17 มีนาคม 2551 21:41 น.
นางฟ้าซาตาล
จะเสียงดังทำไมห้องข้างข้าง
เสียงครวญครางร้องโอดครวญชวนปวดหัว
รู้ว่ามีอะไรกันมันส่วนตัว
เรื่องของผัวเมียเขาเราอื่นใกล
แต่เกรงใจกันหน่อยจะได้ใหม
อยากหลับใหลให้สะบายผิวผ่องใส
หากว่าเสียงยังรบกวนฉันต่อไป
ไม่เป็นไรลดเสียงบ้างก็ยังดี
17 มีนาคม 2551 20:47 น.
นางฟ้าซาตาล
งกทำไมเพื่ออะไรอยากรู้นัก
เงินหนักหนักในกระเป๋าเอาไปใหน
มีเป็นพันเป็นหมื่นแสนแต่ไม่ใช้
จะเก็บไว้ให้ปลวกกินหรือใงเธอ
12 มีนาคม 2551 22:52 น.
นางฟ้าซาตาล
แค้นใจนักยิ่งรักก็ยิ่งแค้น
มันเจ็บแสบแทรกในทรวงให้มัวหมอง
ทั้งรักทั้งห่วงหวงดวงจิตปอง
ไม่อยากมองคนรักอื่นยืนเคียงกัน
เพราะเราคงทำกรรมเอาไว้เยอะ
จึงเลอะเทอะฝั้นเฟือนด้วยพิษรัก
สามวันดีสี่วันไข้ให้ป่วยหนัก
ก็เพราะรักไม่ลืมเธออยู่ร่ำไป
เธอคงโกรธคงเกลียดและเดียดฉัน
ที่ฉันมันเลวทรามต่ำช้าเหลือ
เธอคงไม่อภัยและจุนเจือ
ไม่เผื่อแผ่เมตตาใดให้ฉันเลย
ดังเหตุนั้นเธอจึงแก้แค้นฉัน
ด้วยรอยรักพิศวาสมิอาจเผย
จุมพิตนั้นที่เธอคงคุ้นเคย
ประทับเกยติดตรึงบนเนินใจ
11 มีนาคม 2551 18:47 น.
นางฟ้าซาตาล
เธอกับฉันไม่เจอกันมานานแล้ว
นั้งแอบแบ้วอยู่หรือจ๊ะเพื่อนรักจ้า
ฉันแค่มาทักทายเธอธรรมดา
อยากบอกว่าที่ยืมไปยังไม่คืน
ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะคิดดอก
เป็นเพื่อนหรอกถึงยอมอย่างขมขื่น
ก็เพราะรักเพื่อนมากจึงให้ยืม
แล้วเมื่อไรจะคืนให้สักที
จะให้รออีกหรือจ๊ะเพื่อนที่รัก
ถ้านานนักไม่ดีนะจะบอกให้
คนที่รอมันชักจะร้อนใจ
ทนไม่ไหวเพื่อนเกลอจะเจ็บตัว
11 มีนาคม 2551 17:09 น.
นางฟ้าซาตาล
นึกถึงวันคืนวานที่ผ่านพ้น
ภาพเวียนวนดลใจให้คิดถึง
ปักรอยรักกลางฤทัยจิตตราตรึง
เฝ้าฝันถึงซึ้งทรวงในไม่รู้ลืม
อันวันวานที่แสนหวานผ่านไปแล้ว
เหลือเพียงแว้วเสียงร่ำไห้ใจสะอื้น
เสี้ยวนาทีที่หมดไปทนกล่ำกลืน
ต้องจำฝืนยิ้มร่าน้ำตาซึม
หน้าส่วนตัว
1867
