11 ธันวาคม 2551 10:27 น.
นิระนา
ไม่มีโอกาส ที่ได้พูดคำอำลา
ไม่มีแม้เวลา ได้เห็นหน้าครั้งสุดท้าย
จากไปแล้ว พี่ชายที่รัก กับความตาย
วันเวลาที่โหดร้าย ทำร้ายเรา
อยากบอกเหลือเกินว่า คิดถึง
อยากบอกว่าซาบซึ้ง ไม่ห่างหาย
ตราบวันนี้ ที่ยังอยู่ จนวันตาย
จะขอรัก ชั่วฟ้าสลาย พี่ชายเอย
พี่คงหลับ ไปสบาย จงคลายเศร้า
พี่คงเหงา เดียวดาย อยู่ใช่ไหม
น้องคนนี้ ยังจะสู้กับวันต่อไป
เพื่อให้พี่คลายใจ น้องสบายดี
ไม่ต้องห่วงคนข้างหลัง ที่พี่รัก
ให้พี่หักห้ามใจ อย่าเศร้าหมอง
น้องยังอยู่ที่จะคอยประคับประคอง
ถึงน้ำตานอง ก็จะสู้สุดชีวา
11 ธันวาคม 2551 10:10 น.
นิระนา
ขอโทษนะคนดี ที่คนคนนี้ รักเธอมากไป
ขอโทษจากหัวใจ ที่ไม่อาจลืมเลือนเธอได้
ขอโทษนะ ที่ให้เธอสำคัญมากจริงๆ กับหัวใจ
ขอโทษ ที่เป็นคนไม่มีความหมายกับเธอเลย
ไม่เรียกร้องอะไร จากเธอหรอกนะ
ขอให้ลืมฉันซะ เพื่อพบเจอคนใหม่
ไม่หรอก ฉันไม่ได้เจ็บ ไม่ได้เสียใจ
ไม่เลย ฉันไม่ร้องไห้ ให้เสียน้ำตา
/font>
9 ธันวาคม 2551 13:47 น.
นิระนา
นานแล้วที่เรา.....ห่างกันไกล
ฉันยังจำเสมอว่าใครที่ทิ้งไปในวันนั้น
เจ็บปวดเหลือเกินที่เธอเดินจากกันไป
แต่ถึงอย่างไร เธอก็ยังอยู่ในใจไม่เปลี่ยนแปลง
ยังไม่ลืมหรอกนะ ที่ว่ารัก
ที่ฉันได้รู้จัก คำว่ารักเป็นแบบไหน
การที่ได้คิดถึง เป็นห่วง เป็นใย
เป็นความรู้สึกที่ยากจะบอกใครๆ ว่าสุขใจเหลือเกิน
เราจากกัน พร้อมกับความหวัง
หวังที่จะได้พบเจอสิ่งใหม่ ใหม่
เราจากกัน เพราะกาลเวลาเปลี่ยนแปลงไป
ทำให้ใจหนึ่งใจ ทรมาน
ไม่โทษเธอหรอกนะ ที่ลืมฉัน
ไม่โกรธ ไม่ว่ากัน ไม่ถือสา
ขอเพียงวันนี้ ให้เธอรู้คิดถึงตลอดเวลา
ไม่มีสิทธิ์ที่จะว่า ไม่คู่ควร
หน้าส่วนตัว
817
