21 พฤศจิกายน 2547 09:30 น.
นายอสูรน้อย
แรงแห่งฝันสร้างฟ้าในวันนี้
แรงที่มีสร้างฝันวันข้างหน้า
แรงมีต่อยอดฝันไม่โรยรา
แรงที่หามาเติมเสริมแก่ใจ
แรงกำลังจากใจให้ต่อสู้
แรงคล้ำชู้วชืพยืนหยัดอยู่ได้
แรงแห่งกายกำลังจากหัวใจ
แรงฝันใฝ่บันดาลที่ฝันมา
14 พฤศจิกายน 2547 16:49 น.
นายอสูรน้อย
หยิบสีรุ้งเจ็ดสายระบายน้ำ
งามล้ำพู่กันใจป้ายปาดสี
เขียนด้วยรักศรัทธาปรารถนาดี
แทนทุกสิ่งที่มีและที่เป็น
จะระบายสีฟ้าสวยกว่าฟ้า
แต่งเต็มสีสวยสุดกว่าเคยเห็น
เขียนทุ่งหญ่าไม้ไหวสายลมเย็น
อยากให้เห็นโลกสวยกว่าเมื่อวาน
อยากหยุดโลกล้างสิ่งที่ทำโศก
จะเขียนโลกใบใหม่ปฏิหาร
สร้างโลกให้เปลี่ยมล้นจินตนาการ
โลกร้าวรานแต่นี้จะไม่มี
13 พฤศจิกายน 2547 16:10 น.
นายอสูรน้อย
ลอยลิ่วปลิวลมชมสถาน
วิมานดินสิ้นสุดจรดน้ำ
มหาสมุทรกั้นแดนให้รู้จำ
แห่งรักล้ำเลิศกว่ายังพาไป
อิสระเสรีที่มีรัก
ไร้ที่พักหยุดอยู่ฉุดไปได้
มีฟ้ากั้นแผ่นดินขว้างมันก็ใช่
แต่หัวใจไร้ทางข้วางทางจร
13 พฤศจิกายน 2547 15:56 น.
นายอสูรน้อย
ถึงตัวชั่วแสนเลวก็ยังรัก ไม่หักจิตคิดถึงพิลาศหา
ยังหวงห่วงจนสิ้นแม้ชะตา แต่ร้างลาหากเป็นไม่เข้ากัน
เหนือว่าดีอีกคนอยากไปใต้ เจ็บปวดใจไหมใครฝืนใจนั่น
หมื่นที่ง้อนแสนที่ง้อหรือสำคัญ ตัวฉันนั้นคงไม่มีดีไม่พอ
เหนื่อนน่ะเหนื่อยเรื่อยเฉี่อยบางที่เห็น ช่างยากเย็นเข้าใส่อะไรหน่อ
ไม่ได้โทษว่าใครเป็นคนก่อ อย่าตัดพ้อทำตนจนเกินงาม
อะไรหรือคือเหตุให้รักฉัน อะไรฝันอยากให้คิดที่ถาม
จะพารุ่งพาร่วงฉันเดินตาม ที่เห็นถามจงตอบมาคนดี
หากเรารักกันต่อไม่ได้ ก็ไม่สายที่เป็นเพื่อนก็ได้นี่
ยังไม่ได้คิดหาใครมาแทนที่ อย่าพาทีอย่างนี้ไม่อยากฟัง...................
13 พฤศจิกายน 2547 15:39 น.
นายอสูรน้อย
กลีบกุหลาบโรยรายท่วมทางเดิน
เหมือนเชื้อเชิญชวนชักให้ลองหา
ลองมีรักลืมเปลี่ยวดูสักครา
รสซาบซ่าน้าน่าลอง
เหมือนดอกไม้หลอกล่อแมลงมา
สิ้นชีวาเพราะกิเลสมาครอบครอง
มีรักแล้วคิดฝันใจลำพอง
สุดท้ายต้องร้องไห้ไปทุกราย
หน้าส่วนตัว
1058
