7 มิถุนายน 2548 20:26 น.
นายดนตรี
แม้จะจบจะจากพลัดพรากไป
ในหัวใจยังคงจำฝั่งฝัน
ไม่คิดลืมความรู้สึกที่ผูกพัน
ยังคงมั่นหมั่นเต็มเสริมอารมณ์
แม้รู้ว่าได้แค่นี้ก็ยอมรับ
ไม่ต้องปรับใจให้เอาใจผม
แค่ไมตรีดีดีมีชื่นชม
ก็สุขสมมิตรภาพตอนจากไป
จากไปแล้วใจคิดไม่ลืมเลือน
จะมั่นเตือนความฝันให้สดใส
คนทางนี้มิอาจตัดเยื้อใย
มันฝังใจรากลึกตลอดกาล
มีทุกข์ถอนใจให้บอกกล่าว
มีเรื่องเหงาเศร้าซึมเกินจะกั้น
คนคนนี้ยังมีเหมือนเมื่อวาน
ยังรอทานสายตาแลมามอง
5 มิถุนายน 2548 12:27 น.
นายดนตรี
พังลงแล้ววิมานหวังที่วาดไว้
เหลือแต่ใจเยือกเย็นเหมือนเป็นผี
กระสุนรักทะลวงใจไม่เหลือดี
ยิงเต็มที่โดนเต็ม เต็มกลางหัวใจ
ซานซมทรมานเกินใดเปรียบ
เก็บตัวเงียบเจียมตัวใจเป็นไข้
กระสุนฝังคาอยู่กลางดวงใจ
เจ็บไหนใดไม่เทียบเปรียบได้เลย
5 มิถุนายน 2548 10:29 น.
นายดนตรี
ความเจ็บช้ำที่มีไม่เคยหาย ยังฝั่งใจหยั่งลึกซึมทั่วร่าง
แด่ความรักที่มีต้องล้มล้าง เป็นสองทางห่างจิตคิดต่างใจ
พรรณนาความเศร้าเหงาละทม ความขืนข่มข่มขืนหมื่นหวงไห้
น้ำตาไหลรินรดอยู่ภายใน มิให้ใครเห็นความอ่อนแอเรา
4 มิถุนายน 2548 15:20 น.
นายดนตรี
มีอะไรให้ได้อยากให้หมด
พร้อมจะอดจะอิ่มเพื่อรักนี้
มีอะไรขว้างหน้าเราไม่หนี
เราจะมีกันและกันไม่หวั่นกลัว
มีอะไรเราจะแก้เราจะสู้
จะเรียนรู้สร้างสรรค์สุขใส่ตัว
มีอะไรเรามีกันอย่าหวาดกลัว
ห่างแค่ตัวหัวใจอยู่ด้วยกัน
4 มิถุนายน 2548 13:59 น.
นายดนตรี
กาลครั้งหนึ่งนานผ่านไปแล้ว
รักหวานแววแล้วผ่านใจหม่องหม่น
เคยมีใครอยู่ด้วยเคียงกมล
ต้องกลับทนข่มขืนหมื่นความจำ
ในดวงตายังพร่ามัวด้วยพิษรัก
อยากหาหลักปลักใจหายเพ้อพร่ำ
ลืมทุกข์ร้อนถอนละทมใจดำดำ
ให้ใจช้ำกลับมาดีเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
729
