16 มกราคม 2546 05:52 น.
นายดอกไม้
...สวัสดี...อรุณ...
๑๓. สวัสดีอรุณ...อบอุ่นนัก
ยามเจ้าทักเผดียง...ด้วยเสียงใส
ยิ้มสดชื่นละมุน...อุ่นละไม
เหมือนดวงใจสองเรา...นั้นเข้ากัน
๑๔. แสงตะวันสาดส่อง...ดังทองชั่ง
ระยิบอ้างทิวา...มาเสกสรรค์
วานนี้นั้นเราสอง...ประคองกัน
เวลาผันหมุนเวียน...ไม่เปลี่ยนแปร
๑๕. แม้นเช้านี้กายพี่...จะหนีห่าง
แต่ใช่ร้างลาเลือน...บิดเบือนแท้
ไม่นานสายเกินนี้...คงมีแน่
งามงอนแม่รอหน่อย...นะกลอยใจ
๑๖. อรุณสวัสดิ์เธอจ๋า...นภาผ่อง
พี่หมายมองเพียงเจ้า...ทุกเช้าไหน
ทุกวันมั่นงามนวล...ตราบจวนตาย
ถึงยามสายบ่ายคล้อย...ยังคอยคืน...
16 มกราคม 2546 05:50 น.
นายดอกไม้
...สวัสดี...อรุณ...
๙. เมฆน้อยใสไหลลอย...คล้ายคอยหวน
จิตรัญจวนรำพึง...คะนึงเอ๋ย
ป่านนี้น้องสุขดี...มีไหมเอ่ย
จงเฉลยพะยอม...แม่จอมจันทร์
๑๐. อรุณรุ่งน้องแก้ว...ตื่นแล้วยัง
แม่ร้อยชั่งบ้านนา...ยอดตาหวาน
ฤาว่าเจ้าคลุกกรุ่น...วุ่นกับงาน
เก็บกวาดบ้านห้องหอ...หวังรอคอย
๑๑. แสงสุรีย์สดใส...เหมือนใจพี่
ยังคงมีน้องเคียง...ร่วมเรียงร้อย
น้ำเงินอิ่มนภา...เมฆาลอย
เหมือนเจ้าคอยคืนกลับ...มารับทรวง
๑๒. อรุณรุ่งมุ่งแล้ว...น้องแก้วจ๋า
เก็บไว้หนาดวงใจ...หทัยหวง
อย่าให้ใครแตะต้อง...น้องพุ่มพวง
พี่สุดห่วงเจ้าเกิน...เมื่อเดินไกล
15 มกราคม 2546 06:55 น.
นายดอกไม้
สวัสดี...อรุณ...
๕. หอมนักเจ้าไอแดด...ที่แผดกรุ่น
หอมละมุนแนบเนา...เจ้าพะนอ
หอมน้ำค้างหยาดเหมย...เจ้าเอ่ยขอ
หอมจริงหนอกายกลิ่น...มิสิ้นจาง
๖. หอมไอดินกลิ่นหญ้า...ชายคาบ้าน
หอมนงคราญหวานตา...รุ่งฟ้าสาง
หอมไม่สิ้นอบอวล...นวลแนบนาง
หอมไม่สร่างร้างลา...ยอดยาใจ
๗. สุริยาเคลื่อนคล้อย...เริ่มลอยสูง
นกกาฝูงโบยบิน...สู่ถิ่นไหน
ใจพี่นี้ยังใกล้...แม้นตัวไกล
ไม่นานไซร้คืนหวน...มาชวนฝัน
๘. ขอบฟากฟ้าไกลตา...ทิวาเด่น
ประดั่งเช่นหทัย...หัวใจฉัน
ยังยืนหยัดมั่นคง...แม่นงคราญ
ไม่แปลกผันเปลี่ยนไป...ที่ไหนเลย...
15 มกราคม 2546 06:48 น.
นายดอกไม้
สวัสดี...อรุณ...
๑. อรุณสวัสดิ์เธอจ๋า...นภาผ่อง
เมฆสีทองท่องฟ้า...ตามหาฝัน
ลัดเลาะคุ้งทั่วหล้า...แสงตะวัน
ลมพัดผ่านล่องลอย...หา-กลอยตา
๒. วิหคแจ้วเจื้อยขาน...ประสานเสียง
กู่สำเนียงร้องเรียก...คล้ายเพรียกหา
ลมเย็นพัดสาดส่อง...ลอยล่องมา
คืนสัญญาที่ห่าง...เคยร้างไกล
๓. แสงเรืองเรืองเบิกฟ้า...ทิวารุ่ง
เดินตามทุ่งเลาะเลี้ยว...เคยเปลี่ยวใจ
หยาดน้ำค้างเรืองรอง...ยังผ่องใส
หอมกลิ่นอายบ้านเรา...ยามเช้าเยือน
๔. แถวทิวเก่าเรือนไม้...ในดงดอน
เสียงเจ้าวอนลาลับ...สดับเหมือน
แม้นอยู่ไกลหนทาง...อย่าร้างเลือน
ขอพี่เตือนคืนรัง...น้องนางรอ...
หน้าส่วนตัว
899
