13 กันยายน 2545 17:24 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ชมธรรมชาติ รุ ข จะงาม ว น ยาม ตะวันฉาย
สาดส่อง นิสา ช ล พะพราย ระติอาบ พนาดร
งามชมจะพิศ อ รุ ณ ช่วง น ภ ห้วง ประภัสสร
เฉกเช่น จะรับ อ ม ร พร ม น ปลื้ม มณีพราว
น้ำค้าง ณ ยอด ต ฤ น อ่อน จะสะท้อนสุแสงขาว
เขียวเข้ม ขจี สิ ข ร ราว มรกต ณ แดนดิน
รินริน ระริก ธ ร จะไหล ช ล ไล้ ประโลมหิน
กรวดแก้ว วะ แวว รุจิประทิน วรเพชร ณ ธารา
10 กันยายน 2545 18:05 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
๏จะชมผกาสคราญสะพรั่ง จะสวยจะสั่งมะลิมะลัย
ยิสุ่นจะบานสะรานฤทัย พิสุทธิ์พิสัยสะโอดสะอง
พิกุนมิกรุ่นผิเทียบพยอม ทะนูถนอมจะดอมประสงค์
มิเทียบมิเท่าจะเคล้าอนงค์ สล้างประยงค์ผกาอมร
มะลิมะลัยมิใครจะสู้ ณเจ้าผธูวิสุทธิสมร
ขยมจะเป็นชะเช่นภมร จะบินวะว่อนระร่อนอนงค์
สุกลิ่นผกาก็ไม่ผิกลิ่น จรุงประทิ่นเจริญนะหลง
ลดาจะย้อยระย้าจะลง ละเลื่อนจะสรงละเลียบนธี
ธเจ้าสเนหะเอนละลู่ จะเอนจะสู่ณจิตตพี่
ขยมจะมั่นจะลั่นวจี จะคงฤดีอเนกนิรันดร์๛
8 กันยายน 2545 21:52 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
พิรุณหยาด หยุดหยด รดหลั่งฟ้า
พสุธา พาชุ่ม ทุกแห่งหน
พายุหาย คลายมืด หมองเมฆมน
ฟ้าหลังฝน แจ่มจ้า นภากาญจน์
รังสิทอ ทองทา ฟ้าประดับ
ชมพูรับ ขับแต้ม แซมสีหวาน
สาดส่องสุด ทั่วหล้า สุธาธาร
หมอกเมฆม่าน ผ่านพา ฟ้าขลิบทอง
เหมือนชีวิต ลิขิต ให้ทุกยาก
ดั่งวิบาก พายุ พัดหม่นหมอง
เฝ้ารอวัน ฝนซา ฟ้าเรืองรอง
ประภัสผ่อง รองรับ หลังพิรุณ
6 กันยายน 2545 19:04 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ไม่ได้ง้อ ไม่ได้ขอ ให้มารัก
แต่ช่วยภัค ดีหน่อย จะได้ไหม
อย่าโกหก ลองลวง กันเรื่อยไป
ฉันคงไม่ อดทน ตลอดกาล
ไม่มีหวัง จะอยู่ เป็นคู่สอง
ไม่คิดครอง รังรัก จนอวสาน
ถึงแม้ว่า รักเรา คงไม่นาน
แต่อย่าปล่อย ให้ผ่าน ด้วยร้าวใจ
ไม่ได้เหงา เวลา เธอทอดทิ้ง
เพียงความจริง เจ็บจน น้ำตาไหล
อย่าให้ฉัน เป็นเหมือน ปากกรรไกร
คอยบอกให้ เธออยู่ คู่ด้วยกัน
ไม่ได้บอก ให้เธอ อย่าได้เปลี่ยน
เลยมาเขียน กลอนที่ ไม่สร้างสรรค์
เพียงถ้าเปลี่ยน ก็อย่า ลืมแล้วกัน
ว่าเธอนั้น แปลกไป กว่าที่เคย
ต่อแต่นี้ จะไม่ขอ ให้อยู่ด้วย
แต่ก็ช่วย อย่าทำ เป็นเพิกเฉย
หากฉันไป ก็อย่า โทษฉันเลย
ก็เปรียบเปรย ใครกัน ที่ผันเมิน
หากจะทำ อะไร ทำไปเถิด
ไม่ละเมิด สิทธิ ให้เธอเขิน
ก็ต่างคน ต่างทำ ต่างทางเดิน
หากบังเอิญ พบกัน คงจะดี
จะร้องไห้ เสียใจ เรื่องของฉัน
ไม่มีวัน จนกว่า จะเป็นผี
ที่จะไป บังคับ เธอคนนี้
เธอคนที่ ไม่เคยผิด เรื่องอะไร
ฉันขอโทษ ที่ทำ เธอให้เบื่อ
ฉันยอมเชื่อ ไม่ว่าเรื่อง ไหนไหน
โทษฉันสิ โทษเลย โทษเข้าไป
ยอมแล้วไง เป็นคนบ้า พาเธอจม
ฉันมันเลว บัดซบ คบไม่ได้
หากเธอไป หาคนอื่น ก็คงสม
เดินไปเถอะ ผู้ชาย ตัวกลมกลม
ฉันระทม เธอสุข คงสะใจ
ก็แค่เธอ ทิ้งฉัน ไว้ตรงนี้
แหมคนดี มันไม่ยาก เลยใช่ไหม
ก็ทำร้าย กันอยู่ บ่อยบ่อยไง
อีกสักครั้ง เป็นไร แค่ครั้งเดียว
4 กันยายน 2545 18:21 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ใบไม้เหลือง เรืองเรื่อ สะบัดพลิ้ว
สายลมปลิว ปลิดปลาย ใบไม้ไหว
ลงร่วงพรู ลู่กิ่ง และก้านใบ
งามจับใจ ดังฝน หยดเป็นทอง
ใบละเอียด เลียดโรย แล้วลอยร่อน
ตามลมอ่อน มองดู เป็นคู่สอง
ลมกับหมู่ ใบไม้ กอดตระกรอง
เกี้ยวควงคล้อง เคลื่อนสู่ ลู่ลงดิน
หน้าส่วนตัว
2418
