12 กันยายน 2547 12:54 น.
นายกระต่ายขาว
เรารักเขาเขาไม่รักเจ็บปวดนัก
รักแสนรักแต่เขากลับทำเฉย
เพราะรักมากอยากหวังให้ลงเอ๋ย
เธอเฉลยเผยมาไม่รักกัน
แสร้งทำดีตีหน้าเหมือนคนรัก
หรือทึกทักรักไปเองอย่างนั้นนั่น
ฉันคงบ้าไปเองถ้าอย่างนั้น
คงแค่ฝันกลางวันที่เกินจริง
10 กันยายน 2547 15:12 น.
นายกระต่ายขาว
ลองมองฉันดูบ้างจะได้ไหม
มีอะไรที่ไม่ดีบ้างนั้นหรือ
เขาทำร้ายแต่เธอยังดึงยื้อ
ทั้งที่สื่อบอกมาไม่รักกัน
ฉันเฝ้าซับน้ำตาอยู่ทุกครั้ง
เธอไม่ฟังหวังแต่เขากลับมานั่น
ทั้งที่ทำให้ร้องไห้อยู่ประจำ
ฉันมันไม่ดีพอหรืออย่างไร
10 กันยายน 2547 15:05 น.
นายกระต่ายขาว
ฟ้าเอ๋ยฟ้าเห็นฟ้านั้นร้องไห้
มีอะไรใยฟ้าจึงร้องหลั่ง
ฟ้าจ๋าฟ้าบอกมาข้าจะฟัง
อะไรชังทำฟ้าให้ตรอมตรม
ฟ้าร้องไห้น้ำตาเป็นสายฝน
น้ำท่วมท้นบนฟ้าคงทุกข์ถม
ฟ้าอย่าร้องหยุดซึ่งความระทม
จงภิรมย์ชมดินอย่างข้าเอ๋ย
9 กันยายน 2547 11:43 น.
นายกระต่ายขาว
สายตาเธอมองเขาคิดอะไร
ความในใจบอกได้ไหมฉันอยากรู้
หากเธอนั่นต้องการเขามาคู่
ฉันไม่สู้อยู่ดูให้ปวดใจ
ยอมหลีกทางเพราะรู้ว่ามันเจ็บ
แต่ขอเก็บอาการในใจไว้
สายตาเธอมองเขาด้วยเยื่อใย
ฉันทำใจขอลาดีกว่าเธอ
9 กันยายน 2547 11:32 น.
นายกระต่ายขาว
ทฤษฎีมีรักนั่นไม่อยาก
ต้องเริ่มจากเรียนรู้ที่เป็นมิตร
ตามงอนง้อวอนขอความใกล้ชิด
เพื่อต่อติดไมตรีตามแผนการ
ขออะไรให้ได้ทุกสิ่งอย่าง
เวลาว่างมั่นเวียนมาต่อสาน
ให้สัมพันธ์แนบสนิทตามต้องการ
แล้วค่อนอาจขานรัก ฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
833
