12 สิงหาคม 2550 19:22 น.
นายธนา
ขอมอบสำหรับผู้หญิงที่ผมรักที่สุดครับ...แม่
ลมโชยโรยแผ่ว นานแล้วแม่จ๋า
ลูกไม่ได้กลับมานั่งชิงช้าอันเก่า
ชิงช้าหน้าบ้าน วันนี้มันดูเหงา
เฟื่องฟ้าลาต้นหล่นกราว อกเราสะท้อน
วันเวลาติดปีกหลีกบิน
หูยังแว่วได้ยินเสียงแม่กล่อมนอน
โอ้ละเห่....ลูกเอย เอ่อเอย ลูกเอ๊ยจงนอน
กระโปรงยังอยู่ในตู้ทรงจำ
เสื้อนักเรียนด่างดำ กระติกน้ำวันก่อน
หิ่งห้อยจับได้ แอบไว้ที่ใต้หมอน
คืนไหนอากาศรุมร้อน แม่นอนพัดไกว
มือยังกำของเล่นทำเอง
หูยังแว่วเป็นเพลงหวานจับหัวใจ
โอ้ละเห่....ลูกเอย เอ่อเอย ลูกเอ๊ยจงหลับใหล
เหนื่อยไหมแม่ ร่างกายคงอ่อนแอ พักผ่อนบ้างไหม
ห่วงหนาแม่ เห็นแม่ดูอ่อนแอ แล้วลูกใจหาย
ไม่เคยบอกแม่เลยว่ารักเท่าใด
ปากแข็งเหมือนใคร แม่ก็รู้ตัวดี
เหนื่อยมานัก แม่พักเสียที
ต่อจากวันนี้ ลูกจะกล่อมแม่นอน
แม่เอ๊ย นอนเถิดนอนเสียแม่
ให้ลูกดูแล ลูกจะกล่อมแม่นอน
โอ้ละเห่...แม่เอย...แม่เอ๊ย จงนอน
กล่อมแม่ : ปาน ธนาพร
11 สิงหาคม 2550 08:10 น.
นายธนา
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะฯ
ข้าพระพุทธเจ้า นายธนา
8 สิงหาคม 2550 21:30 น.
นายธนา
ดุจเดินด้นบนถนนหนทางเปลี่ยว
ดั่งโดดเดี่ยวเดียวดายไร้ใครข้าง
หลากหลายล้อมอ้อมไว้คืออ้างว้าง
ยืนหยัดอย่างเหงาเหงาเศร้าโศกใจ
เพียงลำพังวังเวงวาบหวามหวิว
ใจเกิดกิ่วกลัดกลุ้มสุมเสริมใส่
ส่งสร้างซึ่งแสนสลดรัดทนใจ
สิหาใครป้องปลอบมิชอบมี
เหมือนเรือน้อยลอยคว้างกลางสมุทร
พายุใหญ่มิหยุดเกินฉุดหนี
แรงคลื่นจัดซัดโหมเข้าโจมตี
จนเรือนี้แทบล่มจมลงพลัน
ใจเจนจัดเจ็บท้อขอร้องไห้
ตัวแพ้ใจไร้เรียวแรงให้แข่งขัน
คืนคร่ำครวญเคล้าน้ำตาเหลือจาบัล
อยากจะหันหาใครไร้สักคน
พรรคเพื่อนพ้องก่อนมีก็หนีหาย
จะเหลียวซ้ายแลขวาไม่มาสน
ที่หวังพึ่งหนึ่งได้คือใจตน
ที่ต้องทนที่ต้องสู้อยู่ลำพัง
ทะเลใจ : ป๊อด โมเดิร์นด๊อก
2 สิงหาคม 2550 20:59 น.
นายธนา
ชะรอยฤๅรูปอินทร์ไซร้ลงจำแลง
แบ่งภาคองค์ทรงแสดง ณ แหล่งหล้า
เลอลักษณ์เพริศผ่องพักตร์เพียงจันทรา
โฉมเฉิดฉายชุติมากว่าชายชน
สีหราชพระบาทท้าวเจ้าเมืองสรวง
เจิดจรัสทัดเดือนดวงห้วงหาวหน
เกียรติยศเชิดชูภูวดล
ทุกมณฑลแซ่ซ้องเกริกก้องไกล
งามสง่าเกินกว่างามล้ำลือกล่าว
ศรีกษัตริย์เชื้อเจ้าลาวเวียงใหญ่
มิ่งพระนามขามพระเกียรติ์ละเมียดพระทัย
คือขุนลอท้าวไท้ผู้อาจอง
แสนศักดิ์นักกษัตริย์ขัตติยะราช
ท้ายทาสกามาพาลุ่มหลง
พร้อมเพื่อนพี่แพงน้องสองพระองค์
ถึงสูงส่งคงมิว่ายพ่ายแพ้กาม
ยอยศพระลอ : ออฟ ศุภณัฐ
1 สิงหาคม 2550 18:28 น.
นายธนา
เดินไป....เดินมา....เดินไป....เดินมา...
.......เดินมา....เดินไป....เดินมา....เดินไป...
..............เดินไป....เดินมา....เดินมา....เดินไป...
......................เดินมา....เดินไป....เดิมไป....เดินมา...
.............................เดินไป....เดินมา....ต่างคนต่างไป...
....................................เดินมา....เดินไป....ไม่มีใครรู้จักกัน...
เป็นสิ่งมีชีวิต....แต่คงไร้จิตใจ...
เพราะเดินมาเดินไป...แต่ไม่มีใครรู้จักกัน...
หรือว่ามันเป็นเพียงประติมากรรมที่ทำไว้เพื่อประดับเมืองกรุงเท่านั้น
.................ประติมากรรมมีชีวิต..........................
หน้าส่วนตัว
1310
