25 สิงหาคม 2548 17:13 น.
นางซิน
หนุ่มคนหนึ่งแวะไปนอนค้างเป็นเพื่อนปู่วัยเหยียบ 90 ปี
ที่ต้องอยู่คนเดียวในคืนนั้น เช้าขึ้นมาคุณปู่ก็ยังฟิต
โชว์ฝีมือทำอาหารเลี้ยงหลานชาย
" เอ้อ .. ปู่ครับ " หลานชายอึ้งเมื่อเห็นว่าจานดูมัน ๆ ชอบกล
" จานนี้ล้างสะอาดแล้วหรือครับ "
" สะอาดสิ " ปู่ดุ " เท่าที่ซันไลต์จะจัดการได้แหละ "
หนุ่มก็เลยนั่นกินข้างโดยดี แต่กินไปได้สักพัก เขาสังเกตเห็นข้าวแข็ง ๆ
ติดอยู่ก้นจาน
" ปู่ครับ นี่มันเศษข้าวหรือเปล่าครับ จานไม่สะอาดหรือเปล่าครับ "
" เอ็งนี่ ถามซ้ำซากอยู่ได้ ก็บอกแล้วไง ซันไลต์ซะอย่าง ไม่ต้องห่วง "
ไอ้หนุ่มเลยกินจนอิ่มแล้วลากกลับบ้าน แต่ได้โดเปอร์แมนตัวเบิ้อเริ่มที่ปู่เลี้ยงไว้
แก้เหงามันยืนขวางอยู่หน้าประตู ไม่ยอมให้เขาออกไป
" ปู่ครับ " หนุ่มร้องขอความช่วยเหลือ
" หมาของปู่ไม่ยอมให้ผมออกไปครับ มันจะกัดไหมนี่ "
" ไม่กัดหรอก " ปู่ว่า
" เฮ้ย ... ไอ้ซันไลต์ หลบไปหลังบ้านก่อนไป๊ "
24 สิงหาคม 2548 17:02 น.
นางซิน
วันเวลาแห่งความเข้าใจในความรัก วันเวลา ความเข้าใจในความรัก
คือแน่นหนักรักมั่นคงซื่อตรงเสมอ ไม่แน่นหนักดวงใจรักของเธอนี้
นั่นแหละคือ "ความรัก" ที่ให้เธอ "ความรัก" นั้นฉันมอบให้ด้วยภักดี
ถึงจะไม่ "เลิศเลอ" แต่จริงใจ แต่เธอนี้ "ทำลาย"รัก เสียยับเยิน
วันเวลาเปลี่ยนไปใจเธอเปลี่ยน วันเวลา ผ่านไป..ใจใครเปลี่ยน
วันหมุนเวียนเปลี่ยนไปแล้วเกินแก้ไข มาเยี่ยมเยียนแต่เธอนั้นห่างหาย
เหมือนฝนพร่ำที่ฉ่ำชุ่ม ในดวงใจ ฉันทักทายใยเธอทำหมางเมิน
ทิ้งคราบไว้รอยอาลัย รอยน้ำตา ความบังเอิญจึงรู้เธอรักใคร
วันเวลาที่เหลือไว้ในความจำ วันเวลาที่เหลือในความจำ
คือชอกช้ำกระหน่ำซัด เกินรักษา ฉันชอกช้ำมากกว่า เธอรู้ไหม
คือคราบรอยพร้อยดวงใจ วันผ่านมา คงอีกนานกว่าฉันจะตัดใจ
คือจากลา จากกันไกลสิ้นใยดี เมื่อจากไปขออย่าหวนกลับมา
นี่หรือคือ การตอบแทนที่มอบให้ นี่นะหรือการตอบแทนที่มอบให้
หรือหัวใจ เธอถนัดเรื่องแบบนี้ เธอว่าใครถนัดอะไรบอกมาหนา
เดินจากลาเพราะว่าฉันมันไม่ดี อยากจะไปไม่รั้งนะแก้วตา
หรือว่าเป็นวิธี " เธอคุ้นเคย"... แต่อย่าว่าคนอื่น.. "เขาคุ้นเคย"
23 สิงหาคม 2548 13:52 น.
นางซิน
วันคืนที่ผ่านไป
กับเรื่องราวมากมายในชีวิต
ความหวัง ความฝัน
สำหรับฉันแล้ว ยังคงมีอยู่
ถึงแม้จะได้รับรู้รสแห่งความพ่ายแพ้หลายต่อหลายครา
แต่นั่นไม่เคยทำให้ฉันอ่อนแอท้อถอย
ฉันยังคงไปต่อไปบนเส้นทางที่หัวใจขีดกำหนดไว้
ฉันอาจไม่ไช่นักเดินทางที่ยิ่งใหญ่
แต่ฉันยังมีกำลังใจ
ถึงจุดหมายจะอยู่ไกลแสนไกลเพียงใด
ฉันก็ไม่เคยนึกหวั่นไหว
ในเมื่อยังมีวันพรุ่งนี้
ชีวิตจึงยังคงมีความหมาย
และฉันก็พร้อมที่จะไปให้ถึงซึ่งที่ฉันหวังนั้น
ด้วยแรงกำลังที่ยังมีอยู่
มนต์สุนทร สุราช
23 สิงหาคม 2548 13:33 น.
นางซิน
การอกหักก็มีข้อดีเหมือนกันนะ
ข้อแรก
เราจะหันมาดูแลตัวเองมากขึ้น เราสนใจตัวเอง ให้ความสุขกับตัวเรา
และคอยสำรวจตัวเองเสียใหม่
ข้อ 2
เราจะเรียนรู้เองว่าเรามีข้อผิดพลาดอะไรบ้างในการอยู่กับคนรัก
แล้วเราก็เอามาปรับปรุง เพื่อที่จะเริ่มต้นใหม่
การยอมรับความชั่วของผู้ชายและยอมรับความจริงมากขึ้นว่า ผู้ชายทุกคนเป็นอย่างนี้ ต่อให้มาดีเป็นพ่อพระยังไงก็ต้องมีหลุดบ้างเป็นของธรรมดาแบบนี้หละ
สิ่งที่เราเปลี่ยนไปอีกอย่างหนึ่งคือ จากผู้หญิงที่ใสซื่ออินโนเซ็นท์บริสุทธิ์ รักผู้ชายเต็ม 100 พออกหักปุ๊บนี่ จะเริ่มมีเล่ห์กลแล้ว เพราะที่ผ่านมาเราช่างไม่ทันผู้ขายเอาซะเลย
การอกหักทำให้เราโตขึ้นและเรียนรู้ว่าเราจะไม่รักผู้ชายหมดหัวใจ
( ถ้าไม่จำเป็น ) รักตัวเองมากขึ้น
ข้อ 3
ให้เราเห็นว่าในโลกนี้มีผู้ชายหลากหลายนะและไม่ต้องกลัวว่าผู้ชายจะหมดไปจากโลก ผู้ชายไม่หมดไปจากโลกหรอก (ถึงแม้จะมีเกย์มากขึ้นก็เหอะ) เราจะพบเจอคนที่มีบุคลิกแตกต่างกันแล้วก็อยู่ที่เราที่จะเปิดโอกาสรับใครที่เราคิดว่าเขาเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับเรา
ถึงคุณผู้ชาย ผู้หญิงทุกคนถึงแม้จะมีสเป็คผู้ชายที่แตกต่างกัน
บางคนชองคิ้วเข้มหนา หน้าเข้ม บางคนชอบลูกครึ่ง บางคนชอบตี๋ ๆ ขาว ๆ
บางคนชอบติสท์ ๆ เซอร์ ๆ พวกนี้เป็นรูปลักษณ์ภายนอกที่ไม่เหมือนกัน
แต่สิ่งสำคัญที่ผู้หญิงทุกคนคิดเหมือน ๆ กันก็คือ พวกเรา
" ไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้"
ผู้ชายบางคนหลงคิดว่าการเป็นคนเจ้าชู้เป็นสิ่งมีเสน่ห์แต่คุณแน่ใจหรือว่าคุณฉลาดพอที่ไม่ให้ผู้หญิงเขาจับได้ ?
เพราะว่าคุณอาจจะคิดไม่ถึงว่า เมื่อผู้หญิงที่คุนจีบไว้สองคนมาเจอกัน บางทีเธออาจจะไม่ได้คิดเป็นคู่แข่งกันแต่เธอจะรวมหัวกันเล่าเรื่องเลว ๆ ของคุณหัวเราะเยาะในพฤติกรรมต่ำ ๆ ของคุณ และเม้าท์เรื่องคุณ จนคุณกลายเป็น...... ในสายตาของผู้หญิงทั้ง สองคนไปแล้วก็เป็นได้
ใครจะรู้....
14 สิงหาคม 2548 22:28 น.
นางซิน
.....แด่เธอผู้เป็นที่รัก.....
ณ ที่ตรงนี้ ที่ ๆ เราเคยมีความรู้สึกที่ดีดีต่อกัน
ในวันนี้ ฉันได้กลับมา กลับมายืนอยู่ตรงนี้
ในทุก ๆ เรื่องราวที่เกิดขึ้น
ภาพเหตุการณ์ ความทรงจำต่าง ๆ
ไม่เคยลบออกไปจากความทรงจำ
ของฉันเลยแม้เพียงสักวันเดียว
ฉันอยากบอกกับเธอว่า
ฉันไม่เคยไม่คิดถึงเธอนะ
7 ปีแล้วที่เราไม่ได้พบกัน
เราไม่ได้โกรธกัน หรือทะเลาะกันใช่ไหม ?
แต่ทำไม ?
อะไรที่ทำให้เธอขาดการติดต่อจากฉัน
จดหมายฉบับแล้วฉบับเล่า
ที่ฉันเขียนส่งไปถึงเธอ
ทำไมไม่ได้รับการตอบรับจากเธอเลย
ฉันเฝ้าถามตัวเอง
อะไรที่ทำให้เธอเปลี่ยนไป
อะไรที่ทำให้เธอลืมคำสัญญา
ว่าเมื่อเราสองคนเรียนจบ
เราจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน
หรือเป็นเพราะระยะทาง
ที่เป็นกำแพงกั้นความรู้สึกของฉัน
ที่ทำให้ไม่สามารถส่งผ่านไปถึงเธอได้
แต่จะด้วยเหตุใดก็ตาม
ฉันอยากบอกกับเธอว่า
ฉันเอาความรักของฉัน
คืนให้กับทะเลแล้วนะ
และในวันนี้ ฉันยังอาจไม่เข้มแข็งพอ
และอาจจะยังคงมีน้ำตาหลงเหลือเผื่อเธออยู่บ้าง
แต่ฉันก็จะบอกกับตัวเองเสมอว่า
จะไปจดจำใส่ใจอะไรมากมาย กับสิ่งที่สูญหายไปในวันเวลา
หน้าส่วนตัว
1248
