10 มีนาคม 2552 10:46 น.
นิระนา
เมฆหมอกหนาน้ำตาเอ่อรินไหล
ท้อแท้ใจกับปัญหาที่ถาโถม
บ่อนทำลายจิตใจให้ทรุดโทรม
ได้แต่โน้มน้าวใจให้สู้ทน
อุปสรรคมากมาย หลากปัญหา
รอให้ต่อสู้ฟันฝ่าอย่าหวั่นไหว
เข้มแข็งนะ จงอดทนอย่าอ่อนใจ
ร้องไห้ได้ แต่อย่าได้อ่อนแอ
กัดฟันยืนลุกขึ้นต่อสู้ใหม่
บอกกับใจว่าสักวันต้องสมหวัง
อย่าเที่ยวเอาความล้มเหลวที่เพพัง
มายับหยั้งความดีที่ก่อตัว
ถึงครานั้นวันฟ้าใสที่ใฝ่ฝัน
จะเป็นวันที่ยิ้มได้ไม่หม่นหมอง
จะไม่มีอีกแล้ว น้ำตานอง
จะได้สุขสมปองอยู่ข้างใน
เมฆหมอกจาง ฟ้าเปิดสู่วันนี้
ความสุขมีล้นใจอย่างคาดหมาย
แล้วความทุกข์ที่พ้นผ่านมามากมาย
ได้มลายหายไปในพริบตา
เพราะหัวใจคนเรานั้นแข็งแกร่ง
สู้หมดแรงแล้วแพ้นั้นอย่าหมาย
จะสู้ทนจนกว่าตัวจะตาย
สิ่งสุดท้ายที่อยู่ คือใจเรา
9 มีนาคม 2552 11:48 น.
นิระนา
ท่ามกลางผู้คนมากมาย
ปะปนคล้ายดั่งว่าจะไม่เหงา
น้ำตารินหลั่งไหลใจเศร้า
เจ็บปวดร้าวเหลือเกินยากบรรยาย
โปรดรับรู้ใจฉันยังคิดถึง
ห้วงคำนึงถึงรักที่พ้นผ่าน
ความเหว่หว้ามันช่างแสนยาวนาน
เมื่อนึกถึงวันวานเคยรักกัน
คิดถึง คิดถึงเธอสุดที่รัก
มันนานนักที่ใจเราลาร้าง
หมดเยื้อใยทิ้งแต่ความอ้างว้าง
สู่ใจกลางความคิดถึงส่งถึงเธอ
3 มีนาคม 2552 11:56 น.
นิระนา
มันเศร้านะเมื่อถึงวันเราจากไกล
เหมือนกับใจปวดร้าวเศร้าหนักหนา
แต่แปลกนะใจไม่ยักจะอยากกลับมา
คล้ายกับว่าใจเราไม่ต้องการ
สิ่งดีดีที่เกิดขึ้นระหว่างเรา
เก็บเป็นบันทึกเก่าๆ เก็บเอาไว้
รวบรวมความรู้สึกเพื่อบอกเธอออกไป
เจ็บนะแต่ไม่รู้จะทำอย่างไรกับรักเรา
ไม่มีคำพูดใดๆมาอธิบาย
ทุกการกระทำมันทำลายจนหมดสิ้น
เหลือเพียงแต่น้ำตาที่ยังคงไหลริน
ความรักคงโบยบินจากเราไป
หน้าส่วนตัว
831
