19 ธันวาคม 2551 17:01 น.
นางฟ้าซาตาล
เรือนหลังงามหลังนั้นของผู้ใดหนอ
เหมือนจะรอให้ใครได้มาอยู่
มองแล้วสะท้อนใจเศร้าหดหู่
ทำไม่รู้หลอกตัวเองเกรงเฉไฉ
ทั้งที่รู้ทั้งรู้อยู่เต็มอก
ยิ่งสลดเสียขวัญกำลังใจ
เหมือนจะสิ้นขีวาในทันใด
แทบไม่อยากทำอะไรเป็นชิ้นอัน
ต้องเสแสร้งหน้าชื่นบานให้คนเห็น
ต้องทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขื้น
ต้องเข้มแข็งทั้งที่ใจล้มทั้งยืน
ต้องทนฝืนกล้ำกลืนตายทั้งเป็น
มองทีไรหัวใจมันเหว่ว้า
มีน้ำตามาคลอเกือบจะเห็น
รีบร้อนป้องหน้าเพราะน้ำตาเล็ด
มันช่างเจ็บทรมานปวดฤดี
19 ธันวาคม 2551 16:25 น.
นางฟ้าซาตาล
มีหนึ่งครั้งที่ฉันยังจำได้
ว่ามีใครคนใดคนหนึ่ง
ที่เคยซึ้งเคยชิดสนิทใกล้
ใคร่รักใจสมัครทุกเพลา
เมื่อวันเวลามาแปลเปรี่ยน
รักเริ่มเพี้ยนไม่เหมือนเดิมเช่นผันผ่าน
ฉันต้องกลับกลายเป็นบุคคลที่สาม
ลอยเลือนลางความรักพี่ที่ให้มา
ผลสุดท้ายเคยถูกรักเป็นแอบรัก
ช้ำใจนักพี่ลืมรักฉันเหือดหาย
ปล่อยให้ฉันรักพี่อย่างเดียวดาย
คิดถึงอ้ายลำพังเพียงฝ่ายเดียว
ทุกวันนี้ยังคิดถึงคนึงหา
แม้เวลาจะแปลี่ยนแปลงมิแลเหลียว
ดวงฤทัยมีพี่เพียงผู้เดียว
เปล่าเปลี่ยวเอการักห่างไกล
หน้าส่วนตัว
1370
