24 พฤษภาคม 2550 11:14 น.
นายธนา
กรองมาลีเป็นมาลัยถวายน้อม
ธูปเทียนพร้อมทองคำนำอธิษฐาน
บูชาแท่นศิลาอาสน์นมัสการ
อันเคารพยาวนานชั่วตาปี
พระวิหารงามวิจิตรพิสมัย
สร้างครอบไว้ซึ่งแท่นพระชินสีห์
เล่าตำนานพุทธเจ้าจรลี
มาแห่งตำบลนี้ผูกเรื่องราว
ว่าพระองค์ทรงประทับบนแท่นหิน
ณ ศิขรินคามเขตประเทศเขา
ถึงสี่พระองค์ที่ทรงเป็นพุทธเจ้า
สืบเรื่องเล่าขานมานานับนาน
จึ่งเป็นแท่นอาสนะอันศักดิ์สิทธิ์
ณ หัวเมืองอุตรดิตถ์แคว้นบ้าน
สร้างมณฑปครอบไว้ให้สักการ
ประดิษฐานในวิหารอันงดงาม
มาน้อมนบเคารพแท่นพระศาสดา
ด้วยใจใฝ่ศรัทธาเหลือล้นหลาม
ไหว้บูชาด้วยดอกไม้มาลัยงาม
อีกธูปสามเทียนหนึ่งซาบซึ้งใจ
บรรจงปิดทองแผ่นที่แท่นพระ
อาสนะพุทธองค์ผู้ยิ่งใหญ่
ด้วยเหลือล้ำศรัทธาพระรัตนตรัย
และเลื่อมใสในพิสุทธิ์พุทธธรรม
23 พฤษภาคม 2550 14:25 น.
นายธนา
ลูกสาวใครเที่ยวไปร้องกรี๊ดกรี๊ด
อย่างกับถูกโจรเอามีดไปไล่จี้
ยกป้ายชูเวลคัมทูไทยแลนด์ที
พ่อนักร้องเกาหลีพ่อขวัญใจ
เห็นตัวเข้าวิ่งล้อมทั้งหน้าหลัง
ดูสิคลั่งเกินงามทำไปได้
แต่งตัวตามแฟชั่นแสนบรรลัย
หมดคราบกุลสตรีไทยไร้ร่องรอย
ทั้งเอวต่ำเสื้อสูงจูงตาเหยี่ยว
ให้มองเหลียวจินตนาตาละห้อย
กระโปรงเท่าผ่ามือตัวน้อยน้อย
แม่จะใส่ไปอ่อยจะเข้ใย
ตามกระแสเกาหลีแห่กันกรี๊ด
ทิ้งจารีตของเราเอาไปไหน
ตามชาติอื่นอีกแล้วหนอคนไทย
เหตุไฉนไม่คิดไม่ทำเอา
คลั่งญี่ปุ่นบ้าเกาหลีนี่ละหนอ
ขอเงินพ่อไปแต่งตัวยั่วผู้บ่าว
ดูคอนเสิร์ตให้สะใจนะลูกสาว
ส่วนพ่อเจ้าจะทำนาหาเงินกอง
ให้ลูกผลาญให้ลูกใช้ตามใจอยาก
พ่อลำบากแม่ลำเค็ญเป็นไรน้อง
อยากแต่งตัวก็เดินห้างหามาครอง
เครื่องสำอางจะใช้ของต้องแบรนดัง
ลูกสาวใครหนอสวยใสบาดตา
ใส่เสื้อผ้าวับแวมแพลมหน้าหลัง
โชว์เนินเนื้อเหนือสะดืออือฮาจัง
โอ้ความหวังของพ่อหนอลูกทำ
22 พฤษภาคม 2550 20:45 น.
นายธนา
เมื่อฟ้าค่ำย่ำแล้ว เพลา
อวลกลิ่นมวลบุปผา คละคลุ้ง
หอมซาบซ่านอุรา หวามหวั่น ใจเฮย
หอมยิ่งอบอวลฟุ้ง ปรุงฟ้าราตรี
หอมพิสุทธิ์ชวนให้ ภมรหลง
ดอมซึ่งนวลอนงค์ ดอกน้อย
บานสะพรั่งจัดองค์ สวยยิ่ง ยามยล
งามพริ้งให้เผลอคล้อย เพิ่งชม้อยตาแล
ลมโหยโชยกลิ่นฟุ้ง อบอวล
หอมร่ำทำรัญจวน ใฝ่คว้า
เด็ดดอมกลิ่นหอมหวน ดมแล้ว ซ่านอุรา
หนำใจก็ไม่ช้า ปล่อยทิ้งกลางทาง
นี่แหละหนอดอกไม้ ราตรี
งามแต่ความหอมมี- ค่าไร้
เด็ดดอกออกจากที่ เพียงเพื่อ หวังชม
หอมกลิ่นสิ้นแล้วไซร้ ทิ้งให้เดียวดาย
16 พฤษภาคม 2550 22:05 น.
นายธนา
อาบอิ่มแก้มแต้มย้อยทยอยไหล
น้ำใสใสจากแววตามิซาสาย
ร้องร่ำไห้หัวใจที่ด้านตาย
แสนเหนื่อยหน่ายกับความรักชักชินชา
โอ้ใจเอ๋ยไฉนเลยพบแต่ช้ำ
เฝ้าตอกย้ำย่ำใจให้อ่อนล้า
วาดฝันไว้คงชนะบ้างสักครา
แต่ก็มาพ่ายแพ้แย่ทุกคราว
อีกครั้งแล้วที่หัวใจพบความเจ็บ
อีกครั้งแล้วที่ใจเก็บความปวดร้าว
กี่ครั้งแล้วที่ต้องพบกับความเศร้า
หลายครั้งแล้วหนอที่เราเฝ้าระกำ
เจ็บคราวนี้เจ็บนักยากจางหาย
เจ็บมิคลายใจเจ็บเก็บความช้ำ
ไม่โทษใครโทษเขาเป็นคนทำ
แต่โทษใจเราที่นำสู่เรื่องราว
15 พฤษภาคม 2550 20:55 น.
นายธนา
ท้องฟ้ายามราตรี
หลากล้วนมีหมู่ดวงดาว
สองแสงวับแวววาว
สุกสกาวราวแสงไฟ
............................
แม้นเดือนประดับฟ้า
ดาวไร้ค่าไม่สุกไส
แสงดาวคงหมองไป
ไม่สู้ได้กับแสงเดือน
............................
แต่คราเมื่อเดือนดับ
ดาวจะกลับมาเป็นเพื่อน
ส่องแสงคอยตักเตือน
เป็นเสมือนเพื่อนบอกทาง
หน้าส่วนตัว
1004
