19 เมษายน 2547 14:12 น.
นายกระต่ายขาว
ฟ้าสีฟ้าเธอเห็นเป็นฟ้าไหม
นกเกาะไม้เห็นไม้สองตัวเป็นเนื้อคู่
ปลาทองว่ายแหวกน้ำอยู่ในคู
ดูสิดูเขามองเราแฟนกัน
เขาอิจฉาแกมคิดว่าหมั่นไส้
ไม่สนใจเป็นอะไรช่างเขานั่น
จะจริงแท้อย่างไรเราแฟนกัน
ขอวันนั้นถึงเวลาคอยเปิดใจ
19 เมษายน 2547 14:10 น.
นายกระต่ายขาว
พระจันทร์จ๋าวันนี้มาอ้อนออเซาะ มาฉอเลาะเล่นล้อกับจันทร์จ้าว
ในวันนี้อยู่เดี่ยวกับความเหงา โดนคนเขารักแกให้แพ้มา
จึงมาหาหวังจันทร์เป็นที่พึ่ง รักเคยซึ้งกับคนต้องห่างหา
เห็นเราเป็นของเล่นไร้ชีวา ไม่มีค่าความรู้สึกทำตามใจ
19 เมษายน 2547 13:04 น.
นายกระต่ายขาว
เหนื่อยความรักที่เป็นอยู่แบบนี้ มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาได้
อยู่กันไปก็มีแต่ปวดใจ รั้งไปใยให้อะไรดีขึ้นมา
ยอมรับกันเถิดว่าเราใช่เนื้อคู่ จะทนอยู่ฝืนไปทำไหมหา
จบจบไปเลิกเจอกันดีกว่า รักระอาเหนื่อยหน่ายเกินจะทน
18 เมษายน 2547 17:03 น.
นายกระต่ายขาว
อัศจรรย์ยิ่งนักความรักนี่
ตอนดีดีอยู่อยู่เจ้ามาหา
ไม่รู้ตัวมาตอนเราเหงาอุรา
ฝันค้างคาแล้วเจ้าก็หายไป
ให้ร้อนหนาวเฝ้าคิดเฝ้าเรียกหา
เคยเอกาคนเดียวไม่เป็นไร
มีความรักมาเล่นยัวให้ปวดใจ
เจอรักให้ทุกข์อุราเกินจะทน
18 เมษายน 2547 16:50 น.
นายกระต่ายขาว
เอาความรักฝากธนาคารไว้กินดอก
ไม่ถอนออกฝากไว้อยู่อย่างนั้น
หากถอนมามีค่าไม่มีวัน
เดี๋ยวก็พลันใช้หมดอย่างลืมตัว
มีความรักมีแล้วรักษาเก็บ
กลัวความเจ็บเล่นใจให้ช้ำทั่ว
จึงขอฝากความรักฝากหมดตัว
ไม่เอาตัวกลัวใจเจ็บเก็บจำ
หน้าส่วนตัว
531
