15 เมษายน 2547 15:44 น.
นางฟ้าซาตาน
ฉันติดเธอมากไปรึเปล่า
เธอหายไปวันสองวัน..ฉันไม่สนุกเต็มที่
ทั้งที่รอบข้างผู้คนก็มากมี
แต่คิดถึงเธอ..คนดี เกือบตลอดเวลา
พอความคิดว่างลงเมื่อไหร่
ภาพเธอ..เสียงเธอ อยู่ในใจในความห่วงหา
อยากได้ยินเสียงอยากพบหน้า
กังวลเหลือเกินว่า..เธอจะเป็นอะไรไป
ผ่านไปวันครึ่ง
เมสเซสที่ส่งไปถึง..ได้รับไหม
ติดต่อกลับมาหน่อยซินะ..หวานใจ
เธอจะมีความสุขแค่ไหน..ในวันเทศกาล
ไม่เป็นห่วงกันบ้างเลย
ไม่ยอมติดต่อกลับ..นิ่งเฉยหลบหน้า
ไม่เหลือแล้วความคิดถึง..มีเพียงความเฉื่อยชา
ไม่อยากรู้แล้วว่า...เธอจะเป็นอย่างไร
หลังจากงอนได้สองชั่วโมง
เธอโทรมารายงานความเคลื่อนไหว
อืม..อืม อยากงอนนะ..แต่ก็ดีใจ
ที่โกรธที่สงสัย..ความทุกข์หายไปในทันตา (555+)
ฉันรักเธอมากไปรึเปล่า
แค่อยากรับรู้ในทุกๆเรื่องราว..เท่านั้นแหละค่า
รำคาญอย่างไร..บอกกันได้ทุกเวลา
ฉันจะก้าวถอยออกมา..สักก้าวนึง
ฉันแค่ทำตาม..เสียงเรียกร้องจากหัวใจ
ขอโทษโปรดอภัย..ในความหวานซึ้ง (รึเปล่า?)
เพราะเธอเป็นที่หนึ่ง..ในความคิดคำนึง
ไม่ผิดอะไรใช่มั๊ย..ที่ฉันคอยส่งความคิดถึงไปให้เธอ
ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย
แค่อย่าห่างหาย..ติดต่อกันบ้างเสมอๆ
ไม่ต้องคุยกันทั้งวันก็ได้..2 นาที ก็อิ่มใจแล้วล่ะเธอ
ถึงไม่ค่อยได้พบเจอ..แต่ความรักที่ให้เธอก็เพิ่มขึ้นทุกวัน
12 เมษายน 2547 00:37 น.
นางฟ้าซาตาน
เมื่อปิดหน้าต่างบานนั้นลง
บทสนทนาหวานๆดูซุกซน..จบลงตรงนี้
คุยกันทุกวัน..ยังไม่พอกับความคิดถึงที่มี
เลยนัดเจอกับเธอ..คนดี ในโลกไร้พรหมแดน
กลับมาเพื่อระลึกถึงคืนวันเก่าๆ
เริ่มต้นที่นี่..จนกลายเป็นเรา..และยิ่งแน่นแฟ้น
จากบทสนทนาของโลกในฝัน กลายเป็น..รักจริงของเธอแทน
เป็นบทพิสูจน์แก่นแท้ของหัวใจในโลกแห่งความจริง
จากวันที่เจอเธอจนถึงวันนี้
คืนวันที่ดี..ลบเลือนความคลางแคลงในทุกสิ่ง
รักของเราดูเลือนลางขัดแย้งกับความเป็นจริง
แต่เพราะความเชื่อมั่นขจัดความยากยิ่งให้เรียบง่าย..ธรรมดา
ไม่เคยนึกเลยว่าจะเจอคนของหัวใจในโลกใบนั้น
โลกที่มีแต่ความเงียบงัน..มีแต่คำพูดจา..น่ากังขา
ต้องคอยระวังใส่ใจกับความรักมิตรภาพที่ได้มา
กังวลสงสัยว่า..รักจริงแค่ไหนจากใจของเธอ
แต่สุดท้าย..ได้คำตอบจากคำถามทั้งหมด
ความรักบริสุทธิ์หมดจด..เกิดขึ้นได้เสมอ
ในโลกใบกลมๆ เราสามารถเดินไปพบประสบเจอ
ไม่ใช่แค่รักที่พร่ำเพ้อ..แต่เป็นรักแท้จริงจากหัวใจ
11 เมษายน 2547 01:27 น.
นางฟ้าซาตาน
เพื่อนบอกกันว่าฉันเปลี่ยนไป
ทุกวันนี้ดูสดใส..ดวงตาเหมือนคนช่างฝัน
ร้อยยิ้มบาดใจดูมีความสุขทั้งวัน
อยากรู้จัง..ฉันเป็นอะไร
ไม่มีอะไรนี่นา
ไม่ต้องค้นหา..ไม่ต้องสงสัย
แค่ฉันมีใครบางคนเข้ามาอยู่ในหัวใจ
รอบตัวที่เปลี่ยวไหว โลกเปลี่ยนไปเป็นสีชมพู
จากคนที่ไม่เคยใส่ใจใครๆ
กลับอ่อนไหวไปกับสิ่งที่ดูไม่เริ่ดหรู
เสียงลม..แสงดาว..รายละเอียดเกิดขึ้นอย่างน่าดู
สัมผัสทุกสิ่ง รับรู้ทุกอย่างได้ด้วยหัวใจ
จากคนที่แสดงออกไม่เป็น
ความกล้าหาญที่เห็นไม่รู้มาจากไหน
กล้าพูดว่า..รักเธอ..ได้อย่างไร
กับใครต่อใคร..ฉันไม่เคยเอ่ยว่ารักเขาได้ซักที
จากคนที่ไม่มีอะไรต้องกังวล
กลับดูสับสน...เวลาที่ไม่มีเธออยู่ตรงนี้
เป็นห่วงมากเท่าไร..เธอเองก็คงรู้ดี
หัวใจทั้งหมดที่มี..ยกให้เธอ
เพราะความรัก..ฉันจึงเติบโต
ไม่หยิ่งยะโส รับฟังคนรอบข้างอยู่เสมอ
ฉันเปลี่ยนไปตั้งแต่วันที่ความรักเข้ามาทายทักเจอะเจอ
ทังหมดนั้นเป็นเพราะเธอ..โปรดเข้าใจ
9 เมษายน 2547 14:31 น.
นางฟ้าซาตาน
โทรศัพท์ไปทักทายเธอแต่เช้าตรู่
อยากรู้ที่เธอไม่สบาย..ดีขึ้นไหม
แต่เหตุผลที่แท้จริง..หัวใจสั่งให้โทรไป
อยากได้ยินเสียงใสๆเพื่อเริ่มต้นวันใหม่ที่ดี
โทรไปหลายครั้ง..ไม่ใช่ไม่มีคนรับ
แปลกใจนัก ทำไมรับโทรศัพท์ ไม่มีเสียง
ได้ยินทุกอย่างเสียงคนรอบข้าง..เรือนเคียง
แต่ไม่มีเสียงเธอผ่านเข้ามา
โทรศัพท์เสียหรือเปล่านะ
พยายามต่อโทรศัพท์ด้วยความกังขา
สี่..ห้า..หกครั้ง เหตุการณ์เป็นเหมือนที่แล้วมา
จากความสงสัยกลายเป็นเย็นชา...และขุ่นมัว
ครั้งสุดท้ายแล้วนะ
ถ้าไม่พูดอีกจะบินไปหา..เอาให้ปวดหัว
ไม่อยากคุยกัน..กรุณาบอกเลยตัวต่อตัว
อย่าลบวันคืนให้หมองมัว..ให้คิดไปเอง
สวัสดีครับ..ที่รักโทรมาเมื่อไหร่
ผมรับโทรศัพท์ตอนไหน..ไม่รู้ไม่เห็น
เพิ่งเข้าห้องมา..อย่าร้องไห้นะ..ใจเย็นๆ
ค่อยๆพูด...เล่ามาเรื่องราวเป็นยังไง
-(ที่รักของนางฟ้ารับโทรศัพท์แล้ว)-
มีใครอยู่ที่ห้องรึเปล่า
เอาสาวคนไหนแอบไว้ที่ห้องใช่ไหม
แกล้งกันนี่นา...รับแล้วไม่พูด..น้อยใจๆ
ที่รักไปอยู่ไหน..แล้วใครจะรับโทรศัพท์ได้
-(นางฟ้าพูด)-
คงเป็นนางไม้ที่ห้องแกล้งมั้ง
เพื่อนๆที่มากันก็ยังโดนไม่เว้นไว้
ไม่เคยเล่าเลยจ้ะ..ขอโทษนะ..ไม่อยากให้กังวลใจ
เดี๋ยวจะบอกนางไม้ไว้..อย่าแกล้งคนดี
-(ที่รักแก้ตัวน้ำขุ่นๆ)-
จะเชื่อดีรึเปล่านะ
เอาเป็นว่าขอขมานางไม้แล้วกันค่ะ...ในวันนี้
วันหน้าอย่าแกล้งกัน..ยิ่งใจไม่ดี
แล้วอย่างนี้คงไม่กล้าไปที่บ้านอีกเลย
-(นางฟ้ากลัวนางไม้ค่ะ)-
หรือที่นางไม้แกล้ง
ต้องการพิสูจน์หัวใจเพื่อรอคำเฉลย
ฝึกความอดทนให้ฉัน..ตรวจความเอาใจใส่ไม่ละเลย
เลิกขี้งอน...เลิกเมินเฉย..ด้วยเหตุผลไม่ได้ความ
-(นางฟ้าคิดเอาเอง)-
**กลัวมากๆเลยนะ เพราะตอนที่มีคนรับ ได้ยินเสียงผู้หญิงหัวเราะแว่วๆ เราก็เลยนึกว่าเป็นเสียงโทรทัศน์ไม่ก็เสียงพี่สาว คิดไปนู่นคิดไปนี่ พอได้คุยกับเขาแล้ว ใจตกไปที่ตาตุ่มเลย เพราะเขาบอกว่าอยู่บ้านคนเดียว เพิ่งลงไปข้างล่าง เอาโทรศัพท์ไว้ในห้อง ที่รักก็ไม่ได้สงสารเลยนะ หัวเราะชอบใจ บอกว่าโดนแล้วล่ะ {T_T)**
8 เมษายน 2547 15:08 น.
นางฟ้าซาตาน
คิดถึงสองมือที่เคยโอบอุ้ม
คิดถึงกลิ่นหอมอบอุ่นของใครคนนั้น
คิดถึงเสียงอ่อนโยนคอยปลอบประโลมในคืนอันเงียบงัน
คิดถึงคืนและวันที่เคยอยู่ด้วยกันในวันวาน
คิดถึงผ้าม่านสีส้ม
คิดถึงโต๊ะกลมหน้าบ้านสีหวานๆ
คิดถึงสนามหลังบ้านในวันดอกไม้บาน
คิดถึงตะกร้าสานใบใหญ่ริมทางเดิน
คิดถึงวันคืนที่ไม่มีทางย้อนกลับ
คิดถึงเธอยิ่งนัก..นับวันเรายิ่งห่างเหิน
คิดถึงด้วยหัวใจสัมผัสได้ถึงความรักที่ไม่ขาดไม่เกิน
คิดถึง..จนไม่อาจประเมินได้ว่ามากเท่าไร
++++++++++++++++++++++++++
ไม่อาจเห็นเธอได้ด้วยสายตา
รูปกายที่อยู่ตรงหน้าเลือนหายเพราะสังขารผลักไส
ทุกครั้งที่รู้ได้ว่าเธอมา...ฉันเห็นได้จากหัวใจ
รู้สึกอบอุ่น สดใส ความทุกข์หายไปในทันตา
อยากให้เธอมายืนอยู่ข้างๆในวันนี้
ความสำเร็จที่มี...หรือต่อไปในอนาคตข้างหน้า
ที่เป็นฉันได้เพราะมีเธอเป็นแรงบันดาลใจเสมอมา
อาจเหนื่อยล้าหรืออ้างว้างบ้าง...แต่ไม่รู้สึกท้อใจ
รับรู้อยู่เสมอ...
ถึงสองมืออ่อนโยน..ดวงตาที่อบอุ่นสดใส
ตลอดเวลาที่เธอมองลงมาจากฟากฟ้าไกล
เป็นกำลังใจให้ฉันสู้ต่อไปในทุกวัน
**สิ้นเดือนที่ร้อนระอุนี้ แม่จากไปได้ 13 ปีพอดีเลยล่ะ วันนี้โดนอาจารย์ว่ามา อากาศร้อนปวดหัวด้วย คิดถึงแม่จังเลยค่ะ**
หน้าส่วนตัว
724
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนางฟ้าซาตาน
