25 สิงหาคม 2548 15:07 น.
นายดนตรี
โลกนี้ไม่แน่
ผันแปรเรื่อยไป
แน่ใจอะไร
เมื่อใจไม่แน่นอน
พรุ่งนี้ที่หวัง
พระธรรมสั่งสอน
ไม่แน่ไม่นอน
อาจจรจากไป
คิดถึงวันนี้
ทำดีที่ได้
ไปหวังอะไร
ทำใจให้ดี
25 สิงหาคม 2548 14:54 น.
นายดนตรี
สุดอาลัยใจไห้เสียงสะอื้น
ยอมทนฝืนมาเพราะอยากเห็นหน้า
ดูเจ้าสาวที่รักเข้าวิวา
เป็นภรรยาโสภาพี่จำทน
แสนเสียด้วยใจพี่แทบจะขาด
เหมือนฟ้าฟาดลงทัณฑ์กลางสายฝน
น้ำตาหยดรดสังข์ร่วงหล่นปน
คงสักหนชาติอื่นชื่นคือเรา
22 สิงหาคม 2548 16:08 น.
นายดนตรี
อยากจะหนีทิ้งร่างลาจากโลก
มีแต่โศกเศร้าใจมาล้นเหลือ
มากมายกองโถมทับมาเป็นเบือ
กัดก้อนเกลือกลืนน้ำตาเป็นอาจิณ
มนุษย์เจ้าที่เรียกตัวว่ามนุษย์
ยังกับหลุดนรกมาออกหากิน
เยียดย่ำจมล้มขยีให้จมดิน
มนุษย์จินต์สิ้นชาติเป็นอะไร
หน้าส่วนตัว
1002
