12 มกราคม 2552 14:08 น.
นิระนา
เหม่อมองฟ้าน้ำตาเอ่อรินไหล
อยากถามฟ้าว่ามีใครเหงาเหมือนฉัน
ความรู้สึกยากจะบอกแสนจาบัลย์
ได้แต่เหงาเศร้าทุกวันเมื่อไม่มีเธอ
ชีวิตฉันคงสิ้นหากไร้เธอเคียงข้าง
คงอ้างว้างเดียวดายไร้ความหมาย
อยากจบชีวิตตรงนี้ อยากจะตาย
สิ้นรักร้าย ให้มลายไปกับเธอ
แต่ยังมีคนที่หวังในตัวฉัน
หวังสักวันให้ฉันนั้นอยู่เพื่อเขา
คือ พ่อ แม่ พี่ น้อง ของตัวเรา
ที่คอยเฝ้า คอยห่วง อยู่ทุกครา
แล้วเธอหล่ะที่พบเจออย่างตัวฉัน
จะคิดสั้นอีกไหม เมื่อไม่มีเขา
จะคิดถึงคนที่รักในตัวเรา
หรือจบชีวิตเศร้าๆ เพราะเขาเลย
จงคิดเถิดคิดซักนิด เมื่อผิดหวัง
เราก็ยังยืนหยัด ไม่ขัดสน
ก็แค่เพียงความรักคนหนึ่งคน
ที่ผ่านพ้นไปตามกาลเวลา
ขอให้เริ่มต้นใหม่ในวันนี้
เหมือนกับที่ฉันเริ่มไม่ท้อถอย
มองข้างหลังดูคนที่เฝ้าคอย
อย่าท้อถอย สู้ต่อไปจงหยัดยืน
12 มกราคม 2552 11:10 น.
นิระนา
เธอกลับมาพร้อมกับความเจ็บปวด ในวันที่ร้าวรวด สิ้นหวัง เธอกลับมา เพื่อบอกให้ฉันฟัง ว่าชีวิตของเธอพัง ไม่มีดี
จะให้บอกกับเธออย่างไรเล่า ว่าฉันเศร้าแค่ไหนเมื่อเธอทิ้ง ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ เมื่อทุกสิ่งฉันก้าวผ่านข้ามมันมา
เมื่อวันนี้ ฉันมีคนที่รัก และจงรักภักดิ์ดี มิมีเหมือน
เช่นดั่งวันที่เธอจากใจแชเชือน ใจลางเลือนกับรักที่โลเล
สายไปไหมที่เธอกลับมาวันนี้ ในวันที่ใจฉัน ลืมเธอได้สายไปไหมที่จะขอความเห็นใจ จากคนๆนี้ที่เธอไม่เคยใยดี
ฉันคงไม่โง่ขนาดนั้น พอที่จะกลับไปเริ่มต้นใหม่ คงไม่บ้าพอ ที่จะเอาหัวใจ ไปเขวนไว้ ให้ใครเที่ยวทำลายเอาหล่ะ ฉันยอมยกโทษให้ แต่คงไม่กลับไปอีกแล้ว
เรื่องเราสอง คงไร้วี่แวว ไม่ถือโทษโกรธเธอแล้ว ช่างเถอะเธอ
9 มกราคม 2552 14:24 น.
นิระนา
สุขทุกยามที่มีเธอเคียงใกล้
แม้ห่างไกลกันบ้างก็ไม่สน
ขอเพียงรักไม่จากไปยังสู้ทน
ไม่สับสนเพราะรักเธอเหลือเกิน
พร้อมจะเดินเคียงข้างไม่ห่างหาย
พร้อมเคียงกายต่อสู้ร่วมฟันฝ่า
อุปสรรคมากมายแสนหนักหนา
ก็ขออยู่ประจัญหน้าพร้อมกับเธอ
ไม่เคยกลัวอุปสรรคมากแค่ไหน
วันเวลาผ่านไป ก็คงมั่น
ความเข้าใจสองเรา นั้นสำคัญ
ยืนหยัดอยู่ได้นั้น ก็เพราะเราสองคน
เมื่อเรานั้น พร้อมใจร่วมชีวิต
ก็ไม่คิดคืนหวน ไปที่เก่า
ในวันนี้ จะมีเพียงแค่สองเรา
ไม่มีเศร้า ไม่มีเหงา ไม่เดียวดาย
ดีใจที่มีเธอในวันนี้
ซาบซึ้งใจคนดี ที่เลือกฉัน
แม้เราเองคบกันแสนจะสั้น
แต่ก็ไม่สำคัญเท่ารู้ใจ
เชื่อแล้วคนดี ที่เธอบอกว่ารัก
ในวันแรกที่รู้จัก รักเราสอง
ถึงวันนี้ที่เราอยู่เป็นคู่ครอง
สุขสมปองครองรักจนยั่งยืน
8 มกราคม 2552 10:32 น.
นิระนา
โอ้ใจเอ๋ย เจ้าอย่าหลงคารมเขา
เจ้าอย่าเอา ความรักที่เฝ้าหา
มาเทียบเขา คนหนึ่งไม่มีค่า
อย่าเที่ยวเสียน้ำตา ให้คนลวง
เจ้าจงหักห้ามใจ ของเจ้าบ้าง
ยามอ้างว้าง เขาห่าง ใยอยู่ไหว
เผื่อใจบ้าง รักตัวเอง โปรดเถอะใจ
ไม่มีใคร รักเจ้า เท่าตัวเอง
เห็นเจ้าทุกข์ พาใจให้เศร้าหมอง
ไร้คู่ครอง ทุกข์นัก หาไฉน
เจ้าเป็นทุกข์ เขาเป็นสุข รักอยู่ใย
จงตัดใจ ลืมเถิด ใจเจ้ากรรม
อย่าให้เขาได้ใจ ของเจ้าหนา
อย่าให้เขารู้ว่า รักแค่ไหน
เขาจะสมน้ำหน้า เจ้าประไร
รีบเรียกกลับ เถอะใจ อยู่ต่อไปก็เจ็บเอง
เจ้าช่างโง่ งี่เง่า นักนะใจ
รักคนที่ไม่ รักเจ้า เฝ้าห่วงหา
ลืมเขาเถอะ ลืมเขา แล้วจากลา
เดินต่อไปข้างหน้า เดี๋ยวหายเอง
7 มกราคม 2552 12:05 น.
นิระนา
เธอคือคนรัก ที่ฉันปักใจมั่น
เขาก็คนสำคัญ คือเพื่อนฉันสนิทสนม
คบกันมา ทั้งสองแสนนานนม
ต้องขื่นขม ตรอมใจ เพราะเขาเธอ
ไม่ว่าหรอก หากกล้าบอกฉันซักนิด
เธอมีสิทธิ์เลือกเขา เราทั้งสอง
เป็นเพียงคนรัก ที่เฝ้าแต่หมายปอง
ยังไม่ใช่คู่ครอง ร่วมชายคา
ไม่เป็นไรฉันยินดีหลีกทางให้
แม้เสียใจ ก็คงไม่ทนกลัดหนอง
จากเธอเขา มาเองน้ำตานอง
คงไม่มองหน้าเธอ เท่านั้นเอง
เจ็บเพราะหวังในตัวเธอ จะคงมั่น
ความผูกพัน ฉันเธอดับสลาย
สิ้นสุดรัก ฉันเธอจนวันตาย
หมดความหมายเมื่อรักไม่มั่นคง
หน้าส่วนตัว
1340
