนจะล้นหลาม
ทั่วแดนสยามน่ายินดี
ฝนนี้คือน้ำใจ
แจ่มแจ๋วใสแสนมากมี
ควรเราควรยินดี
ธรรมชาติที่ประธานมา
หน้าส่วนตัว
728
